Аляксей Мікалаевіч Касыгін

Аляксе́й Мікала́евіч Касы́гін (руск.: Алексей Николаевич Косыгин, 21 лютага 1904 — 18 снежня 1980) — савецкі дзяржаўны дзеяч.

Аляксей Мікалаевіч Касыгін
руск.: Алексей Николаевич Косыгин
старшыня Савета Міністраў СССР[d] 15 кастрычніка 1964 — 23 кастрычніка 1980
Папярэднік	Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў
Пераемнік	Мікалай Аляксандравіч Ціханаў
першы намеснік старшыні Савета Міністраў СССР[d] 4 мая 1960 — 15 кастрычніка 1964
Папярэднік	Фрол Раманавіч Казлоў
Пераемнік	Дзмітрый Фёдаравіч Усцінаў
Кіраўнік урада СССР[d] 15 кастрычніка 1964 — 23 кастрычніка 1980
Папярэднік	Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў
Пераемнік	Мікалай Аляксандравіч Ціханаў
Нараджэнне	8 (21) лютага 1904 Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Смерць	18 снежня 1980(1980-12-18)[…] (76 гадоў) Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Некропаль каля Крамлёўскай сцяны
Дзеці	Lyudmila Gvishiani-Kosygina[d]
Партыя	УКП(б)
Член у	ЦК КПСС Палітбюро ЦК КПСС
Адукацыя	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт тэхналогіі і дызайну
Дзейнасць	палітык, інжынер
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Касыгін нарадзіўся ў горадзе Санкт-Пецярбургу ў 1904 годзе ў рускай сям’і рабочых. Быў прызваны ў Чырвоную Армію падчас Грамадзянскай вайны, а пасля дэмабілізацыі ў 1921 годзе Касыгін працаваў у Сібіры ў якасці інструктара спажывецкай кааперацыі. Вярнуўся ў Ленінград і ў пачатку 1930-х гадоў. У час Вялікай Айчыннай вайны, Касыгін быў членам Дзяржаўнага камітэта абароны, дзе быў адказным за перамяшчэння савецкай прамысловасці з тэрыторый, якія былі пад пагрозай захопа нямецкімі войскамі. З 1948 года Касыгін займаў пасаду міністра фінансаў на працягу года, а пазней, з 1949 па 1953, пасаду міністра лёгкай і харчовай прамысловасці. Быў выдалены Сталіным з Палітбюро ў 1952 годзе, дзеля таго, каб аслабіць пазіцыі Касыгіна ў рамках савецкай іерархіі.

Пасля смерці Сталіна ў 1953 годзе, Мікіта Хрушчоў стаў новым лідарам савецкай дзяржавы. З 20 сакавіка 1959 года Касыгін быў прызначаны на пасаду старшыні Дзяржаўнага камітэта па планаванні (Дзяржплан), пасаду ён будзе займаць крыху больш за год. Пасля Касыгін стаў першым намеснікам старшыні Савета Міністраў. Калі Хрушчоў быў зрушаны ў 1964 годзе, А. М. Касыгін і Леанід Брэжнеў сталі прэм’ерам і першым сакратаром ЦК КПСС адпаведна. Касыгін, нароўні з Брэжневым і Мікалаем Падгорным, Старшынёй Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР, былі членамі нядаўна створанага калектыўнага кіраўніцтва. Знаходзячыся на пасадзе старшыні Савета Міністраў СССР, дамагаўся правядзення эканамічных рэформаў, выкладзеных ім у дакладзе аб паляпшэнні кіравання прамысловасцю, удасканаленні планавання і ўзмацненні эканамічнага стымулявання прамысловай вытворчасці на Пленуме ЦК КПСС, які праходзіў у верасні 1965 года. Сутнасць гэтых рэформаў была ў дэцэнтралізацыі народнагаспадарчага планавання, павышэнні ролі інтэгральных паказчыкаў эканамічнай эфектыўнасці (прыбытак, рэнтабельнасць) і павелічэнні самастойнасці прадпрыемстваў. Гэтая рэформа, нароўні з яго больш адкрытай пазіцыяй па рашэнні Пражскай вясны (1968), зрабіла Касыгіна адным з самых ліберальных членаў вышэйшага кіраўніцтва.

Больш кансерватыўныя члены вышэйшага кіраўніцтва лічылі некаторыя погляды Касыгіна занадта радыкальным, але яны ніколі ня спрабавалі зрушыць яго з пасады прэм’ера, нават калі ён і Брэжнеў былі ў дрэнных адносінах. У 1980 годзе Касыгін падаў у адстаўку з пасады Старшыні Савета Міністраў з-за дрэннага стану здароўя. Памёр праз два месяцы 18 снежня 1980.