Вікіпедыя

Эдуард Марцінавіч Скобелеў

(Пасля перасылкі з Э. М. Скобелеў)
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Скобелеў.

Эдуард Марцінавіч Скобелеў (8 снежня 1935, Мінск — 15 кастрычніка 2017, Мінск) — беларускі пісьменнік, грамадскі і палітычны дзеяч, неасталініст.

Эдуард Марцінавіч Скобелеў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 8 снежня 1935(1935-12-08)
Месца нараджэння
Дата смерці 15 кастрычніка 2017(2017-10-15) (81 год)
Месца смерці
Грамадзянства
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, дзіцячы пісьменнік, паэт, літаратурны крытык, палітык
Мова твораў руская
Грамадская дзейнасць
Партыя
Член у
Прэміі
Узнагароды
Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь

Біяграфія правіць

Нарадзіўся 8 снежня 1935 года ў Мінску ў сям’і ваеннага інжынера-будаўніка.

У 1959 годзе скончыў заходні факультэт Маскоўскага дзяржаўнага інстытута міжнародных адносін. Знаходзіўся на дыпламатычнай службе (1959—1963). Працаваў інструктарам аддзела адміністратыўных органаў ЦК КПБ (1966—1973).

Інспектар аддзела замежных сувязей ЦК КПБ (1973—1990). З 1991 года — намеснік дырэктара міжнароднага цэнтра Акадэміі кіравання пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь, з 1994 года — у Беларускім істытуце інфармацыі і прагнозу пры Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Галоўны рэдактар часопіса «Інфармацыйны бюлетэнь Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь» (1996—2006), саветнік—кансультант Інфармацыйна—аналітычнага цэнтра пры Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2007—2008).

Пасля абрання Прэзідэнтам Беларусі Аляксандра Лукашэнкі стаў яго актыўным прыхільнікам. Уваходзіў у кола ініцыятараў аб’яднання беларускіх літаратурных часопісаў «Полымя», «Маладосць», «Нёман», «Вожык», «Бярозка», «Крыніца» і «Всемирная литература», газеты «Літаратура і мастацтва» ў адзіны літаратурны холдынг.

Адзін з актыўных удзельнікаў цкаваньня Васіля Быкава. 15 мая 2002 года заявіў на прэсавай канфэрэнцыі, што ў Беларусі трэба забараніць друкаваць «палітычна адсталага» В. Быкава.

У 2008 годзе Скобелеў быў са скандалам выключаны з Саюза пісьменнікаў Беларусі «пасля хвалі масавага абурэння грамадскасці краіны, якая рушыла ў адказ на яго публікацыі, што глыбока абражалі пачуцці людзей, ставілі пад сумнеў неабходнасць святкавання Дня Перамогі і давалі самому факту Перамогі чалавеканенавісніцкую трактоўку»[1].

Памёр 15 кастрычніка 2017 года ў Мінску.

Творчасць правіць

У друку выступаў з 1964 года. Пісаў на рускай мове. Член Саюза пісьменнікаў СССР (1970—1991), Саюза пісьменнікаў Беларусі (2005—2008).

Кнігі правіць

  • Удивительные приключения пана Дыли и его друзей, Чосека и Гонзасека: Сказания: Для ст. шк. возраста / Эдуард Скобелев. — Мн. : Юнацтва, 1996. — 270 с.;
  • Новые необыкновенные приключения Арбузика и Бебешки: Повести-сказки: Для мл. шк. возраста / Эдуард Скобелев. — Мн. : Юнацтва, 1997. — 495 с.;
  • Пересечение параллельных: роман / Эдуард Скобелев. — Минск : Мастацкая літаратура, 2005. — 508 с.;
  • Завещание Сталина: роман / Эдуард Скобелев. — Москва : Минск : Русская правда, 2005. — 319 с.

Артыкулы правіць

Крытыка правіць

Сумнеўную вядомасць атрымаў надрукаваны ў 2005 годзе маскоўскім выдавецтвам раман Скобелева «Запавет Сталіна», напісаны з пазіцый агрэсіўнага неасталінізму і антысемітызму.

У кастрычніку 2007 года праўладны Саюз пісьменнікаў Беларусі афіцыйна асудзіў публікацыі Э. Скобелева ў маскоўскай газеце «Русский вестник» — «Спрэчнае і бясспрэчнае ў нацыянальным пытанні» і «Разумець гісторыю, жыць у гісторыі», у якіх аўтар праводзіў думку аб тым, што галоўнай мэтай Другой сусветнай вайны было стварэнне Дзяржавы Ізраіль і што рускія людзі гінулі і станавіліся інвалідамі дзеля менавіта гэтай мэты. Адпаведная заява Саюза пісьменнікаў была апублікавана 17 кастрычніка 2007 года ў нумары 42 газеты «Літаратура і мастацтва».

19 кастрычніка 2007 года на сустрэчы Намесніка Прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь Аляксандра Косінца з кіраўнікамі рэспубліканскіх рэлігійных арганізацый старшыня Рэлігійнага аб’яднання абшчын прагрэсіўнага юдаізму Якаў Басін узняў пытанне аб распаўсюджванні ў краіне газеты «Русский вестник». Нагодай паслужыла публікацыя ў ёй (№ 17-18) артыкула Э. Скобелева з правакацыйным падзагалоўкам «Аб практычнай карысці „Пратаколаў сіёнскіх мудрацоў“» і падрабязным выкладам гістарычнай фальшыўкі. Як высветлілася пазней, гэта быў апошні артыкул Э. Скобелева ў шавіністычнай прэсе пры яго працы ў Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У жніўні 2008 года ён вызвалены ад пасады і з ганьбай выключаны з Саюза пісьменнікаў Беларусі[2].

Узнагароды правіць

Зноскі

  1. ↑ Просто встретились два побрехушества
  2. ↑ Антисемитизм и антисемиты в Беларуси. Век XXI. Аналитический обзор. 2006—2008 гг.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Эдуард_Марцінавіч_Скобелеў&oldid=4580420"