(129) Антыгона
астэроід
(129) Антыго́на (лац.: Antigone) — астэроід з групы галоўнага пояса, які, меркавана, з’яўляецца адным з аскепкаў ядра буйнейшага астэроіда тыпу Весты і, па дадзеных радыёлакацыйных назіранняў, утрымвае вельмі вялікую канцэнтрацыю нікелю і жалеза. Антыгона была адкрыта 5 лютага 1873 года германа-амерыканскім астраномам Крысціянам Г. Ф. Петэрсам[1] у Клінтане, штат Нью-Ёрк і названы ў гонар фіванскай прынцэсы Антыгоны з старажытнагрэчаскай міфалогіі[2].
(129) Антыгона | |
|---|---|
.png) | |
| Адкрыццё | |
| Першаадкрывальнік | К. Г. Ф. Петэрс |
| Месца выяўлення | Клінтан |
| Дата выяўлення | 5 лютага 1873 |
| Эпанім | Антыгона |
| Альтэрнатыўныя абазначэнні | A878 CA; A907 BA |
| Катэгорыя | Галоўны пояс астэроідаў |
| Арбітальныя характарыстыкі | |
|
JD 2456000.5 |
|
| Эксцэнтрысітэт (e) | 0,21199 |
| Вялікая паўвось (a) |
429,047 млн км (2,868 а.а.) |
| Перыгелій (q) |
338,093 млн км (2,26 а.а.) |
| Афелій (Q) |
520 млн км (3,476 а.а.) |
| Перыяд абарачэння (P) | 1 774,055 сут (4,857 г) |
| Сярэдняя арбітальная скорасць | 17,388 км/с |
| Схіленне (i) | 12,218 ° |
| Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) | 136,437 ° |
| Аргумент перыгелія (ω) | 108,207 ° |
| Сярэдняя анамалія (M) | 110,610 ° |
| Фізічныя характарыстыкі | |
| Дыяметр | 113,0 км |
| Маса | 2,0×1018 кг |
| Шчыльнасць | 2,647 г/см³ |
| Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні | 0,0349 м/с² |
| 2-я касмічная скорасць | 0,0661 км/с |
| Перыяд вярчэння | 4,9572 гад |
| Спектральны клас | M |
| Абсалютная зорная велічыня | 7,07m |
| Альбеда | 0,164 |
| Сярэдняя тэмпература паверхні | 164 К (−109 °C) |
Гл. таксама правіць
Зноскі
- ↑ Антигона, малая планета // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- ↑ Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 27. — ISBN 3-540-00238-3.