Зыгмунт Мінейка

Зыгмунт (Сігізмунд) Станіслававіч Мінейка, або Мінейка-Газдава (польск.: Zygmunt Mineyko; 1840, в. Балванішкі Ашмянскага пав. Віленскай губ., цяпер в. Зялёны Бор Ашмянскага р-на Гродзенскай вобл. — 27 снежня 1925, Грэцыя; Псеўданімы: Баравы) — кіраўнік паўстання 1863—1864 гадоў у Ашмянскім павеце.

Зыгмунт Мінейка
Род дзейнасці	салдат, інжынер, класічны археолаг, журналіст, палітык
Дата нараджэння	1840
Месца нараджэння	Балванішкі, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	снежань 1925 ці 27 снежня 1925(1925-12-27)
Месца смерці	Афіны, Афіны, Цэнтральныя Афіны[d], Атыка, Грэцыя
Дзеці	Соф’я Мінейка[d]
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт Q3577753? (1868)
Узнагароды і прэміі	ганаровае грамадзянства[d] (1910) honorary doctor of the Lviv University[d]

У 1863 у атрадах М. Лягневіча. Паўстанцкі ваенны начальнік Ашмянскага павета, камандзір атрада. 3(15) чэрвеня 1863 г. атрад быў разбіты пад Расолішкамі, Мінейка палонены і прыгавораны да пакарання смерцю. Толькі праз хабар удалося змяніць прысуд на 12 гадоў катаргі ў Сібіры.

Адзін з кіраўнікоў арганізацыі ссыльных. У 1865 годзе З. Мінейка збег з катаргі, затым выехаў за мяжу. Скончыў акадэмію генштаба ў Парыжы (1868). З 1891 года — у Грэцыі, удзельнічаў у вайне з Турцыяй за Крыт, быў папулярызатарам Алімпійскіх гульняў 1896 года ў Афінах. Ганаровы грамадзянін Грэцыі. Аўтар успамінаў.

Ажаніўся з грэчанкай Празерпінай Манарыс, іх дачка Зоф’я — жонка Георгіяса Папандрэу-старэйшага (1888—1968), вядомага палітыка, прэм’ер-міністра ўрада Грэцыі ў эміграцыі (1944—1945), а таксама ў 1963—1965 г.

Творы

• Z tajgi pod Akropol: Wspomnienia z lat 1848—1868. — Warszawa, 1971.

Літаратура

• Маракоў Л. У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 2. — Смаленск, 2003.
• Клейн Б. Фамильный портрет // Клейн Б. Время выбора. — Мн., 1987;
• Орлов В. Почетный гражданин Эллады // Дело (Восток + Запад). 1995, № 5;
• PSB;
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1999. — 592 с.: іл. ISBN 985-11-0141-9.