Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь

Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь (Мінюст Беларусі) — ведамства ўраду Беларусі, упаўнаважанае ажыццяўляць парадкаванне справаводства. Міністр юстыцыі прызначаецца і здымаецца з пасады Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь. 18 кастрычніка 2021 года на пасаду міністра прызначаны Сяргей Мікалаевіч Хаменка.

Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь
скарочана — Мінюст Беларусі
Coat of arms of the Ministry of Justice of the Republic of Belarus.jpg
Ministries of justice and natural resources 03.jpg
Агульная інфармацыя
Краіна
Юрысдыкцыя Беларусь
Дата стварэння 1992
Папярэдняе ведамства Міністэрства юстыцыі БССР
Штаб-кватэра 220004, г. Мінск, вул. Калектарная, 10
Міністр Сяргей Хаменка
Сайт minjust.gov.by

СкладПравіць

  1. Цэнтральны апарат — 2 галоўныя ўпраўлення, 11 упраўленняў, 1 дэпартаменце і 1 аддзел[1];
  2. управы юстыцыі абласцей і Мінска;
  3. натарыяльныя канторы і архівы;
  4. Рэспубліканскі працоўны арбітраж.

ЗадачыПравіць

  1. парадкаванне калектыўных рабочых спрэчак, архіўнай справы і справаводства;
  2. удзел у прававым забеспячэнні заканадаўчай дзейнасці прэзідэнта, Нацыянальнага сходу і ўраду;
  3. праўная ацэнка пастаноў Нацыянальнага банка, Акадэміі навук, ведамстваў ураду, Радаў і выканаўчых камітэтаў абласцей і Мінску;
  4. узгадненне праўных ацэнак і праверак правамоцнасці абласнымі ўправамі юстыцыі пастановаў мясцовых Радаў і выканаўчых камітэтаў;
  5. наладжанне атрымання, захоўвання і распаўсюджвання судамі і падпарадкаванымі ўстановамі поўных, праўдзівых і своечасовых праўных звестак;
  6. кіраванне і нагляд за натарыятам;
  7. кіраванне і нагляд за ўлікам актаў грамадзянскага стану;
  8. улік і нагляд за выкананнем устаноўчых дакументаў палітычных партый, прафесійных саюзаў, грамадскіх аб’яднанняў, міжнародных фондаў, Беларускай гандлёва-прамысловай палаты, Беларускай натарыяльнай палаты і міжнародных трацейскіх судоў;
  9. узгадненне і нагляд за ўлікам і касаваннем прадпрыемстваў, негандлёвых устаноў і індывідуальных прадпрымальнікаў;
  10. вядзенне адзінага ўліку юрыдычных асоб і індывідуальных прадпрымальнікаў;
  11. забеспячэнне і перанавучанне супрацоўнікаў абласных, гарадскіх і раённых судоў, а таксама Беларускага ваеннага і міжгарнізонных судоў;
  12. нагляд за даследаваннямі ў галіне крыміналістыкі, дакументазнаўства, архівазнаўства, археаграфіі і судовай экспертызы, а таксама забеспячэнне ўкаранення сваіх парадаў у дзейнасць судоў і ўстаноў Дзяржаўнай архіўнай службы;
  13. наладжанне юрыдычных паслуг.

ПаўнамоцтвыПравіць

  1. запыт ва ўстановах звестак аб справаводстве;
  2. стварэнне з ліку дзяржаўных спецыялістаў нарадаў для распрацоўкі заканадаўства, пастановаў ураду і міжнародных дамоў;
  3. перадача паўнамоцтваў падначаленым установам;
  4. устанаўленне наўпроставых сувязяў з адпаведнымі ўстановамі іншых дзяржаў і міжнароднымі арганізацыямі;
  5. ухваленне загадаў аб касаванні дапушчаных Нацыянальным банкам, Акадэміяй навук, ведамствамі ўраду, Радамі і выканаўчымі камітэтамі абласцей і Мінску парушэнняў парадку падрыхтоўкі, ухвалення, уліку і ацэнкі заканадаўства;
  6. падача прапаноў ва ўрад аб касаванні пастаноў яго ведамстваў, прэзідэнту аб прыпыненні пастаноў мясцовых Радаў або касаванні пастаноў мясцовых органаў выканаўчай улады, у Савет Рэспублікі аб касаванні пастановаў мясцовых Радаў;
  7. падача ва ўрад прапаноў аб звальненні падначаленых яму чыноўнікаў за невыкананне ведамасных загадаў;
  8. стварэнне, пераўтварэнне і касаванне падпарадкаваных устаноў;
  9. праверка ва ўстановах справаводсства і архіўнай справы[2].

МіністрыПравіць

Гл. таксамаПравіць

Зноскі

  1. Будова цэнтральнага апарату (руск.)(недаступная спасылка). Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь (10 верасня 2010). Архівавана з першакрыніцы 11 ліпеня 2015. Праверана 29 студзеня 2011.
  2. Пастанова Рады міністраў Рэспублікі Беларусь ад 31 кастрычніка 2001 г. № 1605 (руск.). Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь (10 верасня 2010).(недаступная спасылка)

СпасылкіПравіць