Вікіпедыя

Суднаходства ў Беларусі

Суднаходства ў Беларусі ажыццяўляецца толькі па рэках і азёрах, так як краіна не мае выхаду да мора. Даўжыня водных шляхоў Рэспублікі Беларусь складае каля 2,5 тысяч кіламетраў.

Аднак выкарыстоўваць гэтыя шляхі для ўнутраных перавозак у многіх выпадках немэтазгодна. Гэта абумоўлена тым, што на тэрыторыі Беларусі знаходзяцца як правіла толькі вярхоўі буйных рэк (напрыклад, Днепр, Заходняя Дзвіна, Нёман і інш.). Па-першае, не ўсе яны з'яўляюцца суднаходнымі (толькі на самых буйных водных артэрыях глыбіні дасягаюць 1,5 метраў). Па-другое, засяроджаныя яны як правіла па перыметры рэспублікі (Днепр — усходняя і паўднёва-ўсходняя, Прыпяць — паўднёвая, Буг — паўднёва-заходняя, Нёман — паўночна-заходняя, Заходняя Дзвіна — паўночна-ўсходняя часткі Беларусі), у той жа час у цэнтральнай частцы суднаходныя ўнутраныя водныя шляхі практычна адсутнічаюць.

Водныя шляхі Беларусі ніяк не звязаныя паміж сабой (за выключэннем Дняпра, Прыпяці і Буга).

Невялікія памеры дзяржавы і досыць развітая сетка аўтамабільных дарог, не спрыяе росту аб'ёмаў ўнутраных перавозак рачным транспартам.

Дняпроўска-Бугскі канал

Тэарэтычна магчыма выкарыстанне ўсіх буйных водных шляхоў рэспублікі (Днепр, Прыпяць, Буг, Заходняя Дзвіна, Нёман) для міжнароднага рачнога суднаходства. У цяперашні час у Беларусі існуе толькі адзін эксплуатуемы ў адным кірунку водны шлях — гэта сістэма Буг — Прыпяць — Днепр — Чорнае мора. У канцы 1950-х гадоў з'явілася ідэя аб стварэнні магістральнага воднага шляху поўнач-поўдзень, якая ўключае Віслу, Буг, Прыпяць, Днепр (т.зв. шлях E 40), з магчымым далучэннем да яго (праз р. Ясельда, Агінскі канал і р. Шчара) Нёмана, уключана Еўрапейскай эканамічнай камісіяй у праект Еўрапейскага пагаднення аб важнейшых унутраных водных шляхах міжнароднага значэння.

Вядуцца праектныя працы. Безумоўна, будаўніцтва гэтага магістральнага шляху запатрабуе вельмі значных выдаткаў. Прычым асноўная частка з гэтых выдаткаў неабходна для тэрыторый, дзе глыбіні на большасці участкаў Віслы і Буга ледзь дасягаюць аднаго метра, тады як згодна з патрабаваннямі да водных шляхоў катэгорыі Е мінімальная глыбіня павінна быць не ніжэй за 1,2 метра. Беларускі адрэзак, за выключэннем некалькіх участкаў, адпавядае гэтым патрабаванням. У 2002 быў выкапаны абвадны канал вакол дамбы ў раёне Брэста, што ліквідавала перашкоды на шляху суднаходства па р. Буг.

Рачныя парты і прыстані

правіць

Усяго ў краіне налічваецца 10 рачных партоў. Рачныя парты Гомель, Бабруйск, Мазыр маюць чыгуначныя пад'язныя шляхі і прыстасаваны для апрацоўкі грузаў, якія ідуць у змяшаным кірунку. Партовая гаспадарка абсталявана плывучымі і партальных кранамі, грузавымі механізаванымі лініямі хуткаснай апрацоўкі суднаў.

 
Заходняя Дзвіна ў Віцебску
 
Прыпяць у Мазыры

Парты

правіць

Прыстані

правіць

Транспарт

правіць

На рэках рэспублікі эксплуатуецца каля 700 суднаў транспартнага, тэхнічнага і дапаможнага флоту.

Асноўным перавозчыкам грузаў з'яўляецца РГУП «Беларускае рачное параходства», якое ажыццяўляе як перавозкі грузаў, так і іх апрацоўку ў партах. Тэхнічныя магчымасці порта дазваляюць перавозіць больш за 8 млн тон і апрацаваць 15 млн тон грузаў у год.

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Суднаходства_ў_Беларусі&oldid=4769212"