(90) Антыёпа

(90) Антыёпа
(90) Антыёпа;
	Малюнак двайной сістэмы астэроіда Антыёпа
Адкрыццё
Першаадкрывальнік	Роберт Лютэр
Месца выяўлення	Дзюсельдорф
Дата выяўлення	1 кастрычніка 1866
Эпанім	Антыёпа
Альтэрнатыўныя абазначэнні	1952 BK2
Катэгорыя	Галоўнае кольца; (Сямейства Феміды)
Арбітальныя характарыстыкі
	Эпоха 14 сакавіка 2012 года; JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e)	0,1571135
Вялікая паўвось (a)	472,236 млн км; (3,1567002 а.а.)
Перыгелій (q)	398,041 млн км; (2,66074 а.а.)
Афелій (Q)	546,43 млн км; (3,6526604 а.а.)
Перыяд абарачэння (P)	2 048,559 сут (5,609 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць	16,66 км/с
Схіленне (i)	2,21956°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω)	70,21140°
Аргумент перыгелія (ω)	243,26305°
Сярэдняя анамалія (M)	49,38956°
Спадарожнік астэроіда	S/2000 (90) 1
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр	87,8 км; (93×87?83,6 км)
Маса	8,28×1017 кг
Шчыльнасць	1,250 ± 0,050 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні	0,03 — 0,04 м/с²
2-я касмічная скорасць	0,035 — 0,040 м/с
Перыяд вярчэння	16,509 гадз
Спектральны клас	C
Абсалютная зорная велічыня	8,27m
Альбеда	0,0603
Сярэдняя тэмпература паверхні	158 К (−115 °C)

(90) Антыёпа — падвойны астэроід галоўнага пояса, які належыць да цёмнага спектральнага класа C. Ён быў адкрыты 1 кастрычніка 1866 года нямецкім астраномам Робертам Лютэрам у Дзюсельдорфскай абсерваторыі і названы ў гонар персанажа старажытнагрэчаскай міфалогіі, аднак чыё менавіта імя яму прысвоена, дакладна невядома, паколькі яно мае падвойнае значэнне ў міфалогіі старажытных грэкаў: астэроід мог атрымаць назву ў гонар Антыёпы з Беотыі (паводле розных крыніц — дачкі Ніктэя ці Асопа), або ў гонар Антыёпы-амазонкі — дачкі Арэса^[5].

Падвойны астэроід

Адкрыццё другога кампанента

Да 2000 года Антыёпа лічылася адзіночным астэроідам, дыяметрам каля 120 км^[6]. 10 жніўня 2000 года групай астраномаў, якія працуюць у абсерваторыі Кек на Гавайскіх астравах, з выкарыстаннем адаптыўнай оптыкі быў выяўлены другі кампанент, які ў наш час мае абазначэнне S/2000 (90) 1^[7]. Астэроіды са спадарожнікамі адкрывалі і раней, аднак у папярэдніх выпадках памеры спадарожніка былі значна менш асноўнага кампанента. Дыяметр спадарожніка Антыёпы апынуўся супастаўным з дыяметрам астэроіда, таму Антыёпа лічыцца першым^[5]^[6] адкрытым падвойным астэроідам. Цікаўна, што яшчэ ў 1997 годзе аналіз крывы бляску Антыёпы паказаў класічную затменно-бінарную форму, якую варта чакаць ад двух кампанентаў аднолькавага памеру, назіраных з рабра арбіты, хоць аўтары працы і не падалі такое тлумачэнне^[8].

Арбітальныя характарыстыкі сістэмы

Кампаненты сістэмы звяртаюцца вакол агульнага цэнтра мас на адлегласці 171 ± 1 км^[1]. Аналіз крывы бляску, праведзены ў 2001 годзе, паказвае, што вярчальныя перыяды абаіх целаў супадаюць з перыядам абароту, што з’яўляецца характэрным для сінхроннага вярчэння^[9]. Плоскасць вярчэння сістэмы нахілена на 63,7° у адносінах да плоскасці экліптыкі Сонечнай сістэмы^[1].

Фізічныя характарыстыкі сістэмы

Астэроід адносіцца да сямейства Феміды. Як і большасць астэроідаў гэтага сямейства, Антыёпа (і, верагодна, яе кампаньён) мае цёмную, вугляродзаўзятую паверхня, і класіфікуецца як астэроід класа C. Нізкая шчыльнасць сістэмы паказвае на значную сітаватасць (больш 30 %). Гэта дазваляе выказаць здагадку, што Антыёпа сфарміравалася з абломкаў больш ранніх сутыкненняў астэроідаў ці іншых нябесных целаў. Іншая гіпотэза мяркуе, што абодва кампанента сістэмы з’яўляюцца абломкамі аднаго бацькоўскага цела, разбуранага з прычыны сутыкнення з іншым нябесным целам на вельмі высокай хуткасці^[6]. Кампаненты сістэмы маюць падобныя памеры: сярэдні дыяметр Антыёпы складае 87,8 км, яе спадарожніка — 83,8 км^[1]. Даследаванні асаблівасцяў крывы бляску астэроіда, праведзеныя расійскімі навукоўцамі Пулкаўскай абсерваторыі і Інстытутам сонечна-зямной фізікі ў Іркуцку, адзначаюць моцную залежнасць бляску ад фазавага вугла, што можа гаварыць пра вельмі пляскатую форму кампанентаў^[10].

Гл. таксама

Спіс астэроідаў (1—100)

Заўвагі

↑ ^а ^б ^в Агульныя даныя сістэмы (абодвух кампанентаў)

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Asteroids with Satellites by Wm. Robert Johnston (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 19 сакавіка 2012. Праверана 21.09.2009. (англ.)
↑ Descamps, P. і інш. (2007). "Figure of the double Asteroid 90 Antiope from adaptive optics and lightcurve observations". Icarus. 187: 482–499. (англ.)
↑ Supplemental IRAS Minor Planet Survey (англ.)
↑ PDS spectral class data (англ.)
↑ ^а ^б Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 23. — ISBN 3-540-00238-3.
↑ ^а ^б ^в "Asteroids Do Have Satellites". Asteroids III (PDF)(англ.). 2002. pp. 289–312.
↑ IAUC 7503: 2000dp; Sats OF MINOR PLANETS (нявызн.)(недаступная спасылка). Праверана 21.09.2009. (англ.)
↑ Hansen, A. T.; Arentoft, T.; Lang, K. (1997). "The Rotational Period of 90 Antiope" (PDF). The Minor Planet Bulletin. 24: 17. (англ.)
↑ IAUC 7757: (90); 1987A (нявызн.)(недаступная спасылка). Праверана 21.09.2009. (англ.)
↑ И. А. Верещагина, Д. Л. Горшанов, А. В. Девяткин, П. Г. Папушев Некоторые особенности кривых блеска астероидов (39) Летиция, (87) Сильвия, (90) Антиопа и 2006 VV₂ // Астрономический вестник. — 2009. — Т. 43. — С. 305—314.(недаступная спасылка)

Спасылкі

[info_sys1-2] а ^б ^в Агульныя даныя сістэмы (абодвух кампанентаў)

[AsterSat-1] а ^б ^в ^г ^д Asteroids with Satellites by Wm. Robert Johnston (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 19 сакавіка 2012. Праверана 21.09.2009. (англ.)

[density1-3] Descamps, P. і інш. (2007). "Figure of the double Asteroid 90 Antiope from adaptive optics and lightcurve observations". Icarus. 187: 482–499. (англ.)

[IRAS-4] Supplemental IRAS Minor Planet Survey (англ.)

[PDS_tax-5] PDS spectral class data (англ.)

[MinorNames-6] а ^б Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 23. — ISBN 3-540-00238-3.

[antiope2-7] а ^б ^в "Asteroids Do Have Satellites". Asteroids III (PDF)(англ.). 2002. pp. 289–312.

[antiope3-8] IAUC 7503: 2000dp; Sats OF MINOR PLANETS (нявызн.)(недаступная спасылка). Праверана 21.09.2009. (англ.)

[antiope4-9] Hansen, A. T.; Arentoft, T.; Lang, K. (1997). "The Rotational Period of 90 Antiope" (PDF). The Minor Planet Bulletin. 24: 17. (англ.)

[antiope5-10] IAUC 7757: (90); 1987A (нявызн.)(недаступная спасылка). Праверана 21.09.2009. (англ.)

[antiope6-11] И. А. Верещагина, Д. Л. Горшанов, А. В. Девяткин, П. Г. Папушев Некоторые особенности кривых блеска астероидов (39) Летиция, (87) Сильвия, (90) Антиопа и 2006 VV₂ // Астрономический вестник. — 2009. — Т. 43. — С. 305—314.(недаступная спасылка)

[5]

[1]

[заўв 1]

[2]

[4]

[3]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]