Няцеч (Тарноўскі сельсавет)

Няцеч
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гродзенская
Раён	Лідскі
Сельсавет	Тарноўскі
Каардынаты	53°42′21″ пн. ш. 25°13′50″ у. д.HGЯO
Насельніцтва	▼88 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1561
Аўтамабільны код	4
СААТА	4236852086
	Няцеч на Вікісховішчы

Няце́ч^[1] (трансліт.: Niacieč, руск.: Нетечь) — вёска ў Лідскім раёне Гродзенскай вобласці. Уваходзіць у склад Тарноўскага сельсавета. Вёска знаходзіцца на дарозе Тарнова — Беліца^[2].

Гісторыя

Вядома з другой паловы XVI стагоддзя як сяло ў Лідскім павеце Вялікага Княства Літоўскага.

Ваўкавыскі лоўчы Казімір Станіслаў Калушэўскі і яго жонка Марыяна з Невяроўскіх фундавалі ў Нецечы касцёл і 19 жніўня 1715 года надалі новастворанай рымска-каталіцкай парафіі фундуш: 3 валокі зямлі, 10 прыгонных сялян і карчму. Першым пробашчам парафіі стаў ксёндз Антоні, родны брат фундатара. Уніяцкі мітрапаліт Леў Шлюбіч-Заленскі абвінаваціў тады Калушэўскага ў гвалтоўным пераводзе сялян-уніятаў з яго вёсак Няцеч, Старажымавічы і Чаплічы ў рыма-каталіцтва. Сведкаў па справе пераводу ў рыма-каталіцтва пыталі, якую веру сяляне вызнавалі да таго. Тыя адказвалі, што ў вёсках жылі і рыма-каталікі, і ўніяты, была і «схізма» (праваслаўе), згадваюць і веру пад назвай «старалітва».

Вопіс парафій Лідскага дэканату 1784 года згадвае Няцечу як двор Барымоўскай. Дарога ад Няцечы да Ліды ўлетку цягнулася тры вялікія мілі, узімку балотамі і цераз рэчку Дзітва дзве мерныя мілі. Дарога ад Няцечы да Наваградка ішла цераз Нёман лясамі шэсць міль. Дарога да Ваверкі вяла ў кірунку на паўночны захад выганам, потым праз лес пад назвай Стайкі, за палову мілі ад Няцечы дарога ўлева ішла на Голдава міма вёскі Бабры, а затым да Радзівонішак^[3].

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) вёска ў Расійскай імперыі. Належала да Беліцкай воласці Лідскага павета Віленскай губерні.

У Першую сусветную вайну з верасня 1915 года да канца 1918 года акупавана германскімі войскамі. Са студзеня 1919 года ў складзе БССР, у красавіку занята польскімі войскамі. З ліпеня да верасня 1920 года кантралявалася Чырвонай Арміяй, затым ізноў польскімі войскамі. З 1921 года ў складзе Польскай Рэспублікі, належала да Беліцкай гміны Лідскага павета Навагрудскага ваяводства.

З 1939 года — у БССР. Акупавана нацыстамі з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года.

У 1940—1954 гадах цэнтр Няцецкага сельсавета. З 16 ліпеня 1954 года вёска ў Беліцкім сельсавеце, з 12 снежня 1973 года — у Тарноўскім сельсавеце.

Насельніцтва

1921 год — 292 жыхары, 51 двор.
1960 год — 544 жыхары.
1993 год — 201 жыхар, 110 гаспадарак.
2004 год — 135 жыхароў, 82 гаспадаркі.
2012 год — 82 жыхары, 58 гаспадарак.

Славутасці

Касцёл Святога Міхаіла, пабудаваны ў 1837 годзе^[4]. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 413Г000361шыфр 413Г000361
Пахаванне салдат Арміі Краёвай.

Крыніцы

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).. Сустракаецца таксама варыянт Няце́ча.
↑ Няцеч (Тарноўскі сельсавет) на сайце Глобус Беларусі (руск.)
↑ pawet.net
↑ Няцеч (Тарноўскі сельсавет) на сайце Radzima.org

Літаратура

Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 9: Гродзенская вобласць, кн. 2 / рэдкал.: У. У. Андрыевіч (гал. рэд.) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — 848 с.: іл. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-11-0908-7.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Няцеч (Тарноўскі сельсавет)
Няцеч на сайце Radzima.org
Няцеч (Тарноўскі сельсавет) на сайце Глобус Беларусі (руск.)

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).. Сустракаецца таксама варыянт Няце́ча.

[2] Няцеч (Тарноўскі сельсавет) на сайце Глобус Беларусі (руск.)

[3] wet.net

[4] Няцеч (Тарноўскі сельсавет) на сайце Radzima.org

[1]

[2]

[3]

[4]