Прустыт

Прусты́т, рубінавае серабро, рубінавая падманка, сярэбраная падманка, чырвоная светлая сярэбраная руда, сангвініт — мінерал класа сульфідаў, мыш’яковая сульфасоль серабра, Ag₃AsS₃. Назву прустыт атрымаў у гонар французскага хіміка Ж. Л. Пруста, выявіўшага, што існуюць асобна сурмяная и мышьяковая «чырвоныя сярэбраныя солі». Упершыню гэты мінерал апісаў у 1832 годзе французскі геолаг Ф. С. Беданаў (фр.: Beudant F. S.).

Прустыт
Формула	Ag3AsS3
Сінгонія	трыганальная
Колер рысы	кінаварна-чырвоны
Бляск	алмазны
Цвёрдасць	2—2,5
Спайнасць	сярэдняя па {1011}
Шчыльнасць	5,57—5,64 г/см³

Прызматычныя крышталі прустыту. Рэгіён Атакама. Чылі.

У складзе прустыту прыкладна 65,4 % серабра, 15,2 % мыш'яку, 19,4 % серы. Крышталізуецца ў трыганальнай сінганіі. Утварае зярністыя агрэгаты, крышталі прызматычнай формы, часам двайныя і трайныя зросткі. Крышталі маюць рубінава-чырвоны колер, паўпразрыстыя. Шчыльнасць 5,57—5,64 г/см³. Цвёрдасць 2—2,5 па шкале Моаса Раствараецца ў азотнай кіслаце.

Распаўсюджванне і радовішчы

Прустыт мае гідратэрмальнае паходжанне. Трапляецца ў кальцытавых жылах. Гіпергенны прустыт утвараецца ў зонах акіслення сярэбраных радовішчаў. Сустракаецца ў жылах з свінцова-цынкава-сярэбранай мінералізацыяй. Радовішчы ў Расіі (Усходняя Якуція, Прымор’е), Балівіі, Перу, Мексіцы, Канадзе, Чэхіі, ЗША, Германія (Рудныя горы і Шварцвальд).

Выкарыстанне

Прустыт з’яўляецца рудой на серабро.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13: Праміле — Рэлаксін. — С. 52—53. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

• Прустит // КаталогМинералов. Ru (руск.) 
• Прустит или «cветло-красная серебряная руда» // КаталогМинералов. Ru (руск.) 
• Систематика и классификация минералов, горных пород, метеоритов, окаменелостей // Кристаллов.net (руск.) 
• Прустит // Ювелирное обозрение (руск.) 
• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Прустыт