Daliбеларускі рок-гурт, заснаваны ў Мінску ў 2005 годзе, першапачаткова выконваў песні ў стылі паўэр-поп і ска з эратычна-іранічным зместам, пазней гурт змяніў гучанне на больш сур'ёзны і месцамі лірычны фанк-рок.

Dali
Жанр Power-pop
Фанк-рок
Электронны рок
Гады 2005-2012
Краіна Flag of Belarus.svg Беларусь
Горад Мінск
Мова песень Беларуская, руская, англійская
Іншыя
праекты
Ўнескладовае, ROS†ANY, КонтраБанда

Першым значным поспехам групы быў выхад сінгла «Грай гармон», які ўзначаліў беларускі хіт-парад «Тузін Гітоў» і атрымаў станоўчы водгук культавага беларускага музыканта і паэта Лявона Вольскага. Адразу пасля перамогі ў хіт-парадзе групе было прапанавана зняць на кліп на іх першы хіт, рэжысёрам якога стаў Анатоль Вечар. Пасля гэтага адбылося падпісанне кантракту з прадзюсарам Юрыем Савашам.

На той момант гурт складаўся з сямі чалавек: Віктар Рудэнка (вакал, акустычная гітара, словы і музыка), Дзмітрый Парфёнаў (гітара, аранжыроўка), Іван Запруцкі (труба), Ігар Булава (трамбон), Аляксей Еўтушэнка (бас), Яўген Садоўскі (клавішныя), Аляксандр Валошчык (ударныя). Крэатыўнай асновай групы з’яўляецца творчы тандэм Рудэнка і Парфёнава, якія стварылі правобраз Dali, групу «Человек с изюмом», якая выконвала сімфа-рок.

Праца з прадзюсарам Юрыем Савашам. Паўэр-попПравіць

Пачатак працы з прадзюсарам Юрыем Савашам адзначыўся выхадам Dali на вялікія сцэны краіны — міжнародны фестываль «Славянскі базар», тэлепраект «Серебряный граммофон». У гэты ж час, зрабіўшы хард-рокавы кавер на кампазіцыю «Песняроў» пад назвай «Жылі-былі», Dali становяцца лаўрэатамі фестывалю «Золотой шлягер — 2005», прадставіўшы на ім не толькі гэты кавер, але і сваю новую сатырычную кампазіцыю «Не з’язджайце за мяжу». З ёй жа польскі прадусар Ігар Знык запрашае Dali выступіць у якасці гасцей на фестывалі «Басовішча». Пасля гэтага выступу, паралельна з працай у Беларусі, група працягвае супрацоўніцтва з Ігарам Зныком і шмат гастралюе з жывымі канцэртамі па Польшчы.

У 2006 годзе група са сваёй песняй «Гэта не Рыо-дэ-Жанэйра» намінуецца на ўдзел ад Беларусі ў конкурсе «Еўрабачанне». Нягледзячы на тое што перамогу прысуджваюць поп-спявачцы Паліне Смолавай, Dali запамінаюцца сваім драйвавым выступам і прадзюсар MTV-Minsk Валянцін Грышко здымае сольны канцэрт гурта ў рамках праекта MTV-Unplugged.

У 2007 годзе гурт актыўна гастралюе па Польшчы і паралельна рыхтуе да выхаду свой дэбютны альбом «Zaгадкі Zігмунда Фрэйда», які выпускаюць у красавіку 2008 года[1]. У гонар выхаду альбома гурт ладзіць канцэрт «Порна-феерыя. Zaгадкі Zігмунда Фрэйда», а ў альбом уваходзяць найбольш аднастайныя па сваёй стылістыцы песні, сярод якіх першая версія галоўнага хіта Dali «Неба шэрае», а таксама такія кампазіцыі, як «Мечтай со мной» і «Гэта не Рыо-дэ-Жанэйра», радыёхіт «Калі ты вернешся». Сваімі deep-house рэміксамі гэты альбом дапоўніў малады музыкант-кампазітар электроннай і сімфанічнай музыкі Аляксей Карабейнік, вядомы пад сваім творчым псеўданімам Alexis Scorpio. Тым не менш, большасць кампазіцый, напісаных за гэты перыяд гуртом Dali, у альбом «Zaгадкі Zігмунда Фрэйда» не ўвайшлі, а засталіся існаваць толькі ў якасці сінглаў, лік якіх ужо на той момант перавышаў колькасць песень, выдадзеных на альбоме. Гэта былі песні «Містэр Страўнік», «Общественный транспорт», «Адам и Ева», «Любовь в холодильнике», «Амур работает в МУРе», «Свалка страстей», «Романс», «Незримая война», «Любовь до гроба», «Зал ожидания», «Жертва рок-н-ролла», «Наивный блюз», «Кровавая Мэри», «Нервные клетки» і іншыя. З-за нешматлікасці кампазіцый у альбоме (у параўнанні з агульнай колькасцю напісанага), і, адпаведна, неапраўданнем чаканняў крытыкаў, альбом выклікаў дастаткова халодную рэакцыю музычных журналістаў.

У сярэдзіне 2008 па шэрагу асабістых і палітычных рознагалоссяў група спыняе супрацоўніцтва з прадзюсарам Юрыем Савашам і пачынае працу з польскім прадзюсарам Ігарам Зныкам. Тады ж гурт пакідае бас-гітарыст і аранжыроўшчык Дзмітрый Парфёнаў, які працягнуў кантракт з Юрыем Савашам на правах гітарыста поп-спявачкі Ірыны Дарафеевай.

Польшча. Праца з прадзюсарам Ігарам Зныкам. Фанкрокавы перыядПравіць

Пачынаючы працу з новым прадзюсарам, фронтмэн Віктар Рудэнка змяняе склад і стыль групы на хэві-фанк і рок. На змену Аляксею Еўтушэнка прыходзіць фанкавы басіст Аляксандр Сяўрук, а таксама група адмаўляецца ад трамбона, пакідаючы з духавой секцыі толькі трубу (Іван Запруцкі). На змену Парфёнаву прыходзіць спачатку блюз-рокавы гітарыст Зміцер Такопула, а пасля Павел Карабейнік, чыя агрэсіўная манера выканання больш адпавядала новаму стылю гурта.

У перыяд з канца 2008 да 2009 года Dali прысвячаюць амаль увесь свой час выступленням і прасоўванню ў Польшчы. Ігар Знык, не бачачы перспектыў працы ў Беларусі, адмаўляецца ад прасоўвання Dali на радзіме, у выніку чаго ў Беларусі пра гурт забываюць. Аднак з досыць хуткім і паспяховым пасоўваннем у Польшчы Dali са сваёй песняй «Every Day» трапляюць у фінал польскай нацыянальнай намінацыі на «Еўрабачанне-2009» «Piosenka dla Europy», дзе становяцца лідарамі незалежных анлайн-галасаванняў і нечаканымі замежнымі фаварытамі. Гэта выклікае новую хвалю цікавасці да групы Dali на радзіме, у Беларусі.

Праца з саўнд-прадзюсарам Андрэем Жукавым. Хэві-фанк. ЭксперыментыПравіць

У гэты час Dali працуюць з вядомым саўнд-прадзюсарам Андрэем Жукавым (Drum Ecstasy, Ляпіс Трубяцкі і інш.). Аўтарам песень, як і раней, выступае Віктар Рудэнка, а большую частку аранжыроўкі і прадакшну рэалізуе Жукаў, у выніку чаго група атрымлівае больш цяжкае рок-н-рольнае гучанне ў сукупнасці з электроннымі эксперыментамі, якія чутныя ў песні «Like a Young Gun» — хэві-фанкавай кампазіцыі з элементамі нойза. Жукава Рудэнка таксама назваў сваім «філасофскім бацькам», паколькі той умацаваў імкненне да канцэптуальнасці музыкі і лірыкі.

У свой польскі перыяд у супрацоўніцтве з Андрэем Жукавым група выпускае сінглы «Alright», «Every Day» («Piosenka dla Europy», Польшча), «Young Like a Gun», «У гэтым горадзе», выходзяць таксама дзве новыя фанк-рокавыя версіі песні «Неба шэрае»/«Silver Sky». Таксама з’яўляецца першая рокавая версія песні «Касмічны камбайн».

2010. Вяртанне ў БеларусьПравіць

Па шэрагу асабістых, жыццёвых прычын прадзюсар Ігар Знык спыняе сваю працу з усімі беларускімі калектывамі: :B:N:, «Рэха» і Dali. Група аказваецца ў няпростай сітуацыі, таму што з прычыны нечаканага сыходу Зныка не паспела заключыць новых кантрактаў з польскімі лэйбламі. Вяртанне на радзіму прымушае фронтмэна Віктара Рудэнка зноў перагледзець стылістыку гурта, а выпускніка аддзялення Arts Management — трубача Івана Запруцкага — узяцца за адміністраванне групы ў ролі дырэктара калектыву. Губляючы цікавасць да панку і хэві-фанку, да якіх на той момант імкнуўся калектыў, а таксама з-за сваіх новых музычных пераваг лідар гурта пачынае рабіць значны ўпор на электроніку, складаючы ўсё больш твораў у стылі electronic rock. Да такіх зменаў не былі гатовыя звыклыя да больш класічнага хардрокавага гучання басіст Аляксандр Сяўрук і гітарыст Павел Карабейнік, у выніку чаго яны пакідаюць групу, а Dali, у сваю чаргу, пачынаюць граць электронны рок.

У склад электронных Dali ўвайшлі нязменныя ўдарнік Аляксандр Валошчык, клавішнік Яўген Садоўскі, трубач Іван Запруцкі і лідар гурта Віктар Рудэнка. У гэтым новым гучанні Садоўскі ўзяў на сябе функцыю электроншчыка, выконваючы электронны бас, некаторыя эфекты і клавішныя партыі, у той час як вакальныя і іншыя прасторавыя эфекты пачалі выконвацца трубачом Іванам Запруцкім. Лідар гурта пачаў першыя электронныя эксперыменты з гітарай. У выніку гэтых музычных спроб нарадзіліся творы «Лолита», «Офисы и корпуса», «Our Love is All», «Пятница пора любви», «Женщины хотят не меньше, чем мужчины», «Get Offline» (Dali ft. Anna Blagova).

У лістападзе 2010 Dali зноў ўзначальваюць беларускі хіт-парад «Тузін Гітоў» са сваёй новай electronic-rock кампазіцыяй «Касмічны камбайн», абыходзячы такія культавыя беларускія калектывы, як беларускія «Песняры» і «Крамбамбуля».

2011. Масква. Праца з прадзюсарам Дзмітрыем ВайтэнкаПравіць

Электронныя эксперыменты Dali былі ацэнены выхадцам з Беларусі — маскоўскім прадзюсарам Дзмітрыем Вайтэнка. Ён здымае кліп на песню «Лолита» і ладзіць шэраг паспяховых канцэртаў групы ў Маскве. Аднак на відэапрадакшн-кампаніі «JV Media», чыім прадзюсарам з’яўляецца Вайтэнка, адбіваецца крызіс, і Дзмітрый Вайтэнка вымушаны сканцэнтравацца толькі на сваім тэле-відэабізнэсе.

З-за адсутнасці ў Беларусі рынку для досыць экстравагантнай electronic-rock праграмы Dali, частка групы хоча вярнуцца да старога, камерцыйна паспяховага раней, поп-гучання. Лідар Віктар Рудэнка робіць стаўку на эксперымент, новы саўнд і арыгінальную творчасць. У выніку гэтых ідэйных і музычных рознагалоссяў групу пакідаюць клавішнік Яўген Садоўскі і ўдарнік Аляксандр Валошчык, якія стварылі кавер-бэнд Контрабанда. З арыгінальнага складу застаюцца толькі фронтмэн Віктар Рудэнка і трубач Іван Запруцкі.

Восень 2011. Распад групыПравіць

Пасля распаду арыгінальнага складу гурта Dali, фронтмэн калектыва Віктар Рудэнка і трубач Іван Запруцкі плануюць аднавіць працу групы ва ўжо знаёмым стылі electronic rock. Лідар групы знаходзіць клавішніка і электроншчыка Антона Рубацкага, які на той момант грае ў гурце Yellow Brick Road. Апрабаваўшы шэраг барабаншчыкаў, група спыняе свой выбар на Сяргее Васількаве, які зацікавіў не толькі сваёй тэхнікай, але таксама сваім крэатывам і ўменнем граць на электронных барабанах, прагрэсіўна думаць, разбірацца ў сэмпліраванні. У новым складзе аснову творчага тандэму склаў лідар і аўтар песень Віктар Рудэнка і электроншчык-аранжыроўшчык Антон Рубацкі. Ад акуратных эксперыментаў з электронным гучаннем у стылі electronic rock група пачала сур'ёзна паглыбляцца ў электроніку, эксперыменты з сінтэзам да поўнага сыходу ад стандартнага гучання гітары, трубы, барабанаў і клавішных — і перайшла да жывога выканання цалкам сінтэзаванага, створанага «з нуля» гуку. Ужо стала відавочным, што гэта радыкальнае змяненне гучання павінна адзначыць з’яўленне новай групы. Такім чынам, у пачатку 2012 года было вырашана пачаць новы праект — гурт ROS†ANY.

Улічваючы вялікую колькасць назапашаных твораў, даўно чаканых фанатамі гурта, было прынята рашэнне выпусціць развітальны альбом пад назвай «Неба шэрае», выхад якога адбыўся ў канцы 2012 года.

Вытокі DaliПравіць

Папярэднікам гурта Dali быў калектыў «Человек с изюмом», задуманы выхадцамі з Віцебска — студэнтам МДЛУ паэтам і кампазітарам Віктарам Рудэнкам і студэнтам БДУКМ гітарыстам Змітром Парфёнавым. Асноўнай ідэяй было стварыць у супрацьвагу такім гумарыстычным музычным калектывам, як «Ляпіс Трубяцкі» і «Лепрыконсы», групу, якая выконвае не адкрыта сатырычныя гратэскныя тэксты, а стыльную музыку з тонкай гумарыстычным сюррэалістычным начыннем. Упершыню гурт выступіў у Мінску на ВДНГ, на разагрэве ў гурта «J:Mors», са сваімі кампазіцыямі «Амур работает в МУРе» і «Любовь в холодильнике».

Музыкі, у розны час якія ўваходзілі ў склад гурта DaliПравіць

  • Віктар Рудэнка (словы, музыка, аранжыроўка, клавішныя, гітара)
  • Дзмітрый Парфёнаў (аранжыроўка, клавішныя)
  • Іван Запруцкі (труба, бэк-вакал, эфекты)
  • Ігар Булава (трамбон)
  • Аляксандр Валошчык (ударныя)
  • Аляксей Еўтушэнка (бас)
  • Яўген Садоўскі (клавішныя, бэк-вакал)
  • Дзмітрый Такопула (гітара)
  • Аляксандр Сяўрук (бас)
  • Павел Карабейнік (гітара)
  • Андрэй Каротчанка (ударныя)
  • Яўген Гаўрусеў (ударныя)
  • Антон Рубацкі (клавішныя, бэк-вакал)

Сайд-праектыПравіць

  • Ўнескладовае2011 годзе лідар Dali прымае ўдзел у all-stars band Ўнескладовае у якасці вакаліста, выканаўцы шэрагу песень)
  • ROS†ANY (новы праект лідара Dali)

АцэнкіПравіць

Культуролаг Максім Жбанкоў у аналізе 2008 года для Беларусі заключыў, што выйгрышнае становішча занялі артысты «без відавочнай палітычнай прапіскі», да якіх аднёс і «Dali», прадстаўніка «новай гітарнай хвалі»[2][3].

Зноскі

  1. Прогулявшись по музыкальным магазинам, мы обнаружили множество свежих белорусских CD (руск.). KP.BY (27 чэрвеня 2008). Архівавана з першакрыніцы 14 сакавіка 2020. Праверана 14 сакавіка 2020.
  2. Жбанков, Максим. Белорусская культура: между «Батлейкой» и «Белcатом» // Белорусский ежегодник 2008 (руск.) / Анатолий Паньковский, Валерия Костюгова. — Минск: Белорусский институт стратегических исследований, Белорусский фонд публичной политики, 2009. — С. 215. — 416 с. Архівавана 28 студзеня 2018 года.
  3. Zhbankov, Maksim. Belarusian Culture: between Batleika and Belsat // Belarusian Yearbook 2008 (англ.) / Anatoly Pankovsky, Valeria Kostyugova. — Minsk: Belarusian Institute for Strategic Studies, Belarus Public Policy Fund, 2009. — P. 192. — 360 p. Архівавана 26 ліпеня 2020 года.

СпасылкіПравіць