Георгій Іванавіч Пятроў
Георгій Іванавіч Пятро́ў[3] (руск.: Георгий Иванович Петров; 31 мая 1912 — 13 мая 1987) — вучоны ў галіне гідрадынамікі і аэрадынамікі, доктар тэхнічных навук (1950), акадэмік Акадэміі навук СССР (1958, член-карэспандэнт з 1953), Герой Сацыялістычнай Працы (1961).
| Георгій Іванавіч Пятроў | |
|---|---|
| руск.: Георгий Иванович Петров | |
| Дата нараджэння | 18 (31) мая 1912[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 13 мая 1987[2] (74 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | фізік |
| Навуковая сфера | Гідрааэрамеханіка, аэрадынаміка, гідрадынаміка і Soviet space program[d] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар тэхнічных навук і прафесар |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Vladimir Vasilevich Golubev[d] |
| Вядомыя вучні | Yuri Ryzhov[d], Vladimir Baranov[d], Viktor Shkadov[d], Q26158597?, Aleksandr Visly[d] і Q102356696? |
| Член у |
|
| Прэміі |
 |
| Узнагароды |
       |
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў пасёлку Пінега (Архангельская вобласць Расіі). Жыў з бацькамі ва Уладзіміры, Іванава-Вазнясенску[4]. У 1928 годзе скончыў сярэднюю школу. Працаваў вучнем ткача на фабрыцы «8 Марта», займаўся ў аэраклубе і вучыўся на курсах падрыхтоўкі у ВНУ[4]. У 1930 годзе паступіў на вучобу на фізіка-матэматычны (механіка-матэматычны) факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыў у 1935 годзе. З 1934 года, яшчэ ў час вучобы ва ўніверсітэце, пачаў працу пад кіраўніцтвам акадэміка С. А. Чаплыгіна ў лабараторыі Цэнтральнага аэрагідрадынамічнага інстытуа (ЦАГІ)[5]. У 1935—1941 гадах займаў у ЦАГІ пасады інжынера, старшага інжынера, намесніка начальніка лабараторыі, начальніка групы[4][5]. У 1941 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. У час Вялікай Айчыннай вайны кіраваў групай у Лётна-даследчым інстытуце ў годзе Жукоўскі, з 1942 года вярнуўся ў ЦАГІ. У лістападзе 1944 года Г. І. Пятроў перайшоў працаваць у НДІ-1 (сучасны Даследчы цэнтр імя М. У. Келдыша). У 1944—1952 гадах займаў пасаду начальніка аддзела філіяла Цэнтральнага інстытута авіяцыйнага маторабудавання[5]. У 1953 годзе ўзначаліў лабараторыю № 4 НДІ-1, у 1961—1966 гадах займаў пасаду намесніка дырэктара інстытута па навуцы[5]. З 1965 па 1973 год Г. І. Пятроў на пасадзе наноў створанага Інстытута касмічных даследаванняў, у 1973—1987 гадах — загадчык аддзела касмічнай газадынамікі інстытута. У 1987 годзе перайшоў у Інстытут праблем механікі Акадэміі навук СССР[4].
Адначасова з навуковай дзейнасцю, Г. І. Пятроў з 1952 года выкладаў у Маскоўскім дзяржаўным універсітэце, дзе з 1955 года займаў пасаду загадчыка кафедры[3].
Памёр Г. І. Пятроў 13 мая 1987 года. Пахаваны на Кунцаўскіх могілках у Маскве.
Навуковая і грамадская дзейнасць
правіцьАўтар прац па прыкладной газавай дынаміцы, касмічнай аэрадынаміцы, цеплафізіцы. У час Вялікай Айчыннай вайны палепшаныя па рэкамендацыях Г. і. Пятрова выхлапныя патрубкі былі ўжытыя на самалётах Як-3 і Ла-5 і дазволілі павялічыць хуткасць гэтых знішчальнікаў. Прымаў удзел у распрацоўцы метадаў цеплавой абароны першых савецкіх касмічных апаратаў. Адзін са стваральнікаў новага навуковага напрамку — касмічнай газавай дынамікі. Распрацаваў аптычныя метады візуальнага вывучэння паветраных пластоў. Займаўся даследаваннем распаўсюджання механічных хваль у глейкай вадкасці, устойлівасць віхравых слаёў, фізічныя ўмовы распаду ламінарнага цячэння і інш.
Прапанаваў адно з тлумачэнняў праблемы Тунгускага метэарыта.
Узнагароды
правіць- Медаль «Серп і Молат»
- 4 ордэны Леніна
- 3 ордэны Працоўнага Чырвонага Сцяга
- Медалі, у тым ліку медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Сталінская прэмія I ступені (1949)
- Дзяржаўная прэмія СССР 1978 года
- Прэмія імя М. Я. Жукоўскага (1961)
Ушанаванне памяці
правіць- У 1988 годзе ў Маскве на будынку Даследчага цэнтра імя М. У. Келдыша ўстаноўлена мемарыяльная дошка.
- У 1997 годзе Расійскім Нацыянальным камітэтам па тэарэтычнай і прыкладной механіцы заснавана Прэмія імя акадэміка Г. І. Пятрова[6].
- У 2012 годзе, да 100-годдзя з дня нараджэння вучонага, пры ўваходзе ў памяшканне на кафедру аэрамеханікі і газавай дынамікі механіка-матэматычнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя М. В. Ламаносава ўстаноўлена мемарыяльная дошка[5].
Зноскі
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #11920522X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 3 мая 2014.
- ↑ Некролог// Изв. АН СССР. МЖГ. 1987. № 3. // https://mzg.ipmnet.ru/ru/get/1987/3/3-3
- ↑ а б БелЭн 2001.
- ↑ а б в г Петров Георгий Иванович на сайце «Героі краіны»
- ↑ а б в г д Петров Георгий Иванович. Биография. (руск.) // Інстытут касмічных даследаванняў РАН
- ↑ Российский национальный комитет по теоретической и прикладной механике. Премии Национального комитета. (руск.)
Літаратура
правіць- Касцюковіч М. М. Пятроў Георгій Іванавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 167—168. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
- Петров Георгий Иванович // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
Спасылкі
правіць- В. Б. Баранов, Б. В. Бункин, В. Л. Гинзбург, Я. Б. Зельдович, В. А. Котельников, В. Б. Леонас, А. А. Логунов, А. М. Прохоров, Р. З. Сагдеев, И. М. Яворская Памяти Георгия Ивановича Петрова // Успехи физических наук. — Российская академия наук, 1987. — Т. 153. — Вып. 10. — С. 365—366. (руск.)
- Петров Георгий Иванович (руск.) // Экцыклапедыя «Кругасвет»
- Петров Георгий Иванович. Биография. (руск.) // Інстытут касмічных даследаванняў РАН
- Петров Георгий Иванович // ЦАГИ в лицах. (руск.)