«І́скры Скары́ны» (у арыгінале: Iskry Skaryny) — гісторыка-публіцыстычны часопіс, які выдаваўся ў Празе на беларускай мове Беларускім (Крывіцкім) таварыствам імя Францыска Скарыны ў 19311935 гадах[1] пры фінансавай падтрымцы Васіля Русака. Друкаваўся лацінкай. Выйшла 5 нумароў[2]. Асобны нумар каштаваў 3 чэшскіх кроны.

Iskry Skaryny
Тып часопіс
Выдавец Беларускае (Крывіцкае) культурнае таварыства імя Ф. Скарыны
Краіна
Заснавана 1931
Спыненне публікацый 1935
Мова беларуская
Галоўны офіс
Тыраж

Характар выдання

правіць

Часопіс «Іскры Скарыны» праводзіў паслядоўную працу ў справе папулярызыцыі і асэнсавання ролі спадчыны асветніка–першадрукара Ф. Скарыны ў нацыянальным і агульнаеўрапейскім кантэкстах. У артыкуле Тамаша Грыба «Месца і значэнне Ф. Скарыны ў сучасным беларускім вызвольна–адраджэнскім руху» (№ 1) праводзілася думка, што нацыянальнае значэнне спадчыны Скарыны не толькі ў факце перакладу кніг Бібліі і іх тлумачэння ў прадмовах, а яшчэ і ў тым, што такім чынам былі закладзены «асноўныя падваліны беларускай філасофіі» — «асветнік даў нам сваю Біблію, сваю кнігу «Быцця».

У аснову выдання пакладзены ідэі пераемнасці духоўнай спадчыны Скарыны з сучаснымі праблемамі палітычна-дзяржаўнага і культурнага развіцця, нацыянальнай кансалідацыі беларускага народа, асэнсавання суб’ектна-творчай ролі беларусаў у гістарычным працэсе, імкнення да самастойнага і самабытнага шляху на цывілізацыйным скрыжаванні Усходу і Захаду[3].

У артыкуле Тамаша Грыба «Інтэлігенцыя і народ» (№ 2) праводзілася думка пра вялікае значэнне нацыянальнай культуры як першаасновы агульначалавечай, акцэнтавалася ўвага на праблемах нацыянальнай самасвядомасці беларусаў, асабліва ва ўмовах асіміляцыі з боку рускага і польскага этнасаў, на ролі інтэлігенцыі як выразніка і гаранта духоўнай жыццяздольнасці нацыі. У сувязі з абвастрэннем у канцы 1920–х — пачатку 1930–х гадоў палітычна–ідэалагічнага процістаяння паміж Усходняй і Заходняй часткамі Беларусі, часопіс выступіў з прапановай агульнабеларускага яднання на аснове гуртавання розных палітычных кірункаў дзеля карэнных нацыянальных інтарэсаў, найперш нацыянальна-дзяржаўнай незалежнасці Беларусі. У артыкуле Тамаша Грыба «На два франты!» (№ 3) сцвярджалася, што «кожны беларус, хто б ні быў па сваіх поглядах і перакананьнях, павінен выканаць сваю павіннасьць: адважна стаць у шэрагі змагароў за волю і незалежнасьць Беларусі»[4].

Выданне асвятляла пытанні беларускай гістарыяграфіі, геральдыкі, нацыянальных традыцый. У артыкуле Васіля Захаркі «На шляху беларускіх старадаўнасьцей» (№ 5) звернута ўвага на крыніцазнаўчую каштоўнасць у вывучэнні беларускай мінуўшчыны Густынскага летапісу і «Хронік з летапісаў старадаўніх», складзеных ігуменам Х. Шафановічам (1672). У часопісе крытычна ацэньвалася нацыянальная палітыка ў БССР (№ 3, артыкул «Бальшавіцкая «стратэгія» ў нацыянальным пытанні»).

Змест нумароў

правіць

№ 1 (1931)

  • Hryb T. Kulturnaje budaunictva novaj Biełarusi (S. 2—9)
  • Hryb T. Miejsca i značańnie Franciška Skaryny u sučasnym biełaruskim vyzvalna-adradženskim ruchu (S. 14—15)

№ 2 (1931)

  • Hryb T. Intelihencyja i narod (S. 1—6)
  • Hryb T. Miejsca i značańnie Franciška Skaryny u sučasnym biełaruskim vyzvalna-adradženskim ruchu (працяг, S. 12—14)

№ 3 (1934)

  • Pad ściaham Skaryny (S. 1—2)
  • Hryb T. Na dva fronty! (S. 5—13)
  • Hryb T. Adryvak z ramanu «Paustancy» (S. 15—18)
  • T-š. Vilenskaje pytańnie (S. 27—31)
  • Hryb T. U 50-tyja uhodki časopisi «Homan» (S. 31—35)
  • T. Što takoje nacyjanał-demakratyzm? (S. 35—36)

№ 4 (1934)

  • Hryb T. Šlacham Skaryny (S. 1—10)
  • Zacharka V. Biełarus na uschodzie
  • Hryb T. Relihijnaja sprava na Biełarusi (S. 55—65)
  • Zacharka V. Dzve kultury i dzve ekspansii
  • T-š. Haspadarčaje adasableńnie Zachodniaj Biełarusi (S. 70—71)

№ 5 (1935)

  • Adviečny šlach heta šlach Skaryny! (S. 1—4)
  • Gleba T. Što takoje nacyjanał-demakratyzm? (S. 4—48)
  • Zacharka V. Na šlachu biełaruskich staradaunascjau (S. 65—68)
  • Hryb T. Da pytańnia ab pachodžańni herbu Pahonia (S. 69—77)
  • N-ka. U Savieckaj Biełarusi (S. 82—85)
  • 450-tyja uhodki narodžeńnia Franciška Skaryny (S. 86)

Спадчына

правіць

Камплекты выдання захоўваюцца ў Нацыянальнай бібліятэцы Чэхіі (Прага)[4] і Беларускай бібліятэцы імя Францішка Скарыны ў Лондане. У Нацыянальным архіве Рэспублікі Беларусь захавалася карэспандэнцыя і матэрыялы часопіса[5].

Зноскі

  1. А. К. Каўка. «Іскры Скарыны» // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 331.
  2. М. Чмарова. О белорусских студенческих изданиях в межвоенной Чехословакии(руск.) // Opera Slavica : часопіс. — 2001. — Vol. 11. — № 1. — P. 27. — ISSN 1211-7676.
  3. А. Каўка. «Іскры Скарыны» // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1996. — 527 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. — С. 505.
  4. а б А. Каўка. «Іскры Скарыны» // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1996. — 527 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. — С. 506.
  5. В. У. Коваль. Роля студэнцкіх і прафесійных арганізацый у працэсе сацыяльна-псіхалагічнай адаптацыі беларускіх эмігрантаў у Чэхаславакіі (1918—1939 гг.) // Труды БГТУ. Серия 6. — 2018. — № 2. — С. 43.

Літаратура

правіць