Дэніел Дракер
Дэніел Джошуа Дракер (англ.: Daniel Joshua Drucker, нар. 23 чэрвеня 1956) — канадскі эндакрынолаг. Член Каралеўскага таварыства (2015),[5] прафесар медыцыны ў Навукова-даследчым інстытуце Луненфельда-Таненбаума пры бальніцы Маўнт-Сінай, Таронта. Вядомы сваімі даследаваннямі кішачных гармонаў і іх выкарыстання ў лячэнні дыябету і іншых метабалічных захворванняў.[6] Афіцэр Ордэна Канады (2015).[7]
| Дэніел Дракер | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 23 чэрвеня 1956[1] (68 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | навуковец, diabetologist, эндакрынолаг |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Член у | |
| Узнагароды |
 Banting Medal[d] (2014) член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (2015) прэмія Вольфа па медыцыне (2023) |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьНарадзіўся і вырас у Манрэалі, затым паступіў у Атаўскі ўніверсітэт.[8] Пасля заканчэння ўніверсітэта пераехаў у Таронта, дзе вывучаў медыцыну ва Універсітэце Таронта, які скончыў у 1980 годзе.
Скончыў аспірантуру (медыцына і эндакрыналогія) у бальніцы Джона Хопкінса (1980—1981) і Універсітэце Таронта (1980—1984).[9]
З 1984 года Дракер працаваў навуковым супрацоўнікам у Масачусецкай бальніцы агульнага профілю і Гарвардскай медыцынскай школе, дзе вывучаў малекулярную эндакрыналогію.[9]
У 1987 годзе вярнуўся ў Таронта, заняў пасаду дацэнта медыцыны ва Універсітэце Таронта і працаваў штатным лекарам.
Навуковая дзейнасць
правіцьУ пачатку сваёй кар’еры Дракер вывучаў уплыў гармонаў у кішэчніку на ўзнікненне і развіццё дыябету 2 тыпу. У 1996 годзе вызначыў уплыў GLP-2 на праліферацыю тонкага кішэчніка ў пацукоў. Яго даследаванні прывялі да распрацоўкі двух тыпаў лекаў для лячэння хваробы.[8]
У 2006 годзе Дракер далучыўся да Даследчага інстытута Сэмюэля Луненфельда ў бальніцы Маунт-Сінай. У 2008 годзе правёў даследаванні, накіраваныя на распрацоўку і тэсціраванне прэпаратаў працяглага дзеяння для кантролю інсуліну.[10] Пазней ён вывучаў доўгатэрміновы ўплыў лекаў для пахудання на здароўе кішэчніка.[11]
Будучы навуковым супрацоўнікам Універсітэта Таронта,[12] Дракер таксама распрацаваў метады лячэння сіндрому кароткай кішкі, захворванні, пры якім вадкасці дрэнна ўсмоктваюцца пасля рэзекцыі тонкай кішкі.[13]
Узнагароды
правіцьДракер атрымаў мноства нацыянальных і міжнародных узнагарод у знак прызнання яго навуковых дасягненняў, якія раскрываюць механізмы дзеяння і тэрапеўтычны патэнцыял энтэраэндакрыных гармонаў:
- 2008 — Prix Galien Canada за выдатныя акадэмічныя даследаванні
- 2007 — Прэмія Дональда Ф. Штайнера ад Чыкагскага ўніверсітэта за выдатныя даследаванні дыябету
- 2009 — Прэмія клінічнага даследчыка ад таварыства эндакрынолагаў
- 2012 — Прэмія Клода Бернара ад Еўрапейскай асацыяцыі па вывучэнні дыябету
- 2014 — Міжнародная прэмія Уна і лекцыя ад Кембрыджскага ўніверсітэта
- 2014 — Медаль Бантынга ад Амерыканскай асацыяцыі дыябету за навуковыя дасягненні
- 2014 — Міжнародная прэмія Фонду Манпей Судзукі ў галіне дыябету
- 2019 — Міжнародная прэмія Гаральда Хэма за біямедыцынскія даследаванні ў галіне дыябету
- 2021 — Міжнародная прэмія Гайрднера[14]
- 2023 — Прэмія Вольфа па медыцыне[15]
Выбраныя публікацыі
правіць- Drucker, D. J.; Buse, J. B.; Taylor, K.; Kendall, D. M.; Trautmann, M.; Zhuang, D.; Porter, L. (2008). "Exenatide once weekly versus twice daily for the treatment of type 2 diabetes: A randomised, open-label, non-inferiority study". The Lancet. 372 (9645): 1240–1250. doi:10.1016/S0140-6736(08)61206-4. PMID 18782641. S2CID 12667840.
- Drucker, D. J.; Nauck, M. A. (2006). "The incretin system: Glucagon-like peptide-1 receptor agonists and dipeptidyl peptidase-4 inhibitors in type 2 diabetes". The Lancet. 368 (9548): 1696–705. doi:10.1016/S0140-6736(06)69705-5. PMID 17098089. S2CID 25748028.
- Baggio, L. L.; Drucker, D. J. (2007). "Biology of Incretins: GLP-1 and GIP". Gastroenterology. 132 (6): 2131–57. doi:10.1053/j.gastro.2007.03.054. PMID 17498508.
- Drucker, D. J. (2006). "The biology of incretin hormones". Cell Metabolism. 3 (3): 153–65. doi:10.1016/j.cmet.2006.01.004. PMID 16517403.
- Drucker, D. J.; Philippe, J; Mojsov, S; Chick, W. L.; Habener, J. F. (1987). "Glucagon-like peptide I stimulates insulin gene expression and increases cyclic AMP levels in a rat islet cell line". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 84 (10): 3434–8. Bibcode:1987PNAS...84.3434D. doi:10.1073/pnas.84.10.3434. PMC 304885. PMID 3033647.
Зноскі
- ↑ Drucker, Prof. Daniel Joshua, (born 23 June 1956), Professor of Medicine, University of Toronto, since 1987; Senior Scientist, Lunenfeld-Tanenbaum Research Institute (formerly Samuel Lunenfeld Research Institute), Mount Sinai Hospital, Toronto, since — 2015. — doi:10.1093/WW/9780199540884.013.U284134
- ↑ https://www.nasonline.org/about-nas/events/annual-meeting/nas159/2021-ceremony.html
- ↑ а б https://www.cdnmedhall.ca/laureates/danieldrucker
- ↑ https://www.nasonline.org/news-and-multimedia/news/2021-nas-election.html — 2021. Праверана 2024.
- ↑ Professor Daniel Drucker FRS. London: The Royal Society. Архівавана з першакрыніцы 2 May 2015.
- ↑ «Colon Cancer Risk for New Generation of Weight-loss Drugs». HPC Live, 10 March 2015, Amy Jacob
- ↑ «Four Nova Scotians among Order of Canada honourees». The Chronicle-Herald, 1 July 2015.
- ↑ а б «This Toronto doctor is a superstar in the world of diabetes research — and he says it all started as a fluke». Toronto Star, By Joseph Hall, 7 February 2020
- ↑ а б Anon. Professor Daniel Drucker FRS. London: royalsociety.org (2015). Архівавана з першакрыніцы 17 November 2015.
- ↑ «Study: Once-a-week diabetes drug works better than twice-daily injection». Scientific American News Blog, By Susannah F. Locke on 8 September 2008
- ↑ «Researchers investigate possible colon cancer risk for new generation of weight-loss drugs».Science News, 3 March 2015
- ↑ «Order of Canada ceremony invests 48 new recipients, including NBA star Steve Nash». CBC News, 13 May 2016
- ↑ «Toronto endocrinologist named 2018 Principal Award winner by Manning Foundation». The Globe and Mail, Allan Maki, Calgary, 2 October 201
- ↑ Canada Gairdner International Award 2021
- ↑ Wolf Prize in Medicine 2023