Людміла Аляксандраўна Вільчко
Людміла Аляксандраўна Вільчко (руск.: Людмила Александровна Вильчко; нар. 21 студзеня 1935, г. Свярдлоўск) — беларускі архітэктар.
| Людміла Аляксандраўна Вільчко | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 21 студзеня 1935 (85 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Муж | Яўген Альфонсавіч Вільчко |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Узнагароды | |
БіяграфіяПравіць
Скончыла ў 1958 годзе архітэктурнае аддзяленне будфака Уральскага політэхнічнага інстытута імя С. М. Кірава. Удзельніца выстаўкі рысункаў да V кангрэсу Міжнароднага Саюза архітэктараў у 1958 годзе[1].
У 1958—1959 гадах працавала сарэйшым архітэктарам у інстытуце Цюменьпраект у Свярдлоўску, у 1959—1960 гадах інжынерам-архітэктарам ва Уралэнергамантажы. У 1960—1961 гадах у Гродзенскім Аблпраекце, старэйшы архітэктар, галоўны архітэктар праектаў, галоўны архітэктар АКМ[1].
У 1969—1971 і 1971—1973 гадах дэпутат Гродзенскага гарадскога Савета дэпутатаў[1].
У Саюзе архітэктараў БССР з 1971 года. У 1971—1975 гадах у Гродзенскім філіяле Белдзяржпраекта, начальнік АПМ; З 1975 года у Гроднаграмадзянпраекце, галоўны архітэктар праектаў АКМ-1, у 1979—1988 гадах у АКМ-3. З 1988 года галоўны архітэктар праектаў у інстытуце «Свярдлоўскчыгунпраект». З таго ж года ў Свярдлоўскім аддзяленні Саюза архітэктараў[1].
ТворчасцьПравіць
Усяго выканана праектаў больш за 30, з іх у суаўтарстве — 5, аўтарскіх — 18 і ў якасці кіраўніка (ГАП) — 8[1].
Асноўныя працы: генпланы г.п. Бярозаўка Лідскага, Любча Навагрудскага, Жалудок Шчучынскага, Наваельня Дзятлаўскага раёнаў, ПДП цэнтра, генплан жылога раёна «Тэкстыльшчык» у Слоніме[2], 9-павярховы жылы дом з крамай і атэлье па вул. Горкага (1965), мікрараён «Пярэселка-4» (1967)[1], абласная бальніца (1965) і рэканструкцыя 1-й гарадской бальніцы (1978), 9-павярховы жылы дом з будбанкам з канторай Будбанка (1972), гасцініца «Беларусь» (1965, перапрацоўка тыпавога праекта)[2], будынак дарожна-будаўнічага трэста (1980)[1], рэдакцыйна-выдавецкі корпус (1982), кінатэатр «Кастрычнік» па вул. Паповіча (1983) у Гродне, піянерлагер ва ўрочышчы Пышкі пад Гроднам (1976)[2]; дом гасцінічнага тыпу ў г. Смаргоні (1978)[1]; у аўтарскім калектыве: жылы дом па вул. Белуша ў Гродне (1982), мікрараён па вул. Лумумбы (цяпер Брэсцкая) ў г. Слоніме (1979—1981, будаўніцтва ў 1983—1986), пас. Дубровіца, Страдубка, Перасвятое Гомельскай вобласці (1986)[2].
Конкурсныя працы: Дом грамадзянскіх абрадаў у Гродне (закрыты, 1970, II прэмія); рэканструкцыя млына на р. Ласасянка пад рэстаран (унутраны, 1977, I месца)[1].
Сям’яПравіць
У шлюбе з архітэктарам Яўгенам Вільчко.
УзнагародыПравіць
Узнагароджана медалямі да 60-годдзя Кастрычніка, «3а доблесную працу. У адзначэнне 100-годдзя з дня нараджэння У. І. Леніна»; Грамата Вярхоўнага Савета БССР (1978)[1].
Зноскі
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Вильчко Людмила Александровна
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Вильчко Людмила Александровна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др.. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1.
ЛітаратураПравіць
- Архитекторы Екатеринбурга и Свердловской области. — Екатеринбург : Уральский рабочий , 2003. — 430 с.
- Вильчко Людмила Александровна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др.. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1.