Эдуард Людвігавіч Самуйлёнак

Эдуард Людвігавіч Самуйлёнак (5 жніўня 1907, Санкт-Пецярбург — 12 лютага 1939) — беларускі празаік, драматург.

Эдуард Людвігавіч Самуйлёнак
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	5 (18) жніўня 1907
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	12 лютага 1939(1939-02-12) (31 год)
Месца смерці	Менск, Менская вобласць, БССР, СССР
Пахаванне	Вайсковыя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  БССР
Месца працы	Полацкі веснік Літаратура і мастацтва
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	драматург, пісьменнік, журналіст
Гады творчасці	з 1928
Жанр	аповесць
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Таварыства аматараў выпіць і закусіць
Узнагароды
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў рабочай сям’і. Вучыўся ў Петраградскай польскай гімназіі. Юнацкія гады правёў на радзіме бацькі ў вёсцы Бандзелі (Верхнядзвінскі раён), куды маці пасля мабілізацыі мужа ў Чырвоную Армію (1918) пераехала на сталае жыхарства. Хадзіў пільшчыкам па вёсках, займаўся самаадукацыяй. Уваходзіў у нефармальнае аб’яднанне ТАВІЗ. Загадваў хатай-чытальняй, быў сакратаром камсамольскай ячэйкі Росіцкага сельсавета. У 1929—1930 гадах служыў у Чырвонай Арміі. Працаваў у рэдакцыях газет «Чырвоная Полаччына» (1930—1933), «Літаратура і мастацтва» (1934—1939).

У 1934 годзе Эдуад Самуйлёнак пераехаў у Мінск, дзе цалкам заняўся літаратурнай працай. З ініцыятывы Максіма Горкага ў маі 1935 года разам з Віталём Вольскім, Міколам Хведаровічам і Барысам Мікулічам паехаў у Грузію для абмену творчым вопытам і ўстанаўлення культурных сувязей паміж братнімі рэспублікамі, вынікам чаго з’явіліся нарысы «Сакрэт Кварцхелія», «Аджарыс — Цхалі», «Радзіма марганца» і першая кніга рамана «Будучыня» (1936—1938).

Магіла Эдуарда Самулёнка на Вайсковых могілках

Памёр 12 лютага 1939 года. Пахаваны на Вайсковых могілках Мінска.

Узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1939).

Творчасць

Дэбютаваў вершам у 1928 г. (газета «Чырвоная Полаччына»). Першае апавяданне «Апошні заказ» апублікаваў у 1929 г. таксама ў «Чырвонай Полаччыне». Выйшлі аповесць «Тэорыя Каленбрун» (1934), зборнікі апавяданняў «Пункт апоры» (1935), «Дачка эскадрона» (1937), «Паляўнічае шчасце» (1950), «Апавяданні» (1958, 1967), раман «Будучыня» (1938), апавяданне «Пагібель воўка» (1939), «Апавяданні і аповесць» (1977), кнігі Выбраных твораў (1940, 1948), «Выбраных апавяданняў» (1946), Збор твораў у 2 тамах (1952).

Аўтар п’ес «Сяржант Дроб» (інсцэніроўка аповесці «Тэорыя Каленбрун», апублікавана і пастаўлена ў 1935), «Пагібель воўка» (апублікавана і пастаўлена ў 1939).

Літаратура

• Жураўлёў В. П. Самуйлёнак Эдуард Людвігавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 142. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
• Самуйлёнак Эдуард Людвігавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 645. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

Спасылкі

• Самуйлёнак Эдуард Людвікавіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
• Да 110-годдзя з дня нараджэння Эдуарда Самуйлёнка Архівавана 23 ліпеня 2021. // Нацыянальны адукацыйны партал
• Юрэвіч Л. Таямніцы Эдуарда Самуйлёнка // Згуртаванне беларусаў свету «Бацькаўшчына»