Рафал Слізень
Рафал Ратша Слізень (27 чэрвеня 1804, м. Бартнікі Навагрудскага павета Гродзенскай губерні, цяпер Баранавіцкі раён — 20 мая 1881) — беларускі скульптар, жывапісец, медальер, архітэктар.
| Рафал Слізень | |
|---|---|
.jpg) | |
| Нараджэнне |
27 чэрвеня 1803 ці не пазней за 27 чэрвеня 1804 |
| Смерць |
20 мая 1881 |
| Род | Слізні |
| Бацька | Ян Слізень |
| Маці | Анеля з Мацкевічаў[d] |
| Жонка | Каміла з Тышкевічаў[d] |
| Дзейнасць | скульптар, медальер, архітэктар |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў шляхецкай сям’і Яна і Анелі Слізняў[1]. Пачатковую адукацыю атрымаў у базыльянскай школе ў мястэчку Вольна (Навагрудскі павет), потым у езуіцкай школе ў Полацку. У 1820 паступіў на факультэт права Віленскага ўніверсітэта, адначасова наведваў Віленскую мастацкую школу, вучыўся ў Я. Рустэма і К. Ельскага[2]. Пасля сканчэння ўніверсітэта ў 1826—1829 гадах працаваў у Міністэрстве замежных спраў у Пецярбургу. Пасля 1830 вярнуўся на радзіму, ў свой маёнтак Вольна, дзе сабраў багатую мастацкую калекцыю[1][3].
Творчасць правіць
У Вольне дзе стварыў некалькі дзесяткаў жывапісных і скульптурных партрэтаў сваіх родных, знаёмых, суседзяў, якія вызначаюцца тонкасцю і глыбінёй індывідуальных характарыстык (партрэты Марылі, Францішкі і Міхаіла Верашчакаў). Выканаў 57 медальёнаў, у т.л. сваіх бацькоў Яна і Анелі Слізняў, прысвечаныя іх залатому вяселлю, а таксама Уладзіслава, Люцыяна, Браніслава Слізняў, барэльефы і медальёны Т. Зана, Я. Чачота, А. Э. Адынца, А. Міцкевіча, М. Ромера, К. і Я. Тышкевічаў, А. Храптовіча, Г. Ржавускага і інш., у пластычнай трактоўцы якіх адчуваецца смелае выкарыстанне традыцый класіцызму і рамантызму[1]. Стварыў бюсты А. Міцкевіча, Я. Астроўскага і М. Антакольскага[3].
Паводле яго праектаў пабудавана некалькі палацаў і гаспадарчых пабудоў[1].
Сям’я правіць
Рафал быў у шлюбе з Камілай з багатага роду Тышкевічаў, яны мелі чатырох сыноў і двух дачок. Маёнтак Вольна перайшоў па спадчыне малодшаму сыну Генрыху, які ажаніўся з Нінай Маўросавай, дачкой асабістага ад’ютанта генерала Мураўёва, гарачай прыхільніцай і патрыёткай нацыянальнага адраджэння[4].
Зноскі
- ↑ а б в г БелЭн 2002.
- ↑ Зміцер Юркевіч. Рафал Слізень, скульптар з Наваградчыны. Культура і мастацтва (22 красавіка 2022).
- ↑ а б ЭГБ 2001, с. 334.
- ↑ Замкі, палацы, паркі Берасцейшчыны Х — XX стагоддзяў (гісторыя, стан, перспектывы) / Л. М. Несцярчук. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 336 с. — ISBN 985-6302-37-4.
Літаратура правіць
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2001. — С. 334. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Рафал Слізень- Рафал Слізень
