Даўжыня цела 125—190, хваста 15—25, вышыня ў карку 70—110 см, маса 40—65 кг. Цела ўкрыта кароткай, але мяккай і тонкай поўсцю пераважна з пуховых валасоў, у дарослых жывёл рыжаватай на спіне, баках і светла-шэрай на брусе. Хутка бегае (да 47 км/гадз. на вышыні 4500 м). Корміцца нізкімі травяністымі раслінамі. Мае каштоўнае футра.
Воўна вікуньі папулярная дзякуючы сваёй цеплыні і выкарыстоўваецца для вырабу адзення, напрыклад, шкарпэтак, світараў, аксесуараў, шаляў, паліто і касцюмаў, а таксама прадметаў для хатняга інтэр’еру, напрыклад, коўдраў і пледаў. Яго ўласцівасці абумоўлены драбнюткімі лускавінкамі на полых, напоўненых паветрам валокнах, якія прымушаюць іх змыкацца і захопліваць ізаляцыйнае паветра. Вікуньі маюць адны з самых тонкіх валокнаў у свеце дыяметрам 12 мкм[1].
Жыве невялікімі статкамі пераважна ў маладаступных высакагорных паўзасушлівых стэпах і пустынях Андаў на поўдні Перу, паўночным захадзе Аргенціны, поўначы Чылі і часткова на захадзе Балівіі.
↑Roberson, Mary-Russell (January–February 2008). "Discovering South America's Camels". Smithsonian Zoogoer. National Zoological Park, Smithsonian Institution, Washington, DC, USA: Friends of the National Zoo. Архівавана з арыгінала 21 March 2008. Праверана 16 May 2010. Архіўная копія(нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 сакавіка 2008. Праверана 2 мая 2023.Архіўная копія(нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 сакавіка 2008. Праверана 2 мая 2023.
