Мікалай Дарагастайскі
Мікалай Дарагастайскі (Аляхновіч; каля 1530 — 28 студзеня 1597) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.
Мікалай Дарагастайскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
літ.: Mikalojus Dorohostaiskis польск.: Mikołaj Dorohostajski | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Станіслаў Давойна | ||||||
Пераемнік | Андрэй Сапега | ||||||
Нараджэнне | каля 1530 | ||||||
Смерць | 28 студзеня 1597[1] | ||||||
Род | Дарагастайскія | ||||||
Бацька | Мікалай Пятровіч Кухмістровіч | ||||||
Маці | Марыяна з Лукомскіх[d] | ||||||
Жонка | Ганна з Войнаў[d][1] | ||||||
Дзеці | Пётр Дарагастайскі, Крыштаф Мікалай Дарагастайскі, Раіна з Дарагастайскіх[d][2] і Марына Дарагастайская[d] | ||||||
Веравызнанне | кальвінізм[1] |
Біяграфія правіць
Паходзіў са шляхецкага роду Дарагастайскіх герба «Ляліва», сын Мікалая Пятровіча Аляхновіча (Кухмістровіча).
Вялікі стольнік літоўскі (з 1566), ваявода полацкі (з 1576); староста ваўкавыскі (з 1576) і лепельскі (з 1577). Быў таксама цівуном гандынскім (з 1566), дзяржаўцам вялёнскім, шарашоўскім (з 1574) і бейсаголаўскім. Прымаў удзел у сойме звычайным 1590/1591 гадоў[3].
Удзельнічаў у рэдагаванні Статута Вялікага Княства Літоўскага (1566), у падрыхтоўцы Люблінскай уніі (1569). Браў удзел у Інфлянцкай вайне (1558—1582), заняў Невель (1580), вызначыўся пры адваёве Полацка, за што Стэфан Баторый прызначыў яго камендантам полацкага замка.
Маёнткі правіць
«Попіс войска літоўскага 1567 года» адлюстроўвае наступныя ўладанні Мікалая Дарагастайскага:
«Месяца октебра 13 дня. Пан Миколай Дорогостайский, столник господарский, ставил почту з ыменей своих — з ыменья Ошменского, Войславенского и Жоснянского, в повете Ошменском лежачих, коней сем; з ыменья Новодворского, з ыменья Станковского в повете Менском лежащих, а к тым именьям данники Вирненские, и в Рогачове коней шесть; з ыменья Кортянского в земли Жомойтской коней десеть; з ыменья Гринковского в повете Упицком кони два; з ыменья Покгир в повете Виленском конь один. Всих коней оказал с повинности двацать осм; то есть по гусарску — с тар., древ., пнцр., при.; а особливе по казацку коней осм — з сагай., з рогати.. Всих коней тридцать шесть. Он же ставил драбов осмнадцать з ручни., з мечи, з секирки»[4].
Зноскі
- ↑ а б в Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. V, Ziemia połocka i województwo połockie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. Г. Люлевіч — Warszawa: 2018. — С. 237. — ISBN 978-83-65880-49-9
- ↑ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 90. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ↑ Seredyka, J. Rozprawy z dziejów XVI i XVII wieku / Jan Seredyka; [Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości, Jednostka Uczelniana w Poznaniu]. — Poznań: «Forum Naukowe»; Wrocław: «Passat» — Paweł Pietrzyk, 2003. — 311 s.: 1 portr., tab. — S. 174, 178, 221.
- ↑ Литовская Метрика. Отдел первый. Часть третья: Книги публичных дел. Переписи войска Литовского/ Русская историческая библиотека, издаваемая императорскою Археографическою комиссиею. Т.33. — Петроград, 1915. — С.461-462.
Літаратура правіць
- Пазднякоў В. Дарагастайскія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 578. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
- Нарбут А. Дарагастайскія // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1996. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.