Уладзімір Пятровіч Свірыдаў

Уладзімір Пятровіч Свіры́даў (7 снежня 1897 — 3 мая 1963) — генерал-лейтэнант артылерыі (1943), удзельнік Першай сусветнай, грамадзянскай і Вялікай Айчыннай войнаў.

Уладзімір Пятровіч Свірыдаў
Дата нараджэння	7 снежня 1897(1897-12-07)
Месца нараджэння	Казулічы, Любоніцкая воласць[d], Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	3 мая 1963(1963-05-03) (65 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Багаслоўскія могілкі
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Месца працы	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР  СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота і артылерыя
Званне	генерал-лейтэнант
Камандаваў	55th Army[d], 67th Army[d] і 42-я армія (СССР)[d]
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна Вялікая Айчынная вайна польска-савецкая вайна Грамадзянская вайна ў Расіі
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Казулічы (зараз у Кіраўскім раёне Магілёўскай вобласці Беларусі). Скончыў настаўніцкую семінарыю. У 1916 годзе быў прызваны на ваенную службу і ў чэрвені скончыў Віленскае ваеннае вучылішча, якое ў той час знаходзілася ў Палтаве. З канца жніўня 1916 года ў дзеючай арміі на Заходнім фронце. У 1917 годзе скончыў артылерыйскія курсы пры 55-й артылерыйскай брыгадзе і быў прызначаны камандзірам узвода. Пасля дэмабілізацыі ў 1918 годзе паступіў у Магілёўскі педагагічны інстытут, скончыў першы курс і ў маі 1919 года быў прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнік Грамадзянскай вайны ў складзе 17-й Ніжагародскай стралковай дывізіі — камандзір узвода гаўбічнага дывізіёна. У верасні 1922 года скончыў Вышэйшую артылерыйскую школу камсаставу і застаўся ў страявым аддзеле на пасадзе камандзіра ўзвода, потым начальніка курса гарматных майстроў. У кастрычніку 1926 года прызначаны камандзірам батарэі Маскоўскай артылерыйскай школы. У сакавіку 1930 года скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ і быў прызначаны начальнікам штаба 8-а артылерыйскага палка 8-й стралковай дывізіі Беларускай ваеннай акругі. З красавіка 1931 года камандзір і камісар 16-га артылерыйскага палка 16-й стралковай дывізіі Ленінградскай ваеннай акругі. З лютага 1934 года на пасадзе начальніка артылерыі 1-га стралковага корпуса ў Ноўгарадзе. З чэрвеня 1936 года У. П. Свірыдаў у штабе акругі на пасадзе начальніка аддзялення баявой падрыхтоўкі аддзела артылерыі. У 1936 годзе яму было прысвоена званне палкоўніка. Скончыў 1-ы курс Акадэміі Генеральнага штаба РСЧА і быў пераведзены на выкладчыцкую работу на пасады старшага кіраўніка кафедры тактыкі. Са снежня 1937 года У. П. Свірыдаў — начальнік артылерыі штаба Беларускага асобай ваеннай акругі, з студзеня 1939 года — Сярэднеазіяцкай ваеннай акругі, з красавіка 1940 года — Ленінградскай ваеннай акругі. У 1940 годзе яму прысвоена званне генерал-маёра артылерыі.

З пачатку Вялікай Айчыннай вайны У. П. Свірыдаў на Паўночным, Леніградскім, 2-м Прыбалтыйскім і 3-м Прыбалтыйскім франтах. З кастрычніка 1941 года — намеснік камандуючага артылерыяй Ленінградскага фронту, з лістапада — камандуючы 55-й арміяй, са снежня 1943 года — камандуючы 67-й арміяй, з сакавіка 1944 года — камандуючы 42-й арміяй. Удзельнік абароны і прарыву блакады Ленінграда, Ленінградска-Наўгародскай і Поскоўска-Остраўскай, Рыжскай наступальных аперацый.

Пасля вайны У. П. Свірыдаў з ліпеня 1945 года займаў пасаду намесніка старшыні Саюзнай кантрольнай камісіі ў Венгрыі. З лістапада 1947 па студзень 1948 года знаходзіўся ў распараджэнні Міністра Узброеных Сіл СССР, затым быў прызначаны камандуючым Асобнай механізаванай арміяй. З красавіка 1949 года займаў пасаду галоўнакамандуючага Цэнтральнай групай войскаў і адначасова (да жніўня 1950 года) Вярхоўнага камісара Аўстрыі. У чэрвені—снежні 1953 года знаходзіўся ў распараджэнні Міністра абароны СССР, у 1954 годзе скончыў Вышэйшыя акадэмічныя курсы пры Вышэйшай ваеннай акадэміі імя К. Я. Варашылава. У снежні 1954 года прызначаны намеснікам камандуючага войскамі Адэскай ваеннай акругі па войсках СПА краіны.

У сакавіку 1957 года звольнены ў адстаўку па стану здароўя. Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 3-га склікання. Адзін з аўтараў кнігі «Бітва за Ленінград, 1941—1944».

Узнагароды

• 2 ордэны Леніна
• 3 ордэны Чырвонага Сцяга
• ордэн Суворава 1-й ступені
• ордэн Кутузава 2-й ступені
• медаль «За абарону Ленінграда»
• медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
• юбілейны медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»
• медалі
• замежныя ўзнагароды.

Літаратура

• Свірыдаў Уладзімір Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 262—263. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
• Долготович Б. Д. На вершине славы : очевидное — невероятное: люди, события, факты / Б. Д. Долготович, Ю. В. Солонович. — Мн.: Колорград, 2019. — С. 94. — 254 с. [1] Архівавана 12 верасня 2021. — ISBN 978-985-596-453-8 (руск.)

Спасылкі

• Свірыдаў Уладзімір Пятровіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
• Свиридов Владимир (руск.) // Сайт Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі
• Память народа — электронный банк документов периода Великой Отечественной войны Архівавана 12 верасня 2021. (руск.)