Арцём Віктаравіч Салавей

беларускі футбаліст
(Пасля перасылкі з Арцём Салавей)

Арцём Салавей (нар. 1 лістапада 1990, Селаўшчына, Бярозаўскі раён, Брэсцкая вобласць) — беларускі футбаліст, паўабаронца.

Футбол
Арцём Салавей
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Арцём Віктаравіч Салавей
Нарадзіўся 1 лістапада 1990(1990-11-01)[1] (33 гады)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 172 см
Вага 64 кг
Пазіцыя паўабаронца
Маладзёжныя клубы
Беларусь РДВАР-Дынама (Мінск)
Клубная кар’ера[* 1]
2007—2010 Беларусь Дынама (Мінск) 14 (0)
2010   Беларусь Тарпеда (Жодзіна) 21 (1)
2011—2012 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 57 (14)
2013 Расія Урал (Екацярынбург) 1 (0)
2013—2014 Беларусь Нёман (Гродна) 17 (0)
2015—2017 Беларусь Віцебск 80 (16)
2018 Беларусь Дынама (Мінск) 23 (4)
2019 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 17 (2)
2020 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 0 (0)
2020   Беларусь Гарадзея 7 (0)
2021 Беларусь Спадарожнік (Рэчыца) 9 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2008—2009 Беларусь Беларусь (да 19) 5 (1)
2010—2012 Беларусь Беларусь (да 21) 7 (0)
2011—2012 Беларусь Беларусь (алімпійская) 7 (0)
2017 Беларусь Беларусь B 2 (0)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
  1. Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
  2. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Брат Арцёма, Андрэй, таксама футбаліст.

Клубная кар’ера

правіць

Выхаванец СДЮШАР горада Бярозы. З 2007 года гуляў за мінскае «Дынама» — спачатку за дубль, потым пачаў праходзіць у асноўную каманду. У 2010 годзе адправіўся ў арэнду ў жодзінскае «Тарпеда», а на наступны год падпісаў кантракт з гэтым клубам. У сезоне 2011 стаў найлепшым бамбардзірам каманды і адным з найлепшых у чэмпіянаце (11 галоў).

У студзені 2013 года перайшоў у екацярынбургскі «Урал»[2], але за асноўную каманду правёў толькі адзін матч. У ліпені 2013 года кантракт з «Уралам» быў разарваны[3].

У жніўні 2013 года падтрымліваў форму з «Тарпеда-БелАЗ»[4], а ў верасні стаў іграком гродзенскага «Нёмана»[5]. У гродзенскім клубе хутка замацаваўся на пазіцыі правага паўабаронцы. У сезоне 2014, аднак, з’яўляўся на полі эпізадычна. У кастрычніку 2014 года па ўзаемнай згодзе пакінуў «Нёман»[6].

У студзені 2015 года падпісаў кантракт з «Віцебскам», які пасля трохгадовага перапынку вярнуўся ў Вышэйшую лігу[7]. У «Віцебску» трывала замацаваўся ў аснове, выкарыстоўваўся ў тым ліку ў якасці нападніка. У сезоне 2016 з 9 галамі стаў адным з найлепшых бамбардзіраў каманды і дапамог ёй заняць шостае месца ў Вышэйшай лізе.

Са студзеня 2018 года знаходзіўся на праглядзе ў мінскім «Дынама», з якім у лютым падпісаў кантракт[8]. Пачынаў сезон 2018 у стартавым складзе мінчан, пазней стаў часцей выхадзіць на замену.

У студзені 2019 года, нягледзячы на заканчэнне кантракта, пачынаў трэніравацца з «Дынама», аднак неўзабаве пакінуў клуб[9] і падпісаў двухгадовы кантракт з жодзінскім «Тарпеда-БелАЗ»[10]. Спачаку гуляў стартавым складзе, пазней стаў часцей выхадзіць на замену ці заставацца на лаўцы запасных. У пачатку 2020 года апынуўся непатрэбным новаму галоўнаму трэнеру жодзінцаў Юрыю Пунтусу, аднак новую каманду не знайшоў, і толькі пасля пачатку сезона пакінуў «Тарпеда-БелАЗ».

Да лета 2020 года пэўны час трэніраваўся з «Віцебскам», а ў ліпені стаў іграком салігорскага «Шахцёра»[11]. Аднак за каманду так і не згуляў, заставаўся толькі на лаўчы запасных, і ў верасні 2020 года быў аддадзены ў арэнду ў «Гарадзею»[12]. У снежні 2020 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Шахцёр»[13].

У пачатку 2021 года стаў іграком рэчыцкага «Спадарожніка». Пакінуў каманду ў чэрвені 2021 года з-за фінансавых праблем у клубе, пасля чаго завяршыў прафесійную кар’еру[14].

Міжнародная кар’ера

правіць

Гуляў за моладзевую зборную Беларусі, але ўлетку 2011 пасля канфлікту з галоўным трэнерам Юрыем Шуканавым перастаў выклікацца. Улетку 2012 года, пасля зыходу Шуканава са зборнай, вярнуўся ў каманду.

Таксама выступаў за алімпійскую зборную краіны. На Алімпійскіх гульнях 2012 правёў 2 сустрэчы.

У ліпені 2017 года выступаў за другую зборную Беларусі на Кубку Караля ў Тайландзе.

Дасягненні

правіць

Статыстыка выступленняў

правіць
Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2007 дубль Дынама   19 2
2008 Д1 Дынама   12 0
2009 Д1 Дынама   2 0
2010 Д1 Тарпеда   21 1
2011 Д1 Тарпеда-БелАЗ   31 11
2012 Д1 Тарпеда-БелАЗ   26 3
2012/13 (2) Д2 Урал   1 0
2013 (2) Д1 Нёман   7 0
2014 Д1 Нёман   10 0
2015 Д1 Віцебск   25 4
2016 Д1 Віцебск   29 8
2017 Д1 Віцебск   26 4
2018 Д1 Дынама   23 4
2019 Д1 Тарпеда-БелАЗ   17 2
2020 (сяр.) дубль Шахцёр   1 1
2020 (2) Д1 Гарадзея   7 0
2021 (1) Д1 Спадарожнік   9 0

Крыніцы

правіць
  1. Artem Solovei // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Новичком «Урала» стал Артем Соловей (руск.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт екацярынбургскага «Урала» (17 студзеня 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 красавіка 2013.
  3. Артем Соловей покинул "Урал" (руск.). football.by (2 ліпеня 2013). Праверана 18 красавіка 2024.
  4. Соловей тренируется с «Торпедо-БелАЗ» (руск.)(недаступная спасылка). goals.by.
  5. "Неман" подписал контракт с Соловьем (руск.). football.by (26 верасня 2013). Праверана 18 красавіка 2024.
  6. Гродненский "Неман" расстался с четырьмя игроками (руск.). football.by (10 кастрычніка 2014). Праверана 18 красавіка 2024.
  7. Соловей подписал контракт с «Витебском» (руск.). by.tribuna.com.
  8. Артем Гуренко и Артем Соловей стали игроками минского "Динамо", Медич не подошел клубу (руск.). football.by (26 лютага 2018). Праверана 18 красавіка 2024.
  9. Минское "Динамо" сообщило о расставании с Соловьем (руск.). football.by (14 студзеня 2019). Праверана 18 красавіка 2024.
  10. Соловей подписал двухлетний контракт с "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (15 студзеня 2019). Праверана 18 красавіка 2024.
  11. Артем Соловей подписал контракт с "Шахтером" (руск.). football.by (10 ліпеня 2020). Праверана 18 красавіка 2024.
  12. "Городея" арендовала у "Шахтера" Соловья и Булычева (руск.). football.by (16 верасня 2020). Праверана 18 красавіка 2024.
  13. Кабананга, Бодул и Соловей покинули "Шахтер" (руск.). football.by (2 снежня 2020). Праверана 18 красавіка 2024.
  14. От ДЮСШ и Петрикова до Израиля и ФНЛ. Куда разбежался "Спутник" (руск.). football.by (10 верасня 2021). Праверана 18 красавіка 2024.

Спасылкі

правіць