Уладзімір Васілевіч Тугай

беларускі гісторык
(Пасля перасылкі з Уладзімір Тугай)

Уладзімір Васілевіч Туга́й (7 мая 1951(1951-05-07)[1], Нароўля, Палеская вобласць[3]13 кастрычніка 2024(2024-10-13)[2][3]) — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (2003).

Уладзімір Васілевіч Тугай
Дата нараджэння 7 мая 1951(1951-05-07)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 13 кастрычніка 2024(2024-10-13)[2][3] (73 гады)
Грамадзянства
Род дзейнасці гісторык
Месца працы
Навуковая ступень доктар гістарычных навук
Альма-матар
Узнагароды

Біяграфія

правіць

Нарадзіўся 7 мая 1951 года ў Нароўлі.

У 1976 годзе скончыў Мінскі педагагічны інстытут, потым працаваў у інстытуце. У 1976—1982 гадах — сакратар камітэта камсамола, у 1982—1988 гадах — намеснік дэкана гістарычнага факультэта, у 1988—1991 гадах — сакратар парткама, у 1991—2005 гадах — дэкан гістарычнага факультэта, у 2005—2015 гадах[4] — загадчык кафедры гісторыі старажытных цывілізацый і сярэднявечча Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка.

З 2016 года — загадчык цэнтра ўсеагульнай гісторыі і міжнародных адносін Інстытута гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[5]. Пасля таго як кіраўніцтва Інстытута гісторыі НАН Беларусі вырашыла не працягваць працоўныя кантракты з гісторыкамі Міколам Волкавым, Алесем Жлуткам, Кацярынай Крывічанінай, Таццянай Папоўскай, Андрэем Радаманам, Аляксеем Шаландам і Уладзімірам Шыпілам, якія адкрыта выступілі супраць фальсіфікацыі вынікаў прэзідэнцкіх выбараў 2020 года, пераследу палітычных апанентаў, збіцця і катаванняў пратэстоўцаў, Уладзімір Тугай разам з іншымі калегамі вырашыў не працягваць свой кантракт з Інстытутам, які скончыўся 31 снежня 2020 года[6].

Памёр 13 кастрычніка 2024 года[7].

Навуковая дзейнасць

правіць

Даследаваў гісторыю Беларусі, нацыянальных меншасцей Беларусі — латышоў, літоўцаў, палякаў і немцаў. Адзін з аўтараў кнігі «Дзе песні з Даўгавы гучалі» (1992, з А. Галавачом), падручнікаў і навучальных дапаможнікаў.

Бібліяграфія

правіць
  • Тугай, У. В. Польскія нацыянальныя Саветы на Беларусі (20—30 гг. XX ст.) / У. В. Тугай, В. М. Фамін) // Гісторыя Беларусі: Вуч. дапам. для студэнтаў гіст. факультэтаў. Мн., 1994.
  • Тугай, У. В. Літоўскі этнас на Беларусі (літоўскія нацыянальныя Саветы ў 20—30 гг. XX ст.) / У. В. Тугай // Пытанні гісторыі, метадалогіі і методыкі выкладання. Мн., 1998.
  • Тугай, В. В. Немецкий этнос в Белоруссии (вторая половина XIX — 30-е гг. XX в.) / В. В. Тугай // Гісторыя: прабл. выкладання. 1998. № 1.
  • Тугай, У. В. Латышы на Беларусі / У. В. Тугай. — Мн.: Ул. Скакун, 1999. — 133 с.
  • Тугай, У. В. Этнічныя групы ў Латгаліі (XVI—XVIII стст) / У. В. Тугай. — Мн., 2001.
  • Тугай, У. В. Арганізацыя сістэмы адукацыі і асветніцкая дзейнасць улад у Віцебскай Латгаліі (канец XVIII—XIX ст.) / У. В. Тугай. — Мн.. 2002.
  • Тугай, У. В. Чырвоны Мазыранін / У. В. Тугай. — Мінск: Бел. навука, 2022. — 187 с.

Крыніцы

правіць
  1. а б Тугай Уладзімір Васільевіч // Беларусь у асобах і падзеяхНацыянальная бібліятэка Беларусі. Праверана 21 кастрычніка 2024.
  2. а б Памёр гісторык Уладзімір Тугай . Наша Ніва (14 кастрычніка 2024). Праверана 14 кастрычніка 2024.
  3. а б в г Памёр гісторык Уладзімір Тугай // Наша Ніва — 2024. — ISSN 1819-1614; 1819-1630 Праверана 21 кастрычніка 2024.
  4. Всеобщей истории и методики преподавания истории. fhist.bspu.by. Праверана 14 кастрычніка 2024.
  5. history.by. Тугай Владимир Васильевич (руск.)(недаступная спасылка). web.archive.org. ИИ НАНБ. Архівавана з першакрыніцы 12 кастрычніка 2016. Праверана 1 лютага 2022.
  6. Свабода, Радыё. Яшчэ адзін навуковец заявіў пра сыход з Інстытуту гісторыі на знак салідарнасьці з калегамі . Радыё Свабода (2 снежня 2020). Праверана 14 кастрычніка 2024.
  7. Памёр гісторык Уладзімір Тугай . Наша Ніва (14 кастрычніка 2024). Праверана 14 кастрычніка 2024.

Літаратура

правіць