Соўка звычайная зерневая (Apamea sordens) — матылёк сямейства совак, шкоднік шматгадовых траў.
Соўка звычайная зерневая |
|
Навуковая класіфікацыя |
---|
прамежныя рангі
Від: | Соўка звычайная зерневая |
|
Міжнародная навуковая назва |
---|
Apamea sordens Hufnagel, 1766
|
Сінонімы |
---|
- Apamea basilinea
- Apamea finitima
- Hadena cinefacta
- Noctua basilinea
- Noctua nebulosa
- Phalaena sordens
|
|
Размах крылаў ад 36 да 42 мм. Пярэднія крылы карычневыя з невыразнай паласой. Заднія крылы бурыя, цямней да краю, з прыкметнымі цёмнымі жылкамі. У маі і чэрвені па начах ляціць на святло. У мяккім клімаце лічынкі зімуюць, харчуюцца на працягу ўсяго года.
Распаўсюджаная ў Заходняй Еўропе, Паўночнай Манголіі, Карэі, Заходнім Кітаі, Японіі, Паўночнай Амерыцы, Сярэдняй Азіі, Прыбалтыцы, Беларусі, Малдавіі, Закаўказзі, на Украіне (часцей у лесастэпавай зоне), у стэпавай і лесастэпавай зонах Казахстана. У Расіі распаўсюджана на Каўказе, Алтаі, Далёкім Усходзе, у стэпавай і лесастэпавай зонах Сібіры (да Далёкага Усходу), на Сахаліне, значная колькасць і шкоднаснасць адзначаецца ў лесастэпавай зоне еўрапейскай часткі Расіі (акрамя поўначы).
Шкод для сельскай гаспадаркі
правіць
Зноскі
- Беляев И. М. Вредители зерновых культур. — М.: Колос, 1974. С. 123-12.
- Григорьева Т. Г. Зерновые совки и борьба с ними. — М.-Л.: Сельхозгиз, 1958. — 56 с.
- Ключко З. Ф. Семейство совки, или ночницы, — Noctuidae. / Вредители сельскохозяйственных культур и лесных насаждений членистоногие. Т. 2. — Киев: Урожай, 1974. — С. 361—408.
- Поспелов С. М. Совки, вредящие сельскохозяйственным растениям на Северо-Западе РСФСР. Автореф. дисс. … докт. биол. наук. — Л.- Пушкин, 1975. — 43 с.
- Поспелов С. М. Совки- вредители сельскохозяйственных культур. — М.: Агропромиздат, 1989. — 112 с.
- Сухарева И. Л. Сем. Noctuidae — совки. / Насекомые и клещи — вредители сельскохозяйственных культур. Т. 3, ч.2. Чешуекрылые. — СПб.: Наука, 1999. — С. 332—378
- Шек Г. Ж. Зерновые совки. / Защита растений, 1976, № 3. С. 48—49.
- Павлов И. Ф. Защита полевых культур от вредителей. — М.: Россельхозиздат, 1983. — 224 с.