Прэмія Вольфа па медыцыне

Прэмія Вольфа ў галіне медыцыны прысуджаецца адзін раз у год Фондам Вольфа (англ.: Wolf Foundation) у Ізраілі. Гэта адна з шасці прэмій Вольфа, створаных Фондам, якая ўручаецца з 1978 года.

Прэмія Вольфа па медыцыне
Тып навуковая ўзнагарода[d]
Заснаванне 1978
Краіна

Прэміі Вольфа лічыцца трэцяй самай прэстыжнай ўзнагародай ў галіне медыцыны пасля Нобелеўскай прэміі і прэміі Ласкера.

Спіс лаўрэатаў[1]

правіць
Год Імя Краіна Абгрунтаванне
1978 Джордж Снел   ЗША для адкрыццё антыгенаў Н-2, якія кадуюць асноўныя антыгены трансплантацыі і пачатак імуннага адказу
Жан Дасэ   Францыя за адкрыццё сістэмы HL-A, галоўнага комплексу гістасумяшчальнасці ў чалавека і яе першапачатковай ролі ў трансплантацыі органаў
Ён ван Руд   Нідэрланды за ўклад у разуменне складанасці сістэмы HL-A у чалавека і яе наступстваў у трансплантацыі і ў хваробах
1979 Роджэр Сперы   ЗША за яго даследаванні па функцыянальнай дыферэнцыяцыі правага і левага паўшар’яў галаўнога мозгу
Арвід Карлсан   Швецыя за яго працы, якія ўсталявалі ролю дафаміна ў якасці нейрамедыятара
Алег Гарнікевіч   Аўстрыя за адкрыццё новага падыходу ў барацьбе з хваробай Паркінсана з дапамогай левадопы
1980 Сезар Мільштэйн
Леа Закс
Джэймс Гованс
  Аргенціна /   Вялікабрытанія;
  Ізраіль;
  Вялікабрытанія
за іх уклад у веданне функцый і дысфункцый клетак арганізма шляхам даследаванняў імуналагічнай ролі лімфацытаў, выпрацоўкі спецыфічных антыцелаў і высвятлення механізмаў кантролю і дыферэнцыяцыі нармальных і ракавых клетак
Год Імя Краіна Абгрунтаванне
1981 Барбара Мак-Клінтак   ЗША за вобразны і важны ўнёсак у наша разуменне паводзін і функцый структуры храмасом, а таксама за ідэнтыфікацыю і апісанне транспазіруемых генетычных (мабільных) элементаў.
Стэнлі Норман Коэн   ЗША за яго канцэпцыі, якія ляжаць у аснове геннай інжынерыі; за пабудову біялагічна функцыянальнай гібрыднай плазміды і за дасягненне фактычнай экспрэсіі чужароднага гена, імплантаванага ў E. coli метадам рэкамбінантнай ДНК.
1982 Жан-П’ер Шанжэ   Францыя за вылучэнне, ачыстку і характарыстыку рэцэптараў ацэтылхаліну  (руск.).
Саламон Снайдэр   ЗША за распрацоўку спосабаў пазначэння рэцэптараў нейрамедыятараў, якія забяспечваюць інструменты для апісання іх уласцівасцяў.
Джэймс Уайт Блэк   Вялікабрытанія за распрацоўку агентаў, якія блакуюць бэта-адрэнарэцэптары і гістамінавыя рэцэптары
1983/4 Не прысуджалася
1984/5 Дональд Штайнер   ЗША за адкрыцці ў галіне біясінтэзу і перапрацоўкі інсуліну, якія мелі глыбокае значэнне для базавай біялогіі і клінічнай медыцыны.
1986 Асаму Хаяісі   Японія за адкрыццё ферментаў оксігеназы і высвятленне іх структуры і біялагічнага значэння.
1987 Педра Куатрэкасас
Меір Вільчэк
  ЗША
  Ізраіль
за вынаходніцтва і развіццё афіннай храматаграфіі  (руск.) і яе выкарыстанне ў біямедыцынскіх навуках.
1988 Генры Хэрс
Элізабет Нойфельд
  Бельгія
  ЗША
за біяхімічнае высвятленне лізасомных захворванняў назапашвання  (руск.) і выніковага ўкладу ў біялогію, паталогію, прэнатальную дыягностыку  (руск.) і тэрапію.
1989 Джон Гёрдан   Вялікабрытанія за ўвядзенне яйкаклеткі ксенопуса ў малекулярную біялогію і дэманстрацыю таго, што ядро дыферэнцыраванай клеткі і яйкаклеткі адрозніваюцца па экспрэсіі, але не па змесце генетычнага матэрыялу.
Эдвард Льюіс   ЗША за дэманстрацыю і даследаванне генетычнага кантролю развіцця сегментаў цела гамеазіснымі генамі  (руск.).
1990 Маклін Мак-Карці   ЗША за ўдзел у дэманстрацыі таго, што трансфармацыйны фактар у бактэрый абумоўлены дэзоксірыбануклеінавай кіслатой (ДНК) і адкрыццём таго, што генетычны матэрыял складаецца з ДНК.
Год Імя Краіна Абгрунтаванне
1991 Сеймур Бензер   ЗША за стварэнне новай вобласці малекулярнай нейрагенетыкі  (англ.) сваімі піянерскімі даследаваннямі па выкрыццю нервовай сістэмы і паводзін з дапамогай генных мутацый.
1992 Джуда Фолкман   ЗША за яго адкрыцці, якія паклалі пачатак канцэпцыі і развілі сферу даследаванняў ангіягенезу  (руск.).
1993 Не прысуджалася
1994/5 Майкл Берыдж
Ясутомі Нісідзука
  Вялікабрытанія
  Японія
за іх адкрыцці, якія тычацца трансмембраннай перадачы сігналаў  (руск.) з удзелам фасфаліпідаў  (руск.) і кальцыя.
1995/6 Стэнлі Бен Прузінер   ЗША за адкрыццё прыёнаў, новага класа патагенаў, якія выклікаюць важнае нейрадэгенератыўнае захворванне, выклікаючы змены ў структуры бялку.
1997 Мэры Фрэнсіс Лаян   Вялікабрытанія за яе гіпотэзу адносна выпадковай інактывацыі  (руск.) Х-храмасом у млекакормячых.
1998 Міхаэль Села
Рут Арнан
  Ізраіль
  Ізраіль
за іх асноўныя адкрыцці ў галіне імуналогіі.
1999 Эрык Кэндэл   ЗША для высвятлення арганізмавых, клеткавых і малекулярных механізмаў, дзякуючы якім кароткачасовая памяць  (руск.) ператвараецца ў доўгатэрміновую форму.
2000 Не прысуджалася
Год Імя Краіна Абгрунтаванне
2001 Аўрам Гершко
Аляксандр Варшаўскі
  Ізраіль;
  Расія /   ЗША
за адкрыццё ўбіквітынавай  (руск.) сістэмы ўнутрыклеткавай дэградацыі бялку і найважнейшых функцый гэтай сістэмы ў клеткавай рэгуляцыі.
2002/3 Ральф Брынстэр   ЗША за распрацоўку працэдур для маніпулявання яйкаклеткамі і эмбрыёнамі мышэй, што зрабіў магчымым трансгенез  (руск.) і яго прымяненне ў мышэй.
Марыа Капекі
Олівер Сміціс
  Італія /   ЗША;
  Вялікабрытанія /   ЗША
за ўклад у распрацоўку метада нацэльвання на гены  (англ.), што дазваляе высветліць функцыі генаў у мышэй.
2004 Роберт Вайнберг   ЗША за яго адкрыццё, што ракавыя клеткі  (англ.), уключаючы пухлінавыя клеткі чалавека, нясуць саматычна мутаваныя гены-анкагены  (руск.), якія дзейнічаюць, каб стымуляваць іх злаякасную праліферацыі.
Роджэр Цьсен   ЗША за яго асноўны ўклад у распрацоўку і біялагічнае прымяненне новых флуарэсцэнтных і фоталабільных малекул для аналізу і парушэння перадачы сігналу клеткі.
2005 Аляксандр Лявіцкі   Ізраіль за наватарскую тэрапію сігнальнай трансдукцыі  (руск.) і за распрацоўку інгібітараў тыразінкіназы  (англ.) ў якасці эфектыўных агентаў супраць злаякасных пухлін і шэрагу іншых захворванняў.
Энтані Хантэр   Вялікабрытанія /   ЗША за адкрыццё пратэінкіназ  (руск.), фасфаралюючыя тыразінавыя рэшткі ў бялках, крытычна важных для рэгуляцыі шырокага спектру клеткавых падзей, уключаючы злаякасную трансфармацыю.
Энтані Джэймс Поўсан   Вялікабрытанія /   Канада за яго адкрыццё бялковых даменаў, неабходных для пасярэдніцтва бялковых узаемадзеянняў у клеткавых сігнальных шляхах, а таксама за тое, што гэтае даследаванне дало ўяўленне аб раку.
2006/7 Не прысуджалася
2008 Хаім Сідар
Аарон Разін
  ЗША
  Ізраіль
за іх фундаментальны ўклад у наша разуменне ролі меціліравання ДНК  (руск.) у кантролі экспрэсіі генаў  (руск.).
2009 Не прысуджалася
2010 Аксель Ульрых   Германія за наватарскія даследаванні рака, якія прывялі да распрацоўкі новых лекаў.
Год Імя Краіна Абгрунтаванне
2011 Сін’я Яманака
Рудольф Еніш
  Японія;
  Германія /   ЗША
за стварэнне індукаваных плюрыпатэнтных ствалавых клетак (iPS-клетак) з клетак скуры (SY) і дэманстрацыі таго, што клеткі iPS могуць быць выкарыстаны для лячэння генетычных захворванняў у млекакормячых, усталёўваючы такім чынам іх тэрапеўтычны патэнцыял (RJ).
2012 Рональд Марк Эванс   ЗША за адкрыццё звышсямейства генаў, якія кадуюць ядзерныя рэцэптары  (руск.) і высвятляюць механізм дзеяння гэтага класа рэцэптараў.
2013 Не прысуджалася
2014 Нахум Зоненберг   Ізраіль /   Канада за адкрыццё бялкоў, якія кантралююць механізм экспрэсіі бялкоў і іх працу.
Гэры Раўкан
Віктар Эмбрас
  ЗША;
  ЗША
за адкрыццё малекул мікраРНК  (руск.), якія граюць ключавую ролю ў кантролі экспрэсіі генаў у натуральных працэсах і развіцці захворванняў.
2015 Джон Каплер
Філіпа Марак
  ЗША;
  ЗША
за вялікі ўклад у разуменне ключавых антыген-спецыфічных малекул, рэцэптараў Т-клетак  (руск.) для антыгенаў і антыцелаў і таго, як гэтыя малекулы ўдзельнічаюць у імунным распазнанні і эфекторнай функцыі.
Джэфры Раветч   ЗША
2016 Карл Рональд Кан   ЗША за наватарскія даследаванні па вызначэнні сігналаў інсуліну і яго зменаў пры захворванні.
Льюіс Кэнтлі   ЗША за адкрыццё фосфаіназітыд-3-кіназы  (руск.) і яе ролі ў фізіялогіі і захворваннях.
2017 Джэймс Элісан   ЗША за рэвалюцыю ў лячэнні рака дзякуючы адкрыццю бар’ера імуннага кантролю.
2018 Не прысуджалася
2019 Джэфры Фрыдман   ЗША за адкрыццё лептыну  (руск.) і цалкам новай эндакрыннай сістэмы, якая кантралюе масу цела (і многія іншыя працэсы).[2]
2020 Эманюэль Шарпанцье   Францыя за расшыфроўку і перапрафілявання бактэрыяльнай імуннай сістэмы CRISPR/Cas9  (руск.) для рэдагавання геному.
Джэніфер Даўдна   ЗША за выяўленне рэвалюцыйнага механізму бактэрыяльнага імунітэту з дапамогай РНК-кіраванага рэдагавання геному.[3]
Год Імя Краіна Абгрунтаванне
2021 Джаан Стэйц   ЗША за яе шматлікія фундаментальныя ўклады ў галіне біялогіі РНК.[4]
Лін Макуат   ЗША за адкрыццё механізму, які знішчае мутантную матрычную РНК  (руск.) у клетках, нонсэнс-апасродкаваны распад мРНК  (руск.).[5]
Адрыян Крайнер   Уругвай /   ЗША за яго фундаментальныя механістычныя адкрыцці ў галіне сплайсінга РНК  (руск.), якія прывялі да першага ў свеце лячэння спінальнай мышачнай атрафіі  (руск.) (СМА).[6]
2022 Не прысуджалася
2023 Дэніел Дж. Дракер   Канада за наватарскую працу па высвятленні механізмаў і тэрапеўтычнага патэнцыялу энтэраэндакрынных гармонаў.[7]

Зноскі

  1. Wolf Prize Recipients in Medicine
  2. Wolf Prize 2019 - Medicine Архівавана 30 сакавіка 2019.
  3. Wolf Prize 2020 - Medicine
  4. Wolf Prize in medicine goes to RNA researchers whose work enabled development of COVID-19 vaccines (англ.). Haaretz.com. Праверана 9 лютага 2021.
  5. Wolf Prize in medicine goes to RNA researchers whose work enabled development of COVID-19 vaccines (англ.). Haaretz.com. Праверана 9 лютага 2021.
  6. Wolf Prize in medicine goes to RNA researchers whose work enabled development of COVID-19 vaccines (англ.). Haaretz.com. Праверана 9 лютага 2021.
  7. Wolf Prize 2023(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 7 лютага 2023. Праверана 17 ліпеня 2023.