Амброзія палыналістая

від раслін

Амбро́зія палыналістая[3] (Ambrosia artemisiifolia) — від кветкавых раслін роду Амброзія (Ambrosia) сямейства Астравыя (Asteraceae).

Амброзія палыналістая
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Ambrosia artemisiifolia L., 1753


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  36496
NCBI  4212
EOL  468175
GRIN  t:103817
IPNI  176058-1
TPL  gcc-20460

Батанічнае апісанне правіць

Аднагадовая травяністая апушаная расліна са сцяблом вышынёй 20—200[3] (20—150[4]) см і моцным разгалінаваным коранем, пранікаючым на глыбіню да 4[4] м.

 
Батанічная ілюстрацыя з кнігі Яна Копса «Flora Batava», 1800—1934

Сцябло разгалінаванае ў верхняй частцы. Верхняе лісце чаргаванае, перыстараздзельная і амаль сядзячая, ніжняе — супраціўнае, на кароткіх чаранках. Верхні бок лісця цёмна-зялёнага колеру, ніжні — шараваты. Пераважна аднадомная расліна[4]. Мужчынскія (тычынкавыя) кветкі дробныя, жоўтыя, па 5—25 кветак у кошыках, сабраных у коласападобныя суквецці па канцах парасткаў. Жаночыя кветкі знаходзяцца па 2—3 у пазухах лісця. Плод — сухая сямянка.

Арэал і экалогія правіць

Амброзія палыналістая паходзіць з Паўночнай Амерыкі. Паўсюдна расце на тэрыторыі Канады, усходніх і паўднёва-ўсходніх штатаў ЗША[4]. У 1863 годзе завезена ў Германію, потым у Францыю, распаўсюдзілася ў даліне ракі Рона, на тэрыторыі Бельгіі, Нідэрландаў, Вялікабрытаніі, Венгрыі, Расіі, на Балканскім паўвостраве[4]. У цяперашні час сустракаецца ў Еўропе, Малдове, Міжземнамор’еі, на Каўказе, на тэрыторыі Украіны, Расіі, Казахстана, у Сярэдняй і Малой Азіі, Іране, Кітаі, Японіі, Афрыцы, Аўстраліі, Паўднёвай Амерыцы[4].

Каранцінны від на тэрыторыі Беларусі[5].

Расліна высушвае глебу, пагаршае яе ўрадлівасць, прыгнятае культурныя расліны на пасевах[4]. На лугах і пашах выцясняе злакавыя і бабовыя расліны, зніжае кармавую якасць сена (з прычыны ўтрымання ў лісцях горкіх эфірных алеяў жывёла іх не паядае)[4]. Пылок амброзіі палыналістай з’яўляецца алергенам[4].

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. а б Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз.
  4. а б в г д е ё ж з Чёрная книга флоры Средней России. Чужеродные виды растений в экосистемах Средней России (руск.)
  5. Растения Беларуси // Гербарий ЦБС НАН Беларуси MSKH (руск.)

Літаратура правіць

Спасылкі правіць