Ірына Мікалаеўна Данілава
Ірына Мікалаеўна Данілава (10 верасня 1951, г. Гомель) — беларускі мастак дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва.
| Ірына Мікалаеўна Данілава | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 10 верасня 1951 (72 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Муж | Арсень Міхайлавіч Дваранін |
| Род дзейнасці | мастак у галіне дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, габеленіст |
| Месца працы | |
| Вучоба | |
| Член у | |
| Узнагароды |
 |
Біяграфія правіць
Скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1976 годзе[1]. У час вучобы ў інстытуце пазнаёмілася там з будучым мужам Арсенем Двараніным. У 1976-1979 гадах галоўны мастак вытворчага ткацкага аб’яднання «Чырвоны Кастрычнік» у г. Рэчыца[2]. У 1981 годзе пара пераехала на радзіму Ірыны ў Гомель, дзе яны жывуць і цяпер[3]. Выкладае ў Гомельскім дзяржаўным мастацкім каледжы
Член Беларускага саюза мастакоў з 1989 года.
Творчасць правіць
Працуе ў тэхніцы габелену. Асноўныя работы (усе з мужам А. Двараніным): трыпціх «Раніца», «Поўдзень», «Вечар» (1986—1987), дыптых «Мой горад», «Маё Палессе» (1988—1990) для аэрапорта, «Музыка» (1990—1991), «Песня» (1991—1993), «Музыка і тэатр» (1994) для музычнай і мастацка-навуковай установы, «Песня пра зубра» (1995) для абласнога драматычнага тэатра — усе ў Гомелі, «Кветкавая кампазіцыя» (1996)[1], «Палеская рапсодыя» (1998), серыя «Знакі задыяку» (1993-97)[2] і інш. Стварыла таксама «Трава лугавыя» (2001), «Бурштынавы бераг» (2002), «Знак зямлі і вады», «Кветкі і яблыкі» (абодва 2011)[2]. Творчая манера адметная вытанчанасцю кампазіцыі, эмацыянальнай выразнасцю, паэтычным светаўспрыманнем[1].
Прымала ўдзел у абласных і рэспубліканкіх выставах, а таксама міжнародных — у Польшчы (1987), Францыі (Клермон-Феран, 1991)[4].
Працы знаходзяцца ў фондах Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь, Палацава-паркавага ансамбля Румянцавых-Паскевічаў, краязнаўчага музея г. Рэчыца, Музея дыванаў г. Клермон-Феран (фр.: Musée du Tapis et des Arts Textiles), Пасольства Рэспублікі Беларусь у Бруселі, прыватных зборах розных краін[4].
Узнагароды правіць
Узнагароджана сярэбраным медалём ВДНГ, дыпломам Саюза мастакоў Беларусі[4].
Сям’я правіць
У шлюбе з мастаком Арсенем Двараніным.
Зноскі
- ↑ а б в Т. Ф. Літвінава. Данілава Ірына Мікалаеўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
- ↑ а б в Данилова Ирина Николаевна // Рэгіёны Беларусі: энцыклапедыя. У 7 т. = Регионы Беларуси: энциклопедия. В 7 т. (руск.). — Мн.: БелЭн. — ISBN 978-985-11-0463-1.
- ↑ «А сэрца рвецца да малой радзімы». 17.03.2019 Архівавана 27 кастрычніка 2020.
- ↑ а б в ДАНИЛОВА ИРИНА
Літаратура правіць
- Т. Ф. Літвінава. Данілава Ірына Мікалаеўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
- А. Н. Коршак. Данилова Ирина Николаевна // Рэгіёны Беларусі: энцыклапедыя. У 7 т. = Регионы Беларуси: энциклопедия. В 7 т. (руск.). — Мн.: БелЭн. — ISBN 978-985-11-0463-1.