(212) Медэя

астэроід

(212) Медэя (грэч. Μήδεια) — буйны астэроід галоўнага пояса, які характарызуецца вельмі нізкім альбеда. Яго цёмная паверхня адлюстроўвае толькі 4,65 % падальнага на яго святла, што можа сведчыць пра наяўнасць у яе складзе простых вугляродных злучэнняў.

(212) МедэяM:
Адкрыццё
Першаадкрывальнік Іаган Паліза
Месца выяўлення Пула
Дата выяўлення 6 лютага 1880
Эпанім Медэя
Альтэрнатыўныя абазначэнні 1930 FW
Арбітальныя характарыстыкі
Эпоха 14 сакавіка 2012 года
JD 2456000.5
Эксцэнтрысітэт (e) 0,10607
Вялікая паўвось (a) 465,914 млн км
(3,11444 а.а.)
Перыгелій (q) 416,494 млн км
(2,78409 а.а.)
Афелій (Q) 515,333 млн км
(3,44479 а.а.)
Перыяд абарачэння (P) 2 007,559 сут (5,496 г)
Сярэдняя арбітальная скорасць 16,83 км/с
Схіленне (i) 4,265°
Даўгата ўзыходнага вузла (Ω) 313,533°
Аргумент перыгелія (ω) 100,120°
Сярэдняя анамалія (M) 354,731°
Фізічныя характарыстыкі
Дыяметр 136,12 км
Маса 2,64×1018 кг
Шчыльнасць 2,000 г/см³
Паскарэнне свабоднага падзення на паверхні 0,0381 м/с²
2-я касмічная скорасць 0,0720 км/с
Перыяд вярчэння 10,283 гад
Абсалютная зорная велічыня 8,28m
Альбеда 0,0465
Сярэдняя тэмпература паверхні 160 К (−113 °C)

Ён быў выяўлены 6 лютага 1880 года аўстрыйскім астраномам Іаганам Палізам у абсерваторыі горада Пула, Харватыя і названы ў гонар Медэі, умілаванай арганаўта Ясона ў старажытнагрэчаскай міфалогіі[1].

Гл. таксама правіць

Зноскі

  1. Lutz D. Schmadel, International Astronomical Union. Dictionary of Minor Planet Names. — 5-th Edition. — Berlin Heidelberg New-York: Springer-Verlag, 2003. — P. 34. — ISBN 3-540-00238-3.

Спасылкі правіць