Няслаўка
Няслаўка, Неслаўка, Несла — рака ў Акцябрскім і Петрыкаўскім раёнах Гомельскай вобласці, левы прыток ракі Пціч.
| Няслаўка | |
|---|---|
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 20 км |
| Басейн | 110 км² |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Месцазнаходжанне | за 1,8 км на паўночны ўсход ад вёскі Ніўнае |
| • Каардынаты | 52°34′30,21″ пн. ш. 29°02′22,60″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Пціч |
| • Месцазнаходжанне | за 0,5 км на ўсход ад вёскі Хвойня |
| • Каардынаты | 52°30′24,2″ пн. ш. 28°48′01,52″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Пціч → Прыпяць → Дняпро → Чорнае мора |
| Краіна | |
| Рэгіён | Гомельская вобласць |
| Раёны | Акцябрскі раён, Петрыкаўскі раён |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
Назва
правіцьНазва Несла старабалцкага паходжання. Поўны гідранімічны аналаг — назва ракі Несла (левы прыток Прыпяці), адпачатнае Nes-l- і ў назве прыпяцкай ракі Неслуха[1].
Той жа пашыральнік -l- у першай аснове *Is-l- двухасноўнай назвы ракі Іслач (< Is-l-, Ak-). Яго вакалізаваны варыянт -el- у назвах *Скідзела, Зецела, Ясельда (< *Jas-el-, -(U)da).
Корань *Nes- дастаткова папулярны ў старабалцкай гідраніміі Верхняга Падняпроўя.
Корань *Nes-ṷ- (варыянт старой ṷ-асновы ад кораня *Nes-) у назвах *Нясвяча (> Нясвячка[2], ад *Nes-v-int-a, злучае Сяргееўскае возера з ракой Пціч) і *Несва (> Несвіца[3], прыток Брагінкі, у міжрэччы Дняпра і Прыпяці перад самымі іх сутокамі).
Корань *Nes- таксама ў назвах Нес(с)а[4] (у басейне дзесенскай ракі Нярусы), у назвах бярэзінскага прытока Нясета, пціцкага прытока Нясетня (< *Nes-et-)[5].
Гідраграфія
правіцьДаўжыня ракі 20[6] км. Плошча вадазбору 110 км². Пачынаецца за 1,8 км на паўночны ўсход ад вёскі Ніўнае Акцябрскага раёна, вусце за 0,5 км на ўсход ад вёскі Хвойня Петрыкаўскага раёна. Рэчышча каналізаванае.
Крыніцы
правіць- ↑ В. Н. Топоров, О. Н. Трубачев. Лингвистический анализ гидронимов Верхнего Поднепровья. Москва, 1962. С. 198—199.
- ↑ П. Л. Маштаков. Список рек днепровского бассейна. С.-Петербург, 1913. С. 150.
- ↑ П. Л. Маштаков. Список рек днепровского бассейна. С.-Петербург, 1913. С. 160.
- ↑ Топоров В. Н. Балтийский элемент в гидронимии Поочья III // Балто-славянские исследования 1988—1996. Москва, 1997. С. 281—282.
- ↑ В. Н. Топоров, О. Н. Трубачев. Лингвистический анализ гидронимов Верхнего Поднепровья. Москва, 1962. С. 198.
- ↑ Агульная характарыстыка рачной сеткі Гомельскай вобласці / Даведнік «Водныя аб’екты Рэспублікі Беларусь» Архівавана 8 снежня 2014.
Літаратура
правіць- Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
- Природа Белоруссии: Популярная энциклопедия / Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — 2-е изд. — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 39. — 599 с. — 40 000 экз. — ISBN 5-85700-001-7. (руск.)
- Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 14. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)