Allium insubricum — від травяністых раслін сямейства Амарылісавыя (Amaryllidaceae); эндэмік Італіі.

Allium insubricum
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Allium insubricum


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  105304
EOL  1084592
IPNI  528197-1
TPL  kew-295761

Апісанне правіць

Гэта цыбульная травяністая шматгадовая расліна. Вырастае да 25 см у вышыню. Мае плоскае, лінейнае лісце вышынёй да 10 мм, звужанае да кончыка. Кветак мала, звычайна не больш за пяць на парасонік. Лісточкі калякветніка ружовыя.

Таксанамія правіць

  яшчэ 13 сямействаў, сярод якіх найбольш буйныя — Касачовыя, Асфадэлавыя, Архідныя, Спаржавыя   яшчэ дзве трыбы: Gilliesieae, Tulbaghieae[3]   яшчэ некалькі соцен відаў, у тым ліку Цыбуля-батун, Цыбуля-парэй, Часнок, Цыбуля скарада, Цыбуля рэпчатая
           
  парадак Спаржакветныя     падсямейства Allioideae     род Цыбуля    
                   
  аддзел Кветкавыя, ці Пакрытанасенныя     сямейства Амарылісавыя (каля 1600 відаў)     трыба Allieae    
Allium insubricum
             
  яшчэ 58 парадкаў кветкавых раслін (згодна з Сістэмай класіфікацыі APG III)[4]   яшчэ два падсямействы, Agapanthoideae і Amaryllidoideae[3]   яшчэ каля 15 родаў, з іх да роду Цыбуля найбольш блізкі Nectaroscordum  
       

Распаўсюджанне правіць

Эндэмік Італіі, дзе знойдзены ў Паўднёвых Альпах  (англ.), у рэгіёне Ламбардыя. Расце на вапнавых скалах і асыпках на вышыні 800—2100 метраў[5].

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».
  3. а б Семейство Amaryllidaceae J. St.-Hil., nom. cons. Архівавана 21 лютага 2013. // Germplasm Resources Information Network (GRIN) — 3 чэрвеня 2003 (апошнія змены). (англ.) (Праверана 8 студзеня 2013)
  4. Angiosperm Phylogeny Group (2009) An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III // Botanical Journal of the Linnean Society : часопіс. — Лондон: 2009. — Т. 161. — № 2. — С. 105—121. — DOI:10.1111/j.1095-8339.2009.00996.x (англ.) (Праверана 28 студзеня 2013)
  5. iucnredlist.org. Архівавана з першакрыніцы 15 серпня 2020. Праверана 2011. (англ.)