Мойва (Mallotus villosus) — марская рыба сямейства корушкавых.

Мойва
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Mallotus villosus Müller, 1776


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  162035
NCBI  30960
FW  263571

Апісанне правіць

Цела выцягнутае, стройнае, гладкае, даўжыня да 22 см, маса да 36 г. Самцы буйнейшыя за самак. Грудныя плаўнікі вялікія, акругленыя; адзнака палавога дымарфізму — аснова анальнага плаўніка ў самцоў уздутая. Луска дробная. У полаваспелых самцоў луска па бакавой лініі і па баках бруха падоўжаная і тырчаць канцамі вонкі, утвараючы валікі з шчаціністай паверхняй. Спіна аліўкава-зялёная, бакі і бруха серабрыста-белыя, з дробнымі бурымі крапінкамі, плаўнікі шэрыя з чорнай аблямоўкай. Вочы вялікія. Ніжняя сківіца выдаецца наперад. Ротавая шчыліна шырокая, зубы слаба развіты. Самцы зграбнейшыя і з больш вострай пысай.

Пашырэнне правіць

Жыве ў паўночных час­тках Ат­лан­тычнага і Ціхага акіянаў і ў Паўночным Ледавітым акіяне. Пашырана ля берагоў Канады, Грэнландыі, Ісландыі, Нарвегіі, Расіі.

Адрозніваюцца 2 падвіды. Мойва атлантычная пашырана у паўночнай частцы Атлантычнага акіяна, Баранцавым, Белым і Карскім морах; мойва ціхаакіянская, або ўёк — каля берагоў Канады, у Ахоцкім, Берынгавым, Чукоцкім, Японскім морах, моры Лапцевых.

Асаблівасці біялогіі правіць

Чародная пелагічная рыба. Корміцца зоапланктонам, галоўным чынам дробнымі ракападобнымі.

Не­растуе ў моры недалёка ад берага, на пяс­ча­ных водме­лях і бан­ках з сакавіка па кастрычнік. Пло­днасць ад 6 да 40 тыс. ікрынак; ікра донная, клейкая. Жыве каля 5 год. Звычайна рыбіны гінуць пасля нерасту.

Служыць пажывай мар­скім жывёлам: рыбам, цюленям, кітам, а таксама птушкам.

Промысел і выкарыстанне правіць

 
Сушаная мойва, Грэнландыя.

Аб’ект промыслу. Выкарыстоўваецца рыбаловамі як прынада. Сушаная мойва — традыцыйная страва ў Грэнландыі.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць