Эндэ (Інданезія)

Эндэ (індан.: Ende) — горад на поўдні вострава Флорэс у інданезійскай правінцыі Усходняя Нуса-Тэнгара. Насельніцтва (2021 г.) — 93 894 чал.

Горад Эндэ Ende Кафедральны касцёл Эндэ Краіна Інданезія Рэгіён Усходняя Нуса-Тэнгара Каардынаты 8°50′32″ пд. ш. 121°38′53″ у. д. Першае згадванне 1357 Плошча 92,93 км² Вышыня цэнтра 31 м Афіцыйная мова інданезійская мова Насельніцтва 93894 чалавекі (2021) Нацыянальны склад ліё Канфесійны склад каталіцызм, іслам Часавы пояс UTC+8 Афіцыйны сайт portal.endekab.go.id (індан.) Эндэ на карце Інданезіі

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Геаграфія

Эндэ знаходзіцца за 1640 км на паўднёвы ўсход ад Джакарты, сталіцы Інданезіі. З’яўляецца адміністрацыйным цэнтрам аднайменнага раёна правінцыі Усходняя Нуса-Тэнгара. Горад месціцца на пагорыстай раўніне паміж паміж горнымі камлюкамі. Клімат трапічны з выразнымі вільготным і сухім сезонамі. Сярэднегадавая тэмпература +26,1 °C.

Гісторыя

Некаторыя даследчыкі лічаць, што Эндэ быў вядомы ўжо ў сярэдзіне XIV ст. у яванскай імперыі Маджапахіт. Карэнныя насельнікі мясцовасці — аўстранезійскае племя эндэ-ліё. Паводле іх міфалогіі, Эндэ сапраўды быў заснаваны выхадцамі з Маджапахіта і Кітая.

Землеўладальнік Амбу Нгобэ стаў пачаткоўцам дынастыі мясцовых раджаў, якія стварылі на поўдні вострава Флорэс дзяржаву з цэнтрам у Эндэ. У 1793 г. яны заключылі саюз з галандцамі. Важную ролю ў развіцці горада адыгралі топас або ларантукейрас, партугала-флорэскія крэолы з усходу вострава.

У 1854 г. дзяржава Эндэ трапіла ў залежнасць ад Галандскай Ост-Індскай кампаніі. З 1915 г. дзейнічала афіцыйнае каланіяльнае кіраванне Галандскай Ост-Індыі. У 1934—1938 гг. у Эндэ ў высылцы знаходзіўся Сукарна. У 1947 г. улады незалежнай Інданезіі канчаткова ліквідавалі манархію.

Эканоміка

Эндэ — цэнтр вытворчасці і перапрацоўкі кавы, важны транспартны цэнтр на поўдні Флорэса. Развіваецца турызм.

Спасылкі

Ende даведнік на сайце Wikivoyage

• Афіцыйная старонка
• Турыстычныя славутасці