Сіела

	Сіела
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Аддзел:	Кветкавыя
Клас:	Двухдольныя
Парадак:	Парасонакветныя
Сямейства:	Парасонавыя
Падсямейства:	Apioideae
Трыба:	Oenantheae
Род:	Berula
Міжнародная навуковая назва
	Berula W.D.J.Koch (1826)
Сінонімы
	Siella Pimenov, nom. superfl.;
Адзіны від
	Siella erecta (Huds.) M.Pimen., 1978 — Сіела прамая
ITIS	29596
NCBI	54827
EOL	595729
GRIN	g:1430
IPNI	30019460-2
TPL	kew-2675185

Сіе́ла^[3] (Siella) — род кветкавых раслін сямейства Парасонавыя (Apiaceae). Адзіны від: Berula erecta — сіела прамая, ці берула прамая^[4].

Апісанне правіць

Berula erecta — сіела прамая, ці берула прамая. Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796

Шматгадовая травяністая расліна з прамастойным або прыўзнятым голым, амаль акруглым, тонкабаразнаватым галінастым сцяблом вышынёй да 1,5 м, якое ўкараняецца ў ніжніх вузлах. Карэнішча з падземнымі парасткамі. Лісце непарнаперыстае, ніжняе — на чаранках, з 4—9 парамі яйкападобна-прадаўгаватых надрэзаных лісцікаў, верхняе — больш дробнае, з ланцэтападобнымі лісцікамі і расшыранай похвай. Кветкі дробныя, з пяццю пялёсткамі. Суквецце — складаны парасонік на кароткім кветаносе. Абгорткі і абгортачкі шматлістныя, травяністыя. Чашачка з шылападобнымі зубцамі. Пялёсткі белыя, адваротнасэрцападобныя. Плод — шырокаяйкападобны віслаплоднік, які распадаецца на 2 паўплодзікі.

Пашырэнне правіць

Пашырэнне: Сярэдняя і Атлантычная Еўропа, заходнія раёны Усходняй Еўропы, Каўказ, Балканы; як заносная трапляецца ў Паўночнай Амерыцы, Мексіцы, Аўстраліі. На тэрыторыі Беларусі знаходзіцца ў асобных лакалітэтах на ўсходняй мяжы пашырэння, ахоўваецца Расце на берагах каналаў, ручаёў, на ўскрайках балот.

Асаблівасці біялогіі правіць

Цвіце ў чэрвені—жніўні, пладаносіць у жніўні—верасні. Размнажэнне вегетатыўнае, магчыма, насеннае.

Выкарыстанне правіць

Дэкаратыўная расліна.

Зноскі

↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
↑ Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 23. — 160 с. — 2 350 экз.

Літаратура правіць

Сімановіч Л. Г. Сіела // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — С. 497. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
Скуратовіч А. М. Сіела // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 371. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
Чырвоная кніга Рэспублікі Беларусь: Рэдкія і тыя, што знаходзяцца пад пагрозай знікнення віды жывёл і раслін. — Мн.: БелЭн, 1993. ISBN 5-85700-095-5

Спасылкі правіць

Берула: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
Берула // Информационно-аналитическая система «Особо охраняемые природные территории России» (ИАС «ООПТ РФ») (руск.)

[1] Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.

[2] Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».

[ЭПБ4-3] Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.

[Киселевский-4] Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 23. — 160 с. — 2 350 экз.

[3]

[4]

[1]

[2]