Свята-Раства-Багародзіцкая царква (Дубенец)

Свята-Раства-Багародзіцкая царква — помнік драўлянага дойлідства. Пабудаваная ў 1718 годзе ў в. Дубенец Столінскага раёна. У 1729 г. памешчык Іван Колб-Сяліцкі ахвяраваў царкве 30 дзесяцін зямлі.

Праваслаўны храм
Свята-Раства-Багародзіцкая царква
52°02′19,18″ пн. ш. 26°58′36,33″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Вёска Дубенец
Канфесія Праваслаўе
Епархія Пінская і Лунінецкая епархія
Архітэктурны стыль Усходнепалеская школа дойлідства
Будаўніцтва 17181720 гады
Статус Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 112Г000686шыфр 112Г000686
Стан працуе
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Царква дзейнічае. Занесена ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь як аб'ект гісторыка-культурнай спадчыны рэспубліканскага значэння.

Архітэктура Правіць

 
Копія Смаленскай Божай Маці  (руск.) са Свята-Раства-Багародзіцкай царквы, XVI стагоддзе
 
Ікона Іаана Хрысціцеля са Свята-Раства-Багародзіцкай царквы. 1-ая палавіна XVIII стагоддзя

Адносіцца да ўсходнепалескай школы дойлідства. Мае рысы стылю барока. У XIX стагоддзі да бабінца прыбудаваная званіца (васьмярык на двух чацверыках), завершаная шатром складанай формы. Трохзрубны аб'ём глыбінна-прасторавай кампазіцыі складаецца з прамавугольнага бабінца і квадратных у плане нефа і алтара з рызніцай. Неф завершаны масіўным светлавым васьмерыковым барабанам, накрытым шматгранным купалам, дахі над алтаром, рызніцай і бабінцам вальмавыя. Сцены гарызантальна ашаляваныя, вокны прамавугольныя і з трохгранным завяршэннем.

Інтэр'ер Правіць

У інтэр'еры парусы барабана аздобленыя размалёўкай. У малітоўную залу шырокімі прамавугольнымі прасветамі адкрываюцца прытвор і вылучаная драўляным іканастасам апсіда, гранёная частка якой з'яўляецца другой рызніцай. Больш высокая малітоўная зала перакрыта скляпеннем, абапёртым праз парусы на 4 слупы.

Зноскі

Историко-статистическое описание Минской епархии, составленное ректором Минской духовной семинарии архимандритом Николаем. Спб., 1864.

Літаратура Правіць

Спасылкі Правіць