Іван Уладзіміравіч Кубракоў
Іван Уладзіміравіч Кубракоў (нар. 5 мая 1975, в. Маліноўка, Касцюковіцкі раён, Магілёўская вобласць) — генерал-лейтэнант міліцыі, міністр унутраных спраў Рэспублікі Беларусь (з 2020).
| Іван Уладзіміравіч Кубракоў | |||
 | |||
| |||
|---|---|---|---|
| з 29 кастрычніка 2020 | |||
| Прэм’ер-міністр | Раман Галоўчанка | ||
| Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||
| Папярэднік | Юрый Хаджымуратавіч Караеў | ||
| |||
| 28 сакавіка 2019 — 29 кастрычніка 2020 | |||
| Прэм’ер-міністр | Сяргей Румас Раман Галоўчанка | ||
| Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||
| Пераемнік | Міхаіл Вячаслававіч Грыб | ||
| Адукацыя | |||
| Дзейнасць | палітык, ваенны | ||
| Нараджэнне | 5 мая 1975 (45 гадоў) | ||
| Ваенная служба | |||
| Гады службы | 1995 — цяперашні час | ||
| Званне | генерал-лейтэнант міліцыі | ||
| Камандаваў | УУС Віцебскага аблвыканкама ГУУС Мінскага гарвыканкама | ||
| Узнагароды |
        | ||
БіяграфіяПравіць
Нарадзіўся ў вёсцы Маліноўка Касцюковіцкага раёна ў шматдзетнай сям’і. Яго бацька Уладзімір Цімафеевіч працаваў на хлебзаводзе ў суседняй вёсцы Бялынкавічы, затым быў вартаўніком і пастухом, а маці Ганна Уладзіміраўна працавала ў калгасе[1][2].
Скончыў Мінскую спецыяльную сярэднюю школу міліцыі імя М. В. Фрунзэ і Акадэмію Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь.
 |
Калі скончыў сярэднюю школу міліцыі і трэба было размяркоўвацца, мае сябры, якія ўжо працавалі да таго часу ў праваахоўных органах, раілі ісці на любую пасаду, акрамя ўчастковага. Праракалі мне бяссонныя ночы і пякельную працу. Але нікога не паслухаў. У 2001 годзе атрымаў участак у Цэнтральным РУУС і зразумеў, што гэта яшчэ складаней, чым мне распавядалі. Аднак не шкадую аб сваім выбары, бо дзякуючы гэтаму атрымаў бясцэнны досвед[3]. |  |
Службу ў органах унутраных спраў пачаў у 1995 годзе. З 2001 года працаваў участковым РУУС Цэнтральнага раёна Мінска, потым — старшым участковым інспектарам аддзела аховы правапарадку і прафілактыкі ўпраўлення ўнутраных спраў адміністрацыі Цэнтральнага раёна Мінска, які пасля ўзначаліў. Кіраваў Заслаўскім аддзелам Мінскага РУУС[3].
Быў ініцыятарам вяртання ў 2012 годзе падраздзяленням міліцэйскага спецназа, якія на той час змянілі ўжо некалькі найменняў — ПМСП, СРБР — назвы «АМАП». Яго прапанову падтрымаў тагачасны міністр унутраных спраў Ігар Шуневіч і даручыў выпрацаваць прапановы па рэфармаванні палка міліцыі спецыяльнага прызначэння і рот хуткага рэагавання з мэтай павышэння іх эфектыўнасці і функцыянальных магчымасцей. Пасля аналізу шэрагу прапаноў па ўдасканаленні формы адзення, тэхнікі, узбраення і тактычных схем было прапанавана стварыць у складзе АМАП узвод баявога прызначэння, які пры неабходнасці мог выканаць функцыі падраздзялення па барацьбе з тэрарызмам да прыбыцця асноўных сіл[3].
У 2015 годзе працаваў намеснікам начальніка галоўнага ўпраўлення — начальнікам ўпраўлення аховы правапарадку галоўнага ўпраўлення аховы правапарадку і прафілактыкі міліцыі грамадскай бяспекі Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь.
У 2016 годзе працаваў намеснікам начальніка галоўнага ўпраўлення ўнутраных спраў Мінскага гарвыканкама — начальнікам міліцыі грамадскай бяспекі.
12 мая 2017 года прызначаны начальнікам упраўлення ўнутраных спраў Віцебскага аблвыканкама[4].
29 чэрвеня 2018 года Івану Кубракову прысвоілі спецыяльнае званне генерал-маёра міліцыі[5].
28 сакавіка 2019 года прызначаны начальнікам галоўнага ўпраўлення ўнутраных спраў Мінскага гарвыканкама[6]
31 жніўня 2020 года Іван Кубракоў быў уключаны ў спіс асобаў, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае задушэнне мірных пратэстаў»[7].
2 кастрычніка 2020 года Іван Кубракоў быў уключаны ў спіс беларускіх дзяржаўных дзеячаў і чыноўнікаў, на якіх ЕС наклаў санкцыі. На думку Савета Еўрапейскага саюза, ён адказны «за кампанію рэпрэсій і запалохвання, якую праводзіла міліцыя пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года, у прыватнасці за адвольныя арышты і жорсткае абыходжанне з мірнымі дэманстрантамі, у тым ліку за катаванні, а таксама за запалохванне і гвалт у дачыненні да журналістаў»[8].
Па словах камандзіра мінскага АМАПа Дзмітрыя Балабы, Іван Кубракоў сыграў «каласальную ролю ў абароне народа» ў час пратэстаў пасля шостых прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі[9].
29 кастрычніка 2020 года прызначаны міністрам унутраных спраў Рэспублікі Беларусь[9]. На наступны дзень Аляксандр Лукашэнка прысвоіў Івану Кубракову званне генерал-лейтэнанта міліцыі[10].
УзнагародыПравіць
- Ордэн «За службу Радзіме» III ступені;
- медаль «За бездакорную службу» ІІІ ступенi;
- медаль «За бездакорную службу» ІІ ступенi (2015)[11];
- медаль «За бездакорную службу» І ступенi (2016)[12].
ЗноскіПравіць
- ↑ Зміцер Панкавец. «Не п’е ні грама»: што аднавяскоўцы расказалі пра новага міністра ўнутраных спраў Івана Кубракова (бел.) . Наша ніва (29 кастрычніка 2010). Праверана 1 лістапада 2020.
- ↑ Анжелика Зайцева. «Хлопец ціхі, уважыцельны». Что говорят в родной деревне о новом главе МВД Кубракове (руск.) . Tut.by (30 кастрычніка 2020). Праверана 1 лістапада 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Игорь Гуковский. Главой столичной милиции назначен Кубраков. Где он работал, и за что омоновцы говорят ему спасибо (руск.) . Информационный портал «Минск-новости» (28 сакавіка 2019). Праверана 1 лістапада 2020.
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 12 мая 2017 года № 164 «О назначении на должность»
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 29 июня 2018 года № 261 «О присвоении специального звания»
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 28 марта 2019 года № 1211 «Об И. В. Кубракове»
- ↑ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата. ПОЎНЫ СЬПІС
- ↑ Council Implementing Regulation (EU) 2020/1387 of 2 October 2020 implementing Article 8a(1) of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus // Official Journal of the European Union L 319 I
- ↑ 9,0 9,1 В Беларуси — новый глава МВД (руск.) . Tut.by (29 кастрычніка 2020). Праверана 1 лістапада 2020.
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 30 октября 2020 г. № 397 «О присвоении специального звания» (руск.) . Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (3 лістапада 2020). Праверана 3 лістапада 2020.
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 16 сакавіка 2015 года № 122 «Аб узнагароджанні»
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 30 сакавіка 2016 года № 118 «Аб узнагароджанні»
СпасылкіПравіць
- Біяграфія на сайце Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь (руск.)