Казімір Нестар Сапега
Казімір Нестар Сапега (14 лютага 1757, Брэст — 25 мая 1798) — дзяржаўны і грамадскі дзеяч Рэчы Паспалітай.
Казімір Нестар Сапега | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
польск.: Kazimierz Nestor Sapieha | |||||||
![]() | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ігнацы Марыконі[d] | ||||||
Нараджэнне |
14 лютага 1757[1] ці 1750[2] |
||||||
Смерць |
25 мая 1798[1] ці 25 мая 1797[2] |
||||||
Род | Сапегі | ||||||
Бацька | Ян Сапега[d] | ||||||
Маці | Альжбета з Браніцкіх[d] | ||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | ваенны | ||||||
Званне | генерал | ||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Біяграфія Правіць
Паходзіў з роду Сапегаў, сын Яна Сапегі, унук Ігнацыя Сапегі. У 1767—1772 гадах вучыўся ў Рыцарскай школе ў Варшаве, пазней у ваеннай акадэміі ў Турыне, у Парыжы, Страсбургу. З 1772 года палкоўнік артылерыі войска Вялікага Княства Літоўскага, у 1773—1793 гадах генерал артылерыі. З 1778 года выбіраўся паслом на соймы. З 1778 года член Пастаяннай Рады. Староста берасцейскі з 1783 года. З 1776 года ў апазіцыі да караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага, выступаў супраць яго праекта вайсковай рэформы. На Чатырохгадовым сойме 1788—1792 гадоў абраны маршалкам канфедэрацыі Вялікага Княства Літоўскага, прыхільнік рэформ, падтрымаў Канстытуцыю 3 мая 1791 года. Выступіў супраць Таргавіцкай канфедэрацыі. Удзельнічаў у падрыхтоўцы паўстання 1794 года. З яго пачаткам праводзіў мабілізацыю ў Львове, Любліне, Брэсце. Удзельнічаў у бітве пад Соламі 25 чэрвеня 1794 года, абароне Вільні 11 жніўня 1794 года. Пасля ў эміграцыі, памёр у Вене.
Крыніцы Правіць
- ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. VIII, Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2020. — С. 186. — ISBN 978-83-65880-89-5
- ↑ а б в Dr. Constant v. Wurzbach Sapieha, Kasimir Nestor // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt haben — Wien: 1856. — Т. 28. — S. 239.
Літаратура Правіць
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2001. — С. 222—228. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.