Gynaephora selenitica

Gynaephora selenitica — матылёк з сямейства ваўнянак (Lymantriidae). Лакальны і нячасты леса-лугавы ксерамезафільны від.

Gynaephora selenitica
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Першаснаротыя Без рангу:  Ecdysozoa Без рангу:  Panarthropoda Тып:  Членістаногія Падтып:  Трахейнадыхальныя Надклас:  Шасціногія Клас:  Насякомыя Падклас:  Крылатыя насякомыя Інфраклас:  Навакрылыя насякомыя Надатрад:  Насякомыя з поўным метамарфозам Атрад:  Матылі Падатрад:  Glossata Надсямейства:  Noctuoidea Сямейства:  Ваўнянкі Падсямейства:  Lymantrinae Трыба:  Lymantrini Род:  Gynaephora Від:  Gynaephora selenitica
Міжнародная навуковая назва
Gynaephora selenitica Esper, 1789
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы NCBI   988120 EOL   508810

Апісанне

Адрозніваецца ярка выяўленым палавым дымарфізмам. Размах крылаў самцоў да 30-35 мм, у самак да 40 мм, чые крылы прыкметна больш выцягнутыя. Пярэднія крылы стракатыя, светла-карычневага колеру, з плямістым малюнкам, які утвораны цёмна-бурымі палосамі і бялёсымі плямамі, асабліва вылучаецца светлая паўмесяцовая пляма ў цэнтральным вочку. Заднія крылы аднатоннага цёмна-бурага колеру ў самца і светла-бурага колеру ў самкі. Вусень чорнага колеру, з 5 жаўтлява-шэрымі, зверху чорнымі шчотачкамі і трыма чорнымі пэндзлікамі валасінак.

• 
• 
  ♂
• 
  ♀

Арэал

У еўрапейскай частцы Расіі ў лясной паласе і лесастэпе, у Сярэдняй Еўропе, на поўнач да 63° пн. ш., Фінляндыя, лакальна ў Прыбалтыцы, на Карэльскім пярэсмыку. Адзіная знаходка ў Сібіры — з Цюменскай вобласці.

Спосаб жыцця

Дае адно пакаленне за год і лётае з мая па чэрвень. Матылі засяляюць праграваемыя і сухія лясныя ўзлескі, асабліва па паўднёвых схілах пагоркаў. Імага жывуць некалькі сутак. Самцы актыўна лётаюць днём, шукаючы маларухомых самак. Спарванне звычайна адбываецца адразу ж пасля выхаду самкі з кукалкі. Самка адкладае некалькі дзесяткаў яек, пакрываючы кладку чорнымі валасінкамі. У малодшым узросце вусені сілкуюцца бабовымі (канюшына, чына і інш.), у старэйшых узростах — на маладых драўняна-хмызняковых раслінах, часта на дрэвах роду вярба, бярозе, дубе, рабіне, яблыні, ліпе, клёне і хмызняках з верасовых. Таксама зарэгістравана харчаванне іглічнымі: лістоўніца, хвоя, елка. Восенню гусеніцы сыходзяць на зімоўку ў глебу.