Селаяр
Селая́р (індан.: Pulau Selayar) — востраў у моры Флорэс у 15 км на поўдзень ад Сулавесі. Уваходзіць у склад Інданезіі. Плошча — 832 км². Насельніцтва (разам з суседнімі малымі астравамі ў 2010 г.) — 121 905 чал.
| Селаяр | |
|---|---|
| індан. Pulau Selayar | |
 Выгляд звонку | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 832 км² |
| Насельніцтва | 121 905 чал. |
| Шчыльнасць насельніцтва | 146,52 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 6°01′ пд. ш. 120°30′ у. д.HGЯO | |
| Архіпелаг | Вялікія Зондскія астравы |
| Акваторыя | Мора Флорэс |
| Краіна | |
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Геаграфія і прырода правіць
Востраў Селаяр знаходзіцца ў 15 км на поўдзень ад вострава Сулавесі, у 138 км на паўднёвы ўсход ад Макасара, 1510 км на ўсход ад Джакарты. Выцягнуты з поўдня на поўнач на 81,9 км. Найбольшая шырыня — 13,66 км.
Востраў Селаяр сфарміраваўся ў выніку складаных працэсаў субдукцыі (падняцця) марскога дна ў выніку ўзаемадзеяння літасферных пліт (гл. Тэктоніка пліт). Першапачаткова на дне акіяна ўзнікла вулканічнае плато, якое некалькі мільёнаў гадоў уяўляла сабою водмель, на якой раслі каралы. У выніку на плато ўтварыўся вапняковы фундамент арганічнага паходжання, які ў пазнейшы час быў расколаты і ўзняты над вадой зрухам літасферных пліт.
Паверхня вострава складзена пераважна порыстымі вапнякамі са шматлікімі ўзняццямі, скаламі, пагоркамі і пячорамі. Найвышэйшы пункт — 178 м. Каля ўзбярэжжа скалы рэзка абрываюцца і змяняюцца працяглымі белымі каралавымі пляжамі. Далей ідзе кола каралавага рыфу, які часткова агаляецца падчас адліваў. На востраве ўсяго некалькі бухт, прыдатных для мараплаўства. Паверхневыя вадацёкі маюць сезонны характар, узнікаюць ў месцах выхадаў цвёрдых вулканічных парод. На захадзе вострава вылучаецца вузкая нізкая прыбярэжная мясцовасць з забалочанымі мангравымі зараснікамі.
Клімат экватарыяльны мусонны. Сярэдняя гадавая тэмпература трымаецца каля +28° C.
Прырода сушы бедная. Скалы пакрыты ксерафітнымі хмызнякамі і гаямі. На ўзбярэжжы растуць какосавыя пальмы. Фаўна прадстаўлена птушкамі, крабамі, казуркамі, дробнымі яшчаркамі. Марскія воды і каралавы рыф каля вострава адрозніваюцца большай жывёльнай разнастайнасцю. Іх насяляюць некалькі дзясяткаў відаў рыб, у тым ліку скаты і акулы, а таксама марскія чарапахі і дэльфіны.
Эканоміка правіць
Традыцыйна сельская гаспадарка адыгрывала на Селаяры толькі дадатковую ролю, паколькі камяністыя вапняковыя глебы малаўрадлівыя. Звычайна жыхары Селаяра маюць невялікія агароды, трымаюць курэй і коз. Асноўнымі іх заняткамі здаўна былі будаўніцтва марскіх суднаў, рыбалоўства і гандаль. У апошнія дзесяцігоддзі развіваецца турызм. Селаяр прыцягвае аматараў пляжнага адпачынку і плавання з аквалангам. У Бантэнгу, адміністрацыйным цэнтры вострава, маюцца невялікія прадпрыемствы харчовага прызначэння. На востраве працуюць порт і аэрапорт, дзейнічаюць сталыя паромныя пераправы з суседнімі портамі Паўднёвага Сулавесі.
Гісторыя і культура правіць
Асноўную частку насельніцтва вострава Селаяр складаюць баджа, народ аўстранезійскай групы, які здаўна займаецца мараплаўствам і рыбалоўствам. Сведчаннем старажытнасці мясцовай культуры з’яўляецца знаходка рэчаў 2000-гадовай даўніны, у тым ліку зробленых на тэрыторыі сучаснага В’етнама. Мяркуецца, што ў мінулым баджа мелі сталыя кантакты з чамамі.
У XIV — пачатку XIX стст. востраў уваходзіў у склад султаната Боне (на поўдні Сулавесі), падначаленага ў 1816 г. галандцамі. У 1949 г. абвешчаны часткай незалежнай Інданезіі.
-
Абарыгены Селаяра, канец XIX ст. -
У паселішчы на Селаяры, канец XIX ст. -
Сучасны герб вострава Селаяр -
Жыхар вострава Селаяр
.jpg)
Спасылкі правіць
- South Sulawesi : Selayar and Takabonerate dive paradise Архівавана 9 мая 2014.
- Stephanie Brookes, SELAYAR ISLAND Архівавана 3 красавіка 2014.
- Petrology and Geochemistry of Granitic Rocks in South Sulawesi, Indonesia: Implication for Origin of Magma and Geodynamic Setting Архівавана 2 чэрвеня 2015.
- TECTONIC SETTING OF SULAWESI
- History of the Sultanate of Bone