Уладзімір Іванавіч Смірноў (геолаг)

савецкі геолаг і педагог

Уладзімір Іванавіч Смірно́ў[3] (руск.: Владимир Иванович Смирнов; 31 студзеня 1910 — 16 чэрвеня 1988) — савецкі геолаг, доктар геолага-мінералагічных навук (1945), акадэмік Акадэміі навук СССР (1962, член-карэспандэнт з 1958 года), Герой Сацыялістычнай Працы (1980).

Уладзімір Іванавіч Смірноў
руск.: Владимир Иванович Смирнов
Дата нараджэння 31 студзеня (13 лютага) 1910 ці 1910[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 16 чэрвеня 1988(1988-06-16) ці 1988[1]
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці геолаг
Навуковая сфера геалогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар геолага-мінералагічных навук (1945) і спіс правадзейных членаў АН СССР[d] (1962)
Альма-матар
Партыя
Член у
  • Акадэмія навук СССР[d]
Прэміі
Ленінская прэмія Дзяржаўная прэмія СССР
Узнагароды

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў Маскве. У 1926 годзе скончыў школу і працаваў токарам. У 1929 годзе паступіў у Маскоўскую горную акадэмію, а ў 1930 годзе быў пераведзены ў Маскоўскі геолагаразведачны інстытут. Інстытут скончыў у 1934 годзе і застаўся у аспірантуры пры ім[4]. Адначасова ў 1934—1937 гадах працаваў начальнікам партыі Таджыкска-Памірскай экспедыцыі. З 1937 года кансультант у Кіргізскім геалагічным упраўленні. У 1938 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю[4]. З 1939 года дацэнт, дэкан геолагаразведачнага факультэта Маскоўскага геолагаразведачнага інстытута. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны У. І. Смірноў быў накіраваны ў Сярэднюю Азію. У 1941—1944 гадах займаў пасаду намесніка дырэктара Хайдарканскага ртутнага камбіната ў горадзе Хайдаракан Кіргізскай ССР (сучаны Айдаркен у Кыргызстане) і адначасова старшы навуковы супрацоўнік Кіргізскага філіяла Акадэміі навук СССР[4]. У 1944 годзе вярнуўся працаваць у Маскоўскі геолагаразведачны інстытут. Займаў пасады дацэнта і загадчыка навукова-даследчага сектара, з 1946 года — прафесар. У 1946—1951 гадах У. І. Смірноў займаў пасаду намесніка Міністра геалогіі СССР. Адначасова ў 1946—1949 гадах — старшыня Усесаюзнай камісіі па запасам карысных выкапняў. У 1951 годзе быў ініцыятарам адкрыцця ў Маскоўскім дзяржаўным універсітэце кафедры геалогіі і геахіміі карысных выкапняў і стаў яе кіраўніком. Адначасова ў 1949—1955 гадах — прафесар Маскоўскага інстытута каляровых металаў і золата[4].

Памёр У. І. Смірноў 16 чэрвеня 1988 года. Пахаваны на Кунцаўскіх могілках у Маскве[4].

Навуковая і грамадская дзейнасць правіць

Асноўныя працы У. І. Смінова па геалогіі рудных радовішчаў, металагеніі каляровых металаў. Распрацаваў асновы тэорыі фарміравання і колькаснай ацэнкі карысных выкапняў у нетрах Зямлі, усталяваў рэгіянальныя заканамернасці адукацыі і размяшчэння рудных радовішчаў на кантынентах і ў акіянах, ахарактарызаваў металагенічныя асаблівасці дна Сусветнага акіяна. Прапанаваў зводную генетычную класіфікацыю радовішчаў карысных выкапняў, азначыў эпохі эндагеннага рудаўтварэння ў гісторыі развіцця зямной кары. Таксама займаўся даследаваннем гісторыі геалогіі.

Аўтар больш за 1000 публікацый, у тым ліку падручніка «Полезные ископаемые».

Акрамя навуковай і выкладчыцкай дзейнасці У. І. Смірноў выконваў шэраг грамадскіх функцый. Прымаў удзел у шэрагу міжнародных форумаў, быў членам шэрагу замежных акадэмій і навуковых таварыстваў, членам рэдакцыйных калегій шэрагу навуковых часопісаў, галоўным рэдактарам і намеснікам галоўнага рэдактара часопіса «Геология рудных месторождений».

Узнагароды і званні правіць

Таксама ўзнагароджаны шэрагам медалёў і замежнымі навуковымі ўзнагародамі.

Памяць правіць

У гонар вучонага устаноўлена мемарыяльная дошка ў Маскоўскім дзяржаўным універсітэце[4]. З 1992[4] года дзейнічае Фонд падтрымкі геалогіі імя У. І. Смірнова і выдаецца літаратурна-навуковы альманах «Смірноўскі зборнік»[5]. У гонар вучонага названы мінералы смірніт і вісмірнавіт.

Зноскі

Літаратура правіць

Спасылкі правіць