Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч
Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч (24 снежня 1905, г. Адэса, Украіна — 26 лютага 1984) — украінскі кампазітар, дырыжор, педагог. Народны артыст СССР (1954).[1] Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Украіны імя Т. Шаўчэнкі (1978).
| Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч | |
|---|---|
| укр.: Костянтин Федорович Данькевич | |
| Дата нараджэння | 11 (24) снежня 1905 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 26 лютага 1984 (78 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | дырыжор, кампазітар, музычны педагог, піяніст, палітык, кінакампазітар |
| Інструменты | фартэпіяна |
| Жанры | опера |
| Грамадская дзейнасць | |
| Партыя | |
| Член у | |
| Узнагароды |
        |
Біяграфія правіць
Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч нарадзіўся 11 (24) снежня 1905 года ў Адэсе.[1]
У 1929 годзе скончыў Адэскі музычна-драматычны інстытут па класах фартэпіяна ў М. І. Рыбіцкай[2] і кампазіцыі ў В. А. Залатарова, П. І. Малчанава і М. М. Вілінскага.[3] Менавіта М. М. Вілінскі, праслухаўшы гульню таленавітага піяніста студэнта, настаяў на тым, каб той пачаў займацца кампазіцыяй. Пасля заканчэння інстытута іх творчае сяброўства працягвалася на працягу дзесяцігоддзяў.[4]
З 1929 года выкладаў у Адэскай кансерваторыі (прафесар з 1948, рэктар у 1944—1951). Унёс вялікі ўклад у аднаўленне навучальнай установы пасля вайны. Сярод яго вучняў — Б. В. Аляксеенка, К. А. Мяскоў, Г. А. Мірэцкі і інш.
У час вайны працаваў ва Упраўленні па справах мастацтваў пры СНК Грузінскай ССР (Тбілісі).
У 1942—1943 гадах — мастацкі кіраўнік Ансамбля песні і скокаў войскаў НКУС Закаўказзя ў Тбілісі.[2]
У 1953—1969 гадах выкладаў у Кіеўскай кансерваторыі.
У 1956—1967 — старшыня праўлення Саюза кампазітараў Украіны.
Дэпутат Вярхоўнага Савета Украінскай ССР 4-6-га скліканняў (1955—1967). Неаднаразова абіраўся дэпутатам Кіеўскага гарсавета. Быў членам Савецкага камітэта абароны міру, старшынёй праўлення Таварыства румына-савецкага сяброўства, членам Камітэта па Ленінскім і Дзяржаўным прэміям СССР у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры пры СМ СССР.
Памёр 26 лютага 1984 года ў Кіеве. Пахаваны на Байкавых могілках.
Творчасць правіць
Сярод твораў: оперы «Трагедыйная ноч» (1935), «Багдан Хмяльніцкі» (1951), «Назар Стадоля» (1960), балет «Лілея» (1939); 2 сімфоніі; сімфанічная паэма «Тарас Шаўчэнка» (1939), камерныя, харавыя творы, музыка да драматычных спектакляў і кінафільмаў.
Узнагароды правіць
- 1930 — Лаўрэат 1-га Усеўкраінскага конкурсу піяністаў (Харкаў)
- 1941 — Заслужаны дзеяч мастацтваў Украінскай ССР[5]
- Народны артыст Украінскай ССР
- 1954 — Народны артыст СССР[1]
- 1978 — Дзяржаўная прэміі Украінскай ССР імя Т. Шаўчэнкі за оперу «Багдан Хмяльніцкі»
- 1960 — Ордэн Леніна
- 1951 — Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
- Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Медаль «У памяць 1500-годдзя Кіева»
Ушанаванне памяці правіць
- З 1984 года імя К. Данькевіча носіць Адэскае вучылішча мастацтваў і культуры.
- У 1985 годзе, у Кіеве на доме па вуліцы Пушкінскай, 21, дзе з 1952 па 1984 год жыў кампазітар, устаноўлена мемарыяльная дошка (бронза; барэльеф; скульптар А. А. Кавалёў, архітэктар А. Б. Іванцоў).
- У 1987 годзе ў Кіеве на Траешчыне ў гонар кампазітара названа вуліца.
Зноскі
- ↑ а б в Большая советская энциклопедия. Гл. ред. А. М. Прохоров, 3-е изд. Т. 7. Гоголь — Дебит. 1972. 608 стр., илл.: 44 л. илл. и карт. 1 карта-вкл.
- ↑ а б Музыкальная энциклопедия. Гл. ред. Ю. В. Келдыш. — Т. 2. Гондольера — Корсов. — 960 стр. с илл. — М.: Советская энциклопедия, 1974.
- ↑ Оперные либретто: Краткое изложение содержания опер. — Т. 1 / Ред.-сост. В. А. Панкратова, Л. В. Полякова. — 4-е изд., испр. и доп. — М.: Музыка, 1978. — 591 с.
- ↑ В. Назаренко. Элегия о Николае Вилинском Архівавана 20 сакавіка 2012. // «День» (Украина), 2008, 23 апреля.
- ↑ ДАНЬКЕВИЧ Константин. Архівавана з першакрыніцы 3 лютага 2012. Праверана 21 лістапада 2011.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).