Іосіф Мітрафанавіч Кардовіч
Іо́сіф Мітрафа́навіч Кардо́віч (5 красавіка 1899, в. Друцк Магілёўскай губерні (цяпер Талачынскі раён Віцебскай вобласці), Расійская імперыя — 27 снежня 1967) — беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч, адзін з арганізатараў партызанскага руху ў Магілёўскай вобласці, былы старшыня Магілёўскага аблвыканкама (1943—1948) і Віцебскага абласнога выканаўчага камітэта (1949—1953).
| Іосіф Мітрафанавіч Кардовіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
|
|||||||
| Кіраўнік урада | Аляксей Кляшчоў | ||||||
| Папярэднік | Аляксей Сярмяжка | ||||||
| Пераемнік | Павел Лознеў | ||||||
|
|||||||
| Кіраўнік урада | Панцеляймон Панамарэнка Аляксей Кляшчоў |
||||||
| Папярэднік | Іван Церахаў | ||||||
| Пераемнік | Давід Лукашэвіч | ||||||
| Нараджэнне |
5 красавіка 1899 |
||||||
| Смерць | 27 снежня 1967 (68 гадоў) | ||||||
| Партыя | УКП(Б) (з 1928) | ||||||
| Дзейнасць | палітык | ||||||
| Ваенная служба | |||||||
| Гады службы | 1941—1943 | ||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||||||
| Род войскаў | партызан | ||||||
| Званне |
 |
||||||
| Бітвы | Вялікая Айчынная вайна | ||||||
| Узнагароды |
|
||||||
Біяграфія правіць
У 1919 — 1925 гады служыў у РСЧА. Пасля працаваў старшынёй Друцкага сельскага савета.
З 1928 года працаваў у сістэме народнай адукацыі: паслядоўна быў загадчыкам Талочынскага, Дубровенскага, Лельчыцкага і Мсціслаўскага раённых аддзелаў народнай адукацыі.
З 1937 года быў намеснікам старшыні выканаўчага камітэта Мсціслаўскага раённага савета, праз год прызначаны старшынёй выканкама Горацкага райсавета.
У 1939 годзе быў прызначаны намеснікам старшыні Арганізацыйнага камітэта Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай па Магілёўскай вобласці, са студзеня 1940 года — намеснік старшыні Выканаўчага камітэта Магілёўскага абласнога Савета.
Пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны быў эвакуіраваны разам з сям'ёй, пасля восенню быў прызваны у арміі, удзельнічаў у абароне Магілёва, быў адным з кіраўніком абласнога штаба народнага апалчэння, трапіў у акружэнне, падчас выхаду з яго спаліў партыйны білет[1]. Амаль паўгода знаходзіўся ў турме НКУС, пасля хадатайства П. Панамарэнкі яго вызвалілі і адправілі сакратаром Бабруйскага падпольнага міжраённага камітэта КП(б)Беларусі[1], пасля быў упаўнаважаным ЦК КП(б) Беларусі па арганізацыі партызанскага руху ў Магілёўскай вобласці. У верасні 1943 года ўзначаліў прадстаўніцтва ЦШПР на Бранскім фронце[2].
Пасля вызвалення Беларусі ў 1943—1948 гадах быў старшынёй Магілёўскага аблвыканкама.
З 1949 па 1953 года быў старшынёй Віцебскага аблвыканкама.
Пасля перанесенага інфаркту[1] ў 1953 годзе яго перавялі ў Мінск, дзе ён працаваў членам калегіі Міністэрства прамысловасці харчовых тавараў БССР, з 1954 года намеснік міністра прамысловасці мясных і малочных прадуктаў БССР.
З 1957 года працаваў у апараце Беларускага рэспубліканскага саюза спажывецкіх таварыстваў.
Кандыдат у члены ЦК КПБ (1949—1952), член ЦК КПБ (1952—1954). Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1951—1955), Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР (1946—1954).
Зноскі
- ↑ а б в [Людмила СЕЛИЦКАЯ Не пахнут лилии войной...(руск.) // Беларусь сегодня : газета. — 2003.]
- ↑ Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе — Мінск: Беларусь, 2009. С. №41 (руск.)
Літаратура правіць
- Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе — Мінск: Беларусь, 2009.— 271 с. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)
- Кардович Иосиф Митрофанович // Биографический справочник — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 274 — 737 с.
Спасылкі правіць
- Біяграфія (руск.)