Раготна

аграгарадок у Дзятлаўскім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі

Раго́тна[1] (трансліт.: Rahotna, руск.: Роготно) — аграгарадок у Беларусі, у Дзятлаўскім раёне Гродзенскай вобласці. Уваходзіць у склад Дварэцкага сельсавета.

Аграгарадок
Раготна
Касцёл Анёлаў-Ахоўнікаў
Касцёл Анёлаў-Ахоўнікаў
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Вышыня цэнтра
184 м
Насельніцтва
  • 310 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1563
Паштовы індэкс
231476
Аўтамабільны код
4
СААТА
4223817078
Раготна на карце Беларусі ±
Раготна (Беларусь)
Раготна
Раготна (Гродзенская вобласць)
Раготна

Геаграфія

правіць

На аўтамабільнай дарозе НаваельняКазлоўшчына. За 16 км на паўднёвы ўсход ад горада Дзятлава, за 170 км ад Гродна, за 16 км ад чыгуначнай станцыі Наваельня[2].

Гісторыя

правіць

Упершыню Раготна згадваецца ў XVIII стагоддзі. Мясцовасць уваходзіла ў склад Слонімскага павета Новагародскага ваяводства.

 
Панарама мястэчка, 1915

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Раготна апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Слонімскім павеце Гродзенскай губерні. У 1840 годзе тут збудавалі мураваны касцёл. Паводле інвентару (1843) мястэчка знаходзілася ў валоданні Шукевічаў[3], пазней перайшло да Валовічаў. Па здушэнні нацыянальна-вызваленчага паўстання ў 1866 годзе расійскія ўлады гвалтоўна перарабілі тутэйшы касцёл у царкву Маскоўскага патрыярхату.

Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Раготна апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе зрабілася цэнтрам гміны Слонімскага павета Навагрудскага ваяводства. У гэты час будынак колішняга касцёла вярнулі каталікам.

У 1939 годзе Раготна ўвайшла ў БССР, дзе ў 1940 годзе зрабілася цэнтрам сельсавета. Статус паселішча панізілі да вёскі. У 2013 годзе разам з іншымі населенымі пунктамі скасаванага Раготнаўскага сельсавета Раготна перайшла ў склад Дварэцкага сельсавета[4].

Насельніцтва

правіць
  • 2001 год — 510 жыхароў, 216 двароў[2].

Турыстычная інфармацыя

правіць

Славутасці

правіць

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
  2. а б в БелЭн 2001.
  3. Вячаслаў Адамчык. Фатальная лічба «3». Генеалогія, альбо Радавод Адамчыкаў Архівавана 29 лютага 2012. // «Arche» № 5 (10), 2000.
  4. Решение Гродненского областного Совета депутатов от 28.08.2013 № 251 О некоторых вопросах административно-территориального устройства Дятловского района Гродненской области Архівавана 5 сакавіка 2016. (руск.)

Літаратура

правіць
  • Соркіна I. Мястэчкі Беларусі ў канцы XVIII — першай палове XIX ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
  • Мястэчкі Слонімскага павета ў першай палове XIX стагоддзя / Соркіна І. В. // Слонімшчына вачыма навукоўцаў і краязнаўцаў: Матэрыялы рэгіян. гіст.-краязн. канф., прысвеч. 750-годдзю г. Слоніма і 70-годдзю заснав. Слонім. раён. краязн. музея імя І. І. Стаброўскага; [Склад.: Д. С. Аляшкевіч, І. П. Крэнь; Рэдкал.: І. П. Крэнь (адк. рэд.) і інш.]. — Слонім: ГАУПП «Слонімская друкарня», 2002. — 391 с. — С. 167—182. — ISBN 985-6602-22-X.
  • Rohotna // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IX: Poźajście — Ruksze (польск.). — Warszawa, 1888. S. 695.
  • Раготна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 202. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).

Спасылкі

правіць