Вадзім Францавіч Гігін
Вадзі́м Фра́нцавіч Гі́гін (руск.: Вадим Францевич Гигин; нар. 21 кастрычніка 1977, Мінск) — прапагандыст рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі, гісторык і публіцыст. Прыхільнік ідэалогіі заходнерусізму[1][2][3], сталы ўдзельнік расійскіх прапагандысцкіх тэлевізійных шоу[4]. Знаходзіцца пад шматлікімі міжнароднымі санкцыямі за прапагандысцкую дзейнасць і падтрымку ўварвання Расіі ва Украіну .
Вадзім Францавіч Гігін | |
---|---|
| |
Дата нараджэння | 21 кастрычніка 1977 (47 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | гісторык, публіцыст, прапагандыст |
Навуковая сфера | гісторыя |
Месца працы | |
Навуковая ступень | кандыдат гістарычных навук |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Мікалай Сцяфанавіч Сташкевіч |
Партыя | |
Узнагароды | |
![]() |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 21 кастрычніка 1977 года ў Мінску.
Скончыў мінскую школу № 211. Скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Вучыўся ў аспірантуры Рэспубліканскага інстытута вышэйшай школы БДУ, дзе ў 2003 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Фарміраванне аднапартыйнай сістэмы ў Беларусі (1917—1925 гг.)» (кіраўнік — Мікалай Сташкевіч). Кандыдат гістарычных навук (2003).
Працаваў настаўнікам гісторыі ў сярэдняй школе; на розных пасадах у грамадскім аб’яднанні «Беларускі рэспубліканскі саюз моладзі», у тым ліку з 2006 года ўзначальваў Мінскую гарадскую арганізацыю[5]. З 2001 года займаецца выкладчыцкай дзейнасцю. Выкладаў у Акадэміі МУС, Камандна-інжынерным інстытуце, Беларускім дзяржаўным універсітэце і Акадэміі кіравання. Стваральнік шэрагу тэлевізійных праграм, фільмаў. Выступае як публіцыст[6].
Працаваў у прэс-службе Генеральнай пракуратуры Рэспублікі Беларусь[5].
У 2008—2016 гадах галоўны рэдактар часопіса «Беларуская думка», які выдаецца Адміністрацыяй Прэзідэнта. У 2016—2021 гадах быў дэканам факультэта філасофіі і сацыяльных навук БДУ, дацэнт. У верасні 2021 года абраны старшынёй праўлення Рэспубліканскага дзяржаўна-грамадскага аб’яднання «Беларускае таварыства „Веды“»[7].
Член Прэзідыума Вышэйшага палітычнага савета Беларускай партыі «Белая Русь»[5].
У чэрвені 2023 года быў прызначаны дырэктарам Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі[8]. У 2024 годзе стаў дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VIII склікання ад Партызанскай акругі № 110. Член Пастаяннай камісіі па правах чалавека, нацыянальных адносінах і сродках масавай інфармацыі[5].
У студзені 2025 года прэзентаваў кнігу «Донбасс — Новороссия: белорусский взгляд» (бел.: «Данбас — Наваросія: беларускі погляд; у суаўтарстве з прапагандыстамі Рыгорам Азаронкам, Ксеніяй Лебедзевай, прарасійскім актывістам і неанацыстам[9] Сяргеем Лушчом)[10]. 10 лютага з Рыгорам Азаронкам і Сяргеем Лушчом наведаў акупаваны Расіяй Мэлітопаль, дзе сустрэўся з калабаранцкай адміністрацыяй Запарожскай вобласці[11].
Гістарычныя погляды
правіцьВадзім Гігін вядомы як актыўны прыхільнік ідэй заходнерусізму, які адмаўляе існаванне беларусаў як самастойнага народу, разглядаючы яго як частку рускіх. Паводле Вадзіма Гігіна, існуе «рускі народ», які складаецца з вялікаросаў, беларусаў і маларосаў[1].
Вадзіма Гігіна крытыкавалі за прапаганду рускага нацыяналізму і рускага нацыяналістычнага погляду на гісторыю Беларусі[12]. Ён публічна ўсхваляў расійскага генерал-губернатара Міхаіла Мураўёва-Віленскага, вядомага сваёй жорсткай палітыкай русіфікацыі і рэпрэсіямі супраць удзельнікаў антырасійскага паўстання 1863—1864 гадоў[13]. Працяглы час Гігін змагаецца супраць ушанавання Кастуся Каліноўскага ў Беларусі[12], якога называе «польскім рэвалюцыянерам-тэрарыстам»[14]. У 2024 годзе Гігін заявіў, што вуліца Каліноўскага ў Мінску будзе перайменавана[14], аднак у студзені 2025 года прарасійскія актывісты ў Беларусі атрымалі адказ ад Мінгарвыканкама, што вуліцу Каліноўскага пераймяноўваць не будуць[15].
Міжнародныя санкцыі
правіцьПасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года, 2 лютага 2011 года быў унесены ў спіс беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд на тэрыторыю ЕС[16]. Галоўны рэдактар «Беларускай думкі» ў рашэнні Еўрапейскага савета ад 15 кастрычніка 2012 года быў названы адным з самых уплывовых дзеячаў на ніве прапаганды ў Беларусі, які падтрымаў і апраўдаў рэпрэсіі супраць дэмакратычнай апазіцыі і грамадзянскай супольнасці, якія сістэматычна асвятляюцца ў негатыўнай і зневажальнай форме з выкарыстаннем фальсіфікаванай інфармацыі[17].
У кастрычніку 2022 года санкцыі супраць Гігіна ўвяла Украіна[18]. У жніўні 2023 года Гігін зноў трапіў пад санкцыі Еўрапейскага саюза[19]. У жніўні 2023 года да гэтых санкцый далучыліся Швейцарыя, Паўночная Македонія, Чарнагорыя, Албанія, Украіна, Боснія і Герцагавіна, Ісландыя, Ліхтэнштэйн і Нарвегія[20].
Бібліяграфія
правіць- Донбасс — Новороссия: белорусский взгляд / Вадим Гигин, Сергей Лущ, Ксения Лебедева, Григорий Азарёнок (2024)[21]
Узнагароды
правіцьКрыніцы
правіць- ↑ а б Вадим Гигин. Метафизика интеграции . zapadrus.su. Праверана 21 красавіка 2024.
- ↑ Марыў быць конюхам, а цяпер выступае ў Салаўёва. Што вядома пра прапагандыста Вадзіма Гігіна . Радыё Свабода (26 чэрвеня 2023). Праверана 21 красавіка 2024.
- ↑ Хто хоча зрабіць з Беларусі Заходнюю Расію — дасье . Наша Ніва (10 снежня 2016). Праверана 21 красавіка 2024.
- ↑ Што беларускія прапагандысты расказваюць на расейскім ТВ . Радыё Свабода (24 лістапада 2022). Праверана 5 лютага 2025.
- ↑ а б в г д Біяграфія на сайце Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь
- ↑ Гигин В. Ф. . Нацыянальная бібліятэка Беларусі.
- ↑ Nashaniva.com
- ↑ Вадима Гигина отправили в библиотеку (руск.)(недаступная спасылка). Народная Воля (6 чэрвеня 2023). Архівавана з першакрыніцы 19 чэрвеня 2023. Праверана 19 чэрвеня 2023.
- ↑ Галоўны прарасійскі палітык Беларусі Сяргей Лушч: быў «валхвом» паганскай секты, жонка не сцярпела сяброў-неанацыстаў . Наша Ніва (22 кастрычніка 2020). Праверана 11 лютага 2025.
- ↑ БУГЛАК, Ксения. Белорусы выпустили книгу о Донбассе: взгляд изнутри на войну и мир (руск.) . www.sb.by (30 студзеня 2025). Праверана 11 лютага 2025.
- ↑ Азаронак, Гігін і Лушч прыехалі ў акупаваны Мелітопаль . Наша Ніва (10 лютага 2025). Праверана 11 лютага 2025.
- ↑ а б Фігуры тыдня: Мікалай Лузгін, Вадзім Гігін, Анатоль Лябедзька . Новы Час (25 студзеня 2013). Праверана 21 красавіка 2024.
- ↑ Новы рэдактар «Беларускай думкі» захапляецца Мураўёвым-Вешальнікам . Наша Ніва (15 лютага 2008). Праверана 21 красавіка 2024.
- ↑ а б «Зваротаў усё больш». Гігін анансаваў перайменаванне вуліцы Каліноўскага ў Мінску . Наша Ніва (6 красавіка 2024). Праверана 21 красавіка 2024.
- ↑ Бондараву завярнулі з перайменаваннем вуліцы Каліноўскага ў Мінску . Наша Ніва (20 студзеня 2025). Праверана 24 студзеня 2025.
- ↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС . Наша Ніва (11 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2017.
- ↑ .Council Decision 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus, EUR-Lex, 2012
- ↑ Гігін Вадим Францевич (укр.)(недаступная спасылка). Національне агентство з питань запобігання корупції. Архівавана з першакрыніцы 19 чэрвеня 2023. Праверана 19 чэрвеня 2023.
- ↑ Сталі вядомыя тры юрыдычныя асобы з Беларусі і 38 фізічных асоб, якія патрапілі пад новыя санкцыі Еўрасаюза . Наша Ніва (3 жніўня 2023).
- ↑ Яшчэ восем краін далучыліся да новага пакета санкцый ЕС у дачыненні да рэжыму Лукашэнкі . Наша Ніва (3 жніўня 2023).
- ↑ Донбасс — Новороссия: белорусский взгляд / Вадим Гигин, Сергей Лущ, Ксения Лебедева, Григорий Азарёнок. - Минск : Национальная библиотека Беларуси, 2024. - 135 с.(нявызн.). e-catalog.nlb.by (11 лютага 2024). Праверана 11 лютага 2025.
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 17 верасня 2021 г. № 351 «Аб узнагароджанні»
Публікацыі
правіць- Публікацыі Архівавана 30 жніўня 2013. на сайце Западная Русь
- Блог на сайце БЕЛТА
Спасылкі
правіць- Глёкина А. О работе, о жизни и не только (интервью с Вадимом Гигиным) Архівавана 14 лістапада 2013. // Зеркало: периодическое издание. — Минск: Академия управления при президенте Республики Беларусь, 2008, апрель. — № 6 (86). — С. 8-9
- Біяграфія на сайце Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь