Чына балотная

(Пасля перасылкі з Заяччы гарошак)

Чына балотная[3][4], або Заяччы гарошак[5] (Lathyrus palustris)  — шматгадовая травяністая расліна сямейства Бабовых, пашыраная ў Еўразіі і ўсходняй частцы Паўночнай Амерыкі.

Чына балотная

Агульны выгляд квітнеючай расліны
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Lathyrus palustris


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  25866
NCBI  313104
EOL  703976
IPNI  501920-1
TPL  ild-8879

Апісанне правіць

Шматгадовая травяністая расліна вышынёй 25-80 (100) см. Сцёблы бязвольныя, кучаравыя, неглыбока крылатыя, бедна валасатыя. Лісце чарговае; хвосцікі бяскрылыя; ліставыя пласціны перыстыя, складаюцца з двух — чатырох пар лісточкаў. Лісточкі ланцэтныя, цэльнакрайнія, блакітна-зялёныя, даўжынёй некалькі сантыметраў. Мае разгалінаваныя спіральныя вусікі.

Суквецці — доўгачарашковыя 2-8-кветкавыя гронкі. Кветкавы вяночак фіялетавы, 12-20 мм даўжынёй; пялёсткаў 5; чашачка пяцізубцовая; тычынак 10. Плады — плоскія, даўжынёй 25-50 мм, голыя, карычневыя, 6-12-насенныя бабы, якія часам няправільна называюць струкамі.

Распаўсюджанне правіць

Паўночная Амерыка (Канада, ЗША); Азія (Грузія, Расія, Кітай, Японія, Карэя, Казахстан, Манголія, Турцыя, Лаос); Еўропа (Беларусь, Эстонія, Латвія, Літва, Малдова, Украіна, Аўстрыя, Бельгія, Чэхія, Германія, Венгрыя, Нідэрланды, Польшча, Швейцарыя, Данія, Фінляндыя, Ісландыя, Ірландыя, Нарвегія, Швецыя, Вялікабрытанія, Індыя, Балгарыя, былая Югаславія, Італія, Румынія, Францыя, Партугалія, Іспанія). Засяляе багаты вільготны грунт, таму часта расце на лугах побач рэк, азёр і мора, і радзей у прыбярэжных агароджах.

Ва Украіне расце на вільготных лугах, сярод хмызнякоў у лясной зоне і лесастэпе[4].

Галерэя правіць

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 72. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. а б Доброчаева Д.Н., Котов М.И., Прокудин Ю.Н., и др. Определитель высших растений Украины. — Киев, 1987. — С. 204. — 548 с. (руск.)
  5. Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878

Спасылкі правіць