Пётр Пятровіч Падкавыраў

Пётр Пятровіч Падкавыраў (16 кастрычніка 1910, г. Чалябінск, Расія — 25 кастрычніка 1977) — беларускі кампазітар, педагог. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1957).

Пётр Пятровіч Падкавыраў
Дата нараджэння	16 кастрычніка 1910(1910-10-16)
Месца нараджэння	Чалябінск, Чалябінскі павет[d], Арэнбургская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	25 кастрычніка 1977(1977-10-25) (67 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання	Чыжоўскія могілкі
Краіна	Расійская імперыя  СССР
Альма-матар	Беларуская дзяржаўная кансерваторыя імя А. В. Луначарскага (1937)
Месца працы	Галоўрэперткам БССР[d] Упраўленне па справах мастацтваў пры СНК БССР Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі
Музычная дзейнасць
Педагог	Васіль Андрэевіч Залатароў
Прафесіі	кампазітар, музычны педагог
Выхаванцы	Алег Барысавіч Залётнеў, Віктар Пятровіч Помазаў, Валерый Кірылавіч Іваноў і Валерый Іванавіч Карэтнікаў
Грамадская дзейнасць
Член у	Беларускі саюз кампазітараў
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1910 годзе ў Чалябінску. У школьныя гады іграў на народных інструментах, кіраваў кружкамі мастацкай самадзейнасці, акампанаваў хору. Выпускнік чалябінскай школы-дзевяцігодкі Падкавыраў па пуцёўцы камсамола ў 1928 годзе быў накіраваны на вучобу ў Свярдлоўскі музычны тэхнікум. Навучаючыся там ігры на народных інструментах, ён адначасова займаецца і кампазіцыяй.

У 1933 годзе прыехаў у Менск. Член Беларускага саюза кампазітараў з 1934 года. У 1935—1936 гг. — інспектар Рэперткама БССР. У 1936—1938 гг. — інспектар музычнага аддзела Упраўлення па справах мастацтваў пры Саўнаркаме БССР.

Скончыў у 1937 годзе Беларускую кансерваторыю (клас В. Залатарова).

Вайна заспела Петра Пятровіча ў Крыме. Прасіўся на фронт, аднак яго не ўзялі з прычыны дрэннага зроку. У 1943—1944 гг. — выкладчык музычнай школы ў Майкопе. У 1944 годзе вярнуўся ў Мінск.

з 1948 года выкладаў у Беларускай кансерваторыі, з 1969 года дацэнт.

Магіла Падкавырава на Чыжоўскіх могілках Мінска.

Памёр 25 кастрычніка 1977 года. Пахаваны на Чыжоўскіх могілках Мінска.

Творчасць

Яго творчая індывідуальнасць найбольш выявілася ў інструментальнай музыцы, якой уласцівы перавага лірыка-драматычная вобразнасці, інтанацыйная характарнасць, маляўнічасць музычнай мовы. Лепшыя творы вылучаюцца светлым, аптымістычным гучаннем, глыбокім драматызмам, меладызмам, пабудаваным пераважна на інтанацыях беларускай народнай песні. У музыцы для дзяцей (кантата, песня, фартэпіянныя п’есы) паказаў тонкае разуменне асаблівасцей дзіцячага светаўспрымання.

Сярод твораў: опера «Павел Карчагін» (1941, 2-я рэд. 1958, пастаўлена ў Опернай студыяй Беларускай кансерваторыі ў 1967), кантаты «Ваявода» (1937, на вершы А. Пушкіна), «Балада аб чатырох заложніках» (1954, на вершы А. Куляшова); 5 сімфоній (1940—1977), канцэрты для фартэпіяна (1965), скрыпкі (1941, 1955, 1975), віяланчэлі (1966) з аркестрам; сімфаньета для фартэпіяна з аркестрам «Родныя напевы» (1969, 2-я рэд. 1972), «Беларуская рапсодыя» (1948) для аркестра беларускіх народных інструментаў, 5 струнных квартэтаў (1941—1975), квінтэты фартэпіяна (1946) і для духавых інструментаў (1960), фартэпіяна цыклы «24 прэлюдыі», «У піянерскім лагеры»; фантазіі, уверцюры, маршы, песні, вакальныя цыклы для голасу з фартэпіяна, музыка да драматычных спектакляў і інш.

Сярод вучняў: А. Залётнеў, В. Іваноў, В. Карэтнікаў, В. Помазаў і інш.

Літаратура

• Дз. М. Жураўлёў. Падкавыраў Пётр Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
• Падкавы́раў Пётр Пятровіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 548. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Жураўлёў Дз. М. Пётр Падкавыраў. — Мн., 1971.