Валянцін Віктаравіч Волкаў
Валянцін Віктаравіч Волкаў (7 (19) красавіка 1881, г. Ялец Арлоўскай губерні, цяпер Ліпецкая вобласць, Расія — 8 лістапада 1964, г. Мінск) — беларускі жывапісец, народны мастак БССР (1955), прафесар (1957). Аўтар малюнка герба БССР[3].
| Валянцін Віктаравіч Волкаў | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 7 (19) красавіка 1881 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 8 лістапада 1964[1] (83 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства |
 Расійская імперыя →  |
| Дзеці | Анатоль Валянцінавіч Волкаў |
| Род дзейнасці | мастак |
| Месца працы | |
| Жанр | тэматычная карціна, партрэт, пейзаж, нацюрморт |
| Вучоба | |
| Вядомыя працы | «Мінск 3-га ліпеня 1944 года», Выява герба БССР |
| Уплыў на | Уладзімір Сакалоў, Валянцін Дзежыц |
| Член у | |
| Узнагароды |
 |
 Працы на Вікісховішчы | |
БіяграфіяПравіць
Сям'я і дзяцінстваПравіць
Валянцін Волкаў паходзіў з сям'і рускіх мастакоў Арлоўскай губерні. Дзед быў першым прафесійным мастаком. Ён быў прыгонным, гаспадар аддаў яго ў вучылішча жывапісу і скульптуры, але пан за некалькі месяцаў да заканчэння вучэння забраў яго з вучэльні, каб не даваць яму вольную. Бацька яго таксама быў прафесійным мастаком жанрыстам і партрэтыстам ў Яльцы. З самага дзяцінства ён рос сярод карцін і мастакоў, альбом не пакідаў яго рук, у ім былі накіды, копіі.
Валянцін Волкаў — бацька Анатоля Волкава і дзед Сяргея Волкава, таксама мастакоў.
АдукацыяПравіць
Вучыўся ў Пензенскім мастацкім вучылішчы (1901—1907) у К. А. Савіцкага, А. Ф. Афанасьева(руск.) бел., Вышэйшым мастацкім вучылішчы пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў (Санкт-Пецярбург, 1907—1915) у В. Я. Савінскага(руск.) бел., П. П. Чысцякова[3].
Сталае жыццёПравіць
Удзельнік выставак з 1903 года. Удзельнічаў у рэвалюцыйных падзеях 1905 года ў Маскве[3].
Жыў на Беларусі з 1919[3], у Мінску з 1929 года.
Выкладаў у Веліжскай народнай мастацкай школе і Педагагічным інстытуце (1919—1923), Віцебскім мастацкім тэхнікуме (1923—1929), кіраваў мастацкай студыяй Саюза архітэктараў БССР (Мінск, 1933—1935), мастацкай студыяй юных талентаў пры Доме народнай творчасці (Мінск, 1935—1941), выкладаў у Мінскім мастацкім вучылішчы (1947—1949), Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце (1953—1964), з 1961 года — загадчык кафедры малюнка. Прафесар (1957)[3].
Сябра «Общества независимых» (Санкт-Пецярбург, 1911—1913), камітэта «Художественно-артистической ассоциации» (Санкт-Пецярбург, 1912), «Общины художников(руск.) бел.» (Санкт-Пецярбург, 1914—1920), Віцебскага філіяла Усебеларускай асацыяцыі мастакоў (1927—1929). Сябра Саюза савецкіх мастакоў БССР (з 1940).
ТворчасцьПравіць
Працаваў у жанрах тэматычнай карціны, пісаў пейзажы, нацюрморты. Удзельнічаў у выстаўках з 1903 года.
У 1918 годзе ў Петраградзе ён займаўся убраннем горада да 1-й гадавіны Кастрычніцкай рэвалюцыі (эскізы пано «Уся ўлада Саветам», «Штурм Зімняга»). Эскізы гэтага свята знаходзяцца ў Дзяржаўным рускім музеі.
Адзін з першых беларускіх жывапісцаў стварыў вобраз У. І. Леніна («Партрэт У. І Леніна», 1926)[3]. У 1926 годзе ён удзельнічаў у конкурсе стварэння герба БССР і перамог у ім. Таксама з'яўляецца аўтарам выявы герба БССР 1938 года[3].
У 1920-30-я гады стварыў шэраг манументальных твораў-пано: «Індустрыялізацыя», «Калектывізацыя» (абодва ў 1930) для мытні на станцыі Негарэлае, дэкаратыўны фрыз «Кастрычнік на Беларусі» для павільёна БССР на Усесаюзнай сельскагаспадарчай выстаўцы ў Маскве (1939)[3].
Ілюстраваў і аформіў шэраг кніг для Дзяржаўнага выдавецтва БССР (1928—1941). Стварыў сюжэтна-тэматычныя карціны, прысведчаныя гістарычнаму мінуламу Беларусі, грамадзянскай вайне ў Расіі і Вялікай Айчыннай вайне, сучаснасці.
.jpg)
Творам Волкава ўласцівы рэалізм вобразаў, складанасць кампазіцыйных пабудоў, у якіх адчуваецца ўплыў традыцый акадэмічнай школы, стрыманая каляровая гама, дакладнасць дэталей. Сярод работ «Кастусь Каліноўскі» (1923), «Барыкады» (1923), «Малатабоец» (1926), «Партызаны» (1928), «Мінск 3 ліпеня 1944 года», «Студэнты» і інш. У партрэтным жанры прадаўжаў традыцыі псіхалагічнага партрэта рускага рэалістычнага мастацтва 2-й паловы 19 ст. Імкнуўся да глыбокага пранікнення ў характар людзей, адлюстравання іх грамадзянскай значнасці. Сярод лепшых твораў: партрэты М. Багдановіча (1927), мастака М. Гусева (1950), М. Горкага (1951), партрэты дзеячаў тэатра імя Я. Купалы, партрэт хірурга Ю. Лося і інш[3]. Шырокую вядомасць атрымала яго велізарная кампазіцыя «Мінск 3-га ліпеня 1944 года».
Спадчына В. В. Волкава мае значную каштоўнасць: партрэты, пейзажы, эскізныя малюнкі карцін, дзе ён поруч з глыбокім псіхалагічным вобразам прадэманстраваў дасканалае валоданне пластычнай формай, тонкі густ у выкарыстанні фактурных магчымасцей алоўкавага штрыха («Трактарыстка» (1956), партрэт хірурга Р. Р. Чарковай (1960) і інш.).
Зноскі
- ↑ Волков Валентин Викторович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ Волков Валентин Викторович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Волков Валентин Викторович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 121. — 737 с.
ЛітаратураПравіць
|
Валянцін Віктаравіч Волкаў на Вікісховішчы |
|---|
- Беларускі саюз мастакоў, 1938—1998: энцыкл. давед. — Мн., 1998.
- Элентух И. Б. Валентин Викторович Волков. — М., 1956.