Мажэйскае
Мажэйскае — возера ў Пастаўскім раёне Віцебскай вобласці ў басейне ракі Мядзелка, за 4 км у напрамку на паўночны захад ад горада Паставы, каля вёскі Мажэйкі.
| Мажэйскае | |
|---|---|
| Морфаметрыя | |
| Вышыня над узроўнем мора | 132,7[1] м |
| Даўжыня | 1,42 км |
| Шырыня | 0,66 км |
| Плошча | 0,66 км² |
| Аб’ём | 0,00168 км³ |
| Даўжыня берагавой лініі | 3,19 км |
| Найбольшая глыбіня | 3,9 м |
| Сярэдняя глыбіня | 2,5 м |
| Гідралогія | |
| Салёнасць | 0,210—0,255 ‰ |
| Празрыстасць | 2 м |
| Басейн | |
| Плошча вадазбору | 10,7 км² |
| Размяшчэнне | |
| Краіна |
 Беларусь |
| Рэгіён | Віцебская вобласць |
  Мажэйскае |
|
|
|
|
 Мажэйскае |
|
 |
|
Назва
правіцьНазва Мажэйскага возера ад назвы вёскі Мажэйкі. Тапонім Мажэйкі — ад балцка-літоўскага антрапоніма (даўнейшага імя) Mažeika / Mažeikis, якое ад літоўскага mažas «малы».
Корань Maž- нярэдкі і ў балцкай гідраніміі, ад яго літоўскія рачныя назвы тыпу Maž-upis, Mažiklis[2], назвы рэк Можа (прыток дняпроўскага Бабра), Мажа (у басейне Прыпяці), Мажанка і Мажайка (прытокі Бярэзіны)[3], назва ракі Мажая, ад якой назва падмаскоўнага Мажайска.
Гідраграфія
правіцьПлошча паверхні 0,66 км². Даўжыня 1,42 км, найбольшая шырыня 0,66 км. Даўжыня берагавой лініі 3,19 км. Найбольшая глыбіня 3,9 м, сярэдняя 2,5 м. Аб’ём вады 1,68 млн м³. Плошча вадазбору 10,7 км².
Катлавіна возера рэшткавага тыпу, выцягнутая з паўночнага захаду на паўднёвы ўсход. Схілы катлавіны вышынёй 2—4 м, на паўночным захадзе і паўднёвым усходзе пераходзяць у забалочаную нізіну. Берагавая лінія слабазвілістая. Берагі нізкія, пясчаныя, пад хмызняком, у паўночнай і паўднёвай частках возера сплавінныя. На паўночным захадзе і ўсходзе забалочаная пойма шырынёй 100—200 м. Дно ілістае, плоскае. Возера эўтрофнае. Зарастае да глыбіні 2—2,3 м і на адлегласці 10—70 м ад берага. У возера ўпадаюць некалькі меліярацыйных каналаў. Каналам злучана з ракой Альшанка.
У возеры водзяцца шчупак звычайны, акунь, плотка, краснапёрка, лінь і іншыя віды рыб.
Крыніцы
правіць- ↑ Ліст карты N-35-30. Выданне 1986 г. Стан мясцовасці на 1982 г. Архівавана 2 мая 2013.
- ↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 208.
- ↑ В. Н. Топоров, О. Н. Трубачев. Лингвистический анализ гидронимов Верхнего Поднепровья. Москва, 1962. С. 195, 196.
Літаратура
правіць- Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 3. Катэнарыя — Недайка / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1984. — С. 263. — 588 с., іл. — 10 000 экз.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 503. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).
- Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Витебская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2010. — С. 25. — 72 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-136-5. (руск.)
- Республика Беларусь. Витебская область. Поставский район: карта. — Мн.: Белкартография, 2011. — 3 000 экз. (руск.)