Дзітва

рака ў Беларусі і ў Літве

Дзітва́ — рака ў Літве і Воранаўскім і Лідскім раёнах Гродзенскай вобласці Беларусі, правы прыток Нёмана.

Дзітва
літ. Ditva
Рака Дзітва паміж Лідай і Радунню (Гродзенская вобласць)
Рака Дзітва паміж Лідай і Радунню (Гродзенская вобласць)
Характарыстыка
Даўжыня 93 км
Басейн 1 220 км²
Расход вады 8,2 м³/с
Вадацёк
Выток  
 • Каардынаты 54°07′56″ пн. ш. 25°04′15″ у. д.HGЯO
Вусце Нёман
 • Каардынаты 53°44′10″ пн. ш. 25°27′36″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма Нёман
Краіны
physical
вусце
вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Даўжыня 93 км, у межах Беларусі каля 90 км. Плошча вадазбору 1220 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 8,2 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,4 .

АгульнаеПравіць

Пачынаецца ў 6 км на паўднёвы ўсход ад г. Эйшышкес у Літве, за 1,2 км ад вёскі Даўгердзішкі перасякае мяжу Беларусі, цячэ ў межах Лідскай раўніны, у нізоўі — па Нёманскай нізіне. Вусце за 1,3 км ад вёскі Беневічы Лідскага раёна.

Даліна ракі выразная, яе шырыня да ўпадзення ракі Крупка 1—2,5 км, ніжэй 0,6—1,1 км. Пойма двухбаковая, забалочаная, шырынёй ад 500 м да 1 км. Рэчышча ад мяжы з Літвой (50 км) каналізаванае, ніжэй моцна звілістае, дзеліцца на рукавы, шырыня ў межах 20—25 м, у верхнім цячэнні 5—10 м.

На ўчастку перахвату рэк Дзітва — Пеляса ўтварылася скразная даліна[1].

Асноўныя прытокіПравіць

Справа: Радунька, Чарняўка. Злева: Каменка, Восава, Няшкрупа, Крупка, Лідзея.

Рака служыць водапрыёмнікам меліярацыйных сістэм.

Водны і лядовы рэжымПравіць

Рэжым вывучаўся ў 1920-33 і 1944-64 гадах на 4 гідралагічных пастах, затым назіранні працягваліся на гідралагічным пасту Парачаны.

На перыяд веснавога разводдзя прыпадае 38% гадавога сцёку. Найвышэйшы ўзровень разводдзя назіраецца ў пачатку 3-й дэкады сакавіка, сярэдняя вышыня над межанным узроўнем 1—1,8 м. Замярзае ў сярэдзіне снежня, крыгалом у 2-й дэкадзе сакавіка.

Зноскі

  1. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз. С. 523

ЛітаратураПравіць

  • Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
  • Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
  • Белорусская ССР: Краткая энциклопедия. В 5-ти т. Т. 2 / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: Гл. ред. Белорус. Сов. Энциклопедии, 1979. — Т. 2. — 768 с. — 50 000 экз. (руск.)
  • Энцыклапедыя прыроды Беларусі: у 5 т. Т. 2: Гатня ― Катынь / Рэдкал.: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — 520 с.