Чырвонае мора (араб. البحر الأحمر‎‎ Bahr el-Ahmar, іўр.: ים סוף Yam Suf, фр.: mer Rouge) — унутранае мора Індыйскага акіяна, размешчана паміж Аравійскім паўвостравам і Афрыкай у тэктанічнай упадзіне. На поўначы мора прымыкае да Суэцкага перашыйка, падзеленага на дзве часткі залівамі Суэцкім і Акаба, — праз Суэцкі канал злучаецца з Міжземным морам, а з Аравійскім морам на поўдні злучаецца Баб-эль-Мандэбскім пралівам («вароты слёз (смутку)») з Адэнскім залівам. Чырвонае мора — самае салёнае мора з уваходзячых у склад Сусветнага акіяна.

Чырвонае мора

Чырвонае мора. Выгляд з космасу
Даўжыня 2250 км
Шырыня 335 км
Плошча 438 000 км²
Аб'ём 233 000 км³
Найбольшая глыбіня 2111 м
Сярэдняя глыбіня 490 м
physical
Чырвонае мора
Чырвонае мора
Катэгорыя на Вікісховішчы
Пылавая бура над Чырвоным морам
Чырвонае мора, Хургада
Каралавы рыф у Чырвоным моры

Гістарычная даведка правіць

Існуюць некалькі версій паходжання назвы Чырвонага мора.

Першая версія тлумачыць паходжанне назвы гэтага мора ад няправільнага чытання семіцкага слова, якое складаецца з трох літар «х», «м», «р». З гэтых літар у старажытных надпісах складзена імя семіцкага народа — хім'ярытаў, якія жылі ў Паўднёвай Аравіі да заваявання яе арабамі. У старажытнай паўднёвааравійскай пісьменнасці кароткія галосныя гукі графічна не адлюстроўваліся на пісьме. Таму з'явілася меркаванне, што пры расшыфроўцы арабамі старажытнааравійскіх надпісаў спалучэнне «х», «м» і «р» было прачытана як арабскае «а'хмар» (чырвоны).

Другая версія ставіць назву мора ў залежнасць ад той або іншай часткі свету. У міфічных паданнях многіх народаў свету бакі свету звязаны з вызначанымі колеравымі адценнямі. Напрыклад, чырвоны колер сімвалізуе поўдзень, белы — усход, чорны (у шэрага народаў Азіі) — поўнач. Адсюль назва «Чорнае мора» азначае не «мора з цёмнай, чорнай вадой», а «мора, якое находзіцца на поўначы». Што датычыцца Чырвонага мора, то слова «чырвоны», па-відаць, зазначае яго паўднёвае размяшчэнне, а не колер марской вады.

Згодна з яшчэ адной версіяй, мора было названа так з-за сязоннага цвіцення мікраскапічных водарасцяў Trichodesmium erythraeum паблізу ад паверхні вады[1]. Лішак чырвонага пігменту фікаэрытрыну у водарасці выклікае «цвіценне» вады ў Чырвоным моры, і апошняе становіцца замест сіне-зялёнага рудавата-бурым.

Адно з першых апісанняў Чырвонага мора склаў у ІІ стагоддзі да н.э. грэчаскі гісторык і географ Агатархід Кнідскі ў сваёй працы «Аб чырвоным моры (Эрытрэйскім)». У шаснаццатым стагоддзе дапускалася таксама назва «Суэцкае»[2][3][4][5].

Фізіка-геаграфічная характарыстыка правіць

Агульныя звесткі правіць

 
Сучасная карта Чырвонага мора
 
Карта Чырвонага мора, датаваная 1860 годам

Чырвонае мора абмывае берага Азіі і Афрыкі: Егіпта, Судана, Джыбуці, Эрытрэі, Саудаўскай Аравіі, Емена, Іарданіі, Ізраіля.

Плошча Чырвонага мора раўна 450 000 км²}, амаль 2/3 мора ляжаць у трапічным поясе.

Аб'ём — 251 000 км³.

Па розных адзнаках даўжыня (у напрамку поўнач-поўдзень) складае ад 1932[6] да 2350 км, шырыня — ад 305 да 360 км. Берагі парэзаны слаба, іх абрысы ў асноўным прадвызначаны скідавай тэктонікай і амаль на ўсім сваім працязе ўсходні і заходні берагі паралельны адзін аднаму.

У рэльефе дна вылучаюцца: прыбярэжная водмель (да глыбіні 200 м), найбольш шырокая ў паўднёвай частцы мора, са шматлікімі каралавымі і караннымі астравамі; так званы галоўны трог — вузкая ўпадзіна, займаючая большую частку дна мора, у сярэднім да глыбіні 1000 м; асявы трог — вузкі і глыбокі жолаб, як бы ўразаючыйся ў галоўны трог, з максімальнай глыбінёй, паводле розных крыніц, ад 2603 да 3 040 м. Сярэдняя глыбіня мора складае 437 м.

Астравоў у паўночнай частцы мора мала і толькі паўднёвей 17° яны ствараюць некалькі груп са шматлікімі астравамі: архіпелаг Дахлак у паўднёва-заходняй частцы мора з'яўляецца найбольшымі, а архіпелагі Фарасан, Суакін, Ханіш — паменш. Ёсць і асобныя астравы — напрыклад, Камаран.

На поўначы мора размяшчаюцца два заліва — Суэцкі і Акабскі, які злучаецца з Чырвоным морам праз праліў Эль-Тыран. Па заліву Акаба праходзіць разлом, таму глыбіня гэтага заліва дасягае 1 800 м.

Асаблівасць Чырвонага мора ў тым, што ў яго не ўпадае ніводная рака, а рэкі звычайна нясуць з сабой глей і пясок, істотна зніжаючы празрыстасць марской вады. Таму вада ў Чырвоным моры крыштальна чыста.

Чырвонае мора — самае салёнае мора Міравога акіяну. У 1 літры вады тут змяшчаецца 41 г соляў (у адкрытым акіяне — 34 г, у Чорным моры — 18, у Балтыйскім — усяго 5 грам соляў на літр вады). За год над морам выпадае не больш 100 мм ападкаў (і то не ўсюды і выключна ў зімовыя месяцы), тады як выпараецца за той жа час у 20 раз больш — 2 000 мм. Пры поўнай адсутнасці паступлення вада з сушы гэты дэфіцыт вады ў моры кампенсуецца толькі паступленнем вады з Адэнскага заліва. У Баб-эль-Мандэбскім праліве адначасова існуюць плыні, уваходзячыя ў Чырвонае мора і выходзячыя з яго. За год ў мора ўносіцца вады амаль на 1 000 км³ больш, чым выносіцца з яго. Для поўнага абмену вады ў Чырвоным моры патрабуецца ўсяго 15 лет.

У 1886 годзе падчас экспедыцыі на рускім карвеце «Віцязь» у Чырвоным моры на глыбіні былі выяўленыя воды з анамальна высокай тэмпературай[7]

Геалагічная будова і рэльеф дна правіць

З геалагічнай кропкі гледжання, Чырвонае мора знаходзіцца ў рыфтавой зоне на мяжы Афрыканскай і Аравійскай літасферных пліт.

Чырвонае мора вельмі маладое. Яго фармаванне пачалося каля 25 млн гадоў назад, калі ў зямной кары з'явілася трэшчына і утварылася Усходне-Афрыканская рыфтавая даліна. Пад дзеяннем цэнтрабежнай сілы з-за вярчэння Зямлі Афрыканская пліта аддзялілась ад Аравійскай, і іх разварот з утварэннем «спіралі», якая закручваецца на паўночны ўсход, і паміж імі ў зямной кары ўтварыўся правал, які паступова, на працягу тысячагоддзяў, запаўняўся марской вадой. Пліты рухаюцца стала — адносна роўныя берагі Чырвонага мора разыходзяцца у розныя бакі з хуткасцью 1 см у год або 1 м у стагоддзе --але і з рознай хуткасцью адносна адзін аднаго: рух Афрыканскай пліты быў вельмі павольным, у той час як Аравійская пліта рухалась істотна хутчэй, у выніку чаго Самалійская пліта пачала зрушвацца на ўсход.

Гідралагічны рэжым правіць

Моцныя выпарэнні вады ператварылі Чырвонае мора ў адно з самых салёных на зямным шары: 38-42 грама салей на літр.

Клімат правіць

Клімат на ўзбярэжжы амаль ўсяго Чырвонага мора --трапічны пустынны, і ліш крайняя поўнач адносіцца да міжземнаморскага клімату. Тэмпература паветра ў самы халодны перыяд (снежань-студзень) удзень складае 20-25 градусаў, а ў самы спякотны месяц -- аўгуст перавышае 35-40 градусаў і нават падчас дасягае 50 градусаў. Дзякуючы спякотнаму клімату Егіпта тэмпература вады нават узімку не апускаецца ніжэй +20 градусаў, а ўлетку дасягае +27 градусаў.

Біярэсурсы правіць

Паводле якасці і разнастайнасці каралаў, марской флоры і фауны Чырвонаму мору няма роўных у Паўночным паўшарыі. Турыстычны бум, ахапіўшы ў апошнія гады егіпецкае ўзбярэжжа, у значнай ступені звязан менавіта з унікальным і неверагодна багатым падводным светам гэтага трапічнага мора і папулярызацыяй падводнага плавання.

Працягнуўшыяся ўздоўж егіпецкага ўзбярэжжа каралавыя рыфы з'яўляюцца сваеасаблівым жыццёвым цэнтрам, які прыцягвае мноства рыб. Уражвае разнастайнасць відаў каралаў, якія могуць быць круглымі, плоскімі, разгалінаванымі, а таксама мець іншыя фантастычныя формы і колеравыя гаммы -- ад пяшчотна-жоўтага і ружовага да карычневага і сіняга. Но колер захоўвываюць толькі жывыя каралы, пасля іх смерці мяккія пакроўныя тканіны распадаюцца і застаецца толькі белы кальцыявы шкілет.

Эканоміка-геаграфічная даведка правіць

Экалогія правіць

 
Смецце на ўзбярэжжы паўночней Набэк

Чырвонае мора забруджваецца. Крыніцай пластыкавых адыходаў служаць не толькі апдачываючыя на пляжах. Ёсць мноства сведчанняў аб адкрытым скіданні смецця з катэраў і паромаў.

Гарады правіць

Прыморскія гарады:

Турызм правіць

Панарамны выгляд на заліў Акаба з пляжу паўднёвей Эйлата (Ізраіль); на заднем плане відна Акаба (Іарданія)


Цікавыя факты правіць

 
Маісей вядзе групу людзей праз Чырвонае мора — цуд «Раздзяленне мора», адзін з цудаў, якія апісаныя ў Бібліі
  • Распаўсюжаным зманам з’яўляецца тое, што ў Баб-эль-Мандэбскім праліве, дзе зходзяцца воды Чырвонага мора і Індыйскага акіяну (канкрэтна Адэнскага заліва), яны быццам бы не змешваюцца, пры гэтым воды адрозніваюцца па колеру. На самой справе паміж Чырвоным морам і Індыйскім акіянам ідзе інтэнсіўны водаабмен. Узімку ў Індыйскім акіяне ўсталёўваецца Паўднёва-Заходняе мусоннае цячэнне, якое пачынаецца ў Бенгальскім заліве, якое разгаліноўваецца, і адна галіна ідзе на поўнач у Чырвонае мора. Летам да мусоннага цячэння, якое пачынаецца ля берагоў Афрыкі, у раёне Адэнскага заліва далучаецца цячэнне з Чырвонага мора. Акрамя таго, у Індыйскім акіяне ёсць глыбінныя водныя масы, якія ўтвараюцца шчыльнымі водамі, якія выцякаюць з Чырвонага мора і Аманскага заліва. Глыбей 3,5-4 тысячы метраў распаўсюджаныя донныя водныя масы, якія фармуюцца з антарктычных пераастуджаных і шчыльных салёных вод Чырвонага мора і Персідскага заліва.[8]
  • Чырвонае мора з’яўляецца адзіным у свеце вадаёмам, ў які не ўпадане ніводнай ракі

Зноскі

  1. Red Sea. Encyclopædia Britannica Online Library Edition. Encyclopædia Britannica. Праверана 14 студзеня 2008.
  2. Суф
  3. Красное море // Еврейская энциклопедия Брокгауза и Ефрона. — СПб., 1908—1913.
  4. s:ru:ВЭ/ВТ/Чырвонае мора // Кобленц — Круз, Александр Иванович. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. В. Сытина[ru], 1913. — (Военная энциклопедия[ru] : [в 18 т.] / под ред. К. И. Величко[ru] [и др.]; 1911—1915).
  5. Коковцев, Еврейско-хазарская переписка, 1932, стр. 45
  6. Красное море (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
  7. Батурын Г. Н. Рудны патэнцыял акіяна(руск.) // Прырода : часопіс. — 2002. — № 5. — С. 20-30. — ISSN 0032-874X.
  8. Физическая география материков и океанов / Под общ. ред. А. М. Рябчикова. — М.: Высшая школа, 1988. — С. 527—530.

Спасылкі правіць