Віктар Паўлавіч Тарасаў
Віктар Паўлавіч Тара́саў[1] (29 снежня 1934, г. Барнаул, Расія — 9 лютага 2006, Смалявічы, Мінская вобласць, Беларусь) — беларускі акцёр.
| Віктар Паўлавіч Тарасаў | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 29 снежня 1934 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 9 лютага 2006 (71 год) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Таццяна Назараўна Аляксеева і Ніна Іванаўна Піскарова[d] |
| Адукацыя | |
| Прафесія | акцёр |
| Тэатр | |
| Член у |
|
| Узнагароды | |
| IMDb | ID 0850287 |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў Барнауле. У 1948 годзе з бацькамі прыехаў у Мінск. Скончыў сярэднюю школу, у 1957 годзе — Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут (курс К. М. Саннікава[2]).
Творчасць
правіцьВыканаў у тэатры больш за 130 роляў[2]. Акцёр шырокага творчага дыяпазону. Добрыя знешнія даныя, тэмперамент, шчырасць, абумовілі поспех Тарасава ў ролях маладых герояў: Кузьмін («Людзі і д’яблы» К. Крапівы), Міхаіл («Лявоніха на арбіце» А. Макаёнка), Вадзім («Выклік багам» А. Дзялендзіка), Валерык («Трэцяя патэтычная» М. Пагодзіна), Генадзь («Мільён за усмешку» А. Сафронава) і інш. Дасканалым майстэрствам пераўвасаблення, высокай акцёрскай тэхнікай, псіхалагічнай дасканаласцю і адзінствам знешняй і унутранай характарнасці вызначаюцца ролі: Канстанцін Заслонаў («Канстанцін Заслонаў» А. Маўзона), Францыск Скарына («Напісанае застаецца» А. Петрашкевіча), Сцяпан Дзямідчык («Апошні журавель» А. Дударава і А. Жука), Мульцік («Вечар» А. Дударава), Салавейчык («Амністыя» М. Матукоўскага), Ухватаў («Пагарэльцы» А. Макаёнка), Клеон («…Забыць Герастрата!» Р. Горына), Няхлюдаў («Уваскрэсенне» паводле Л. Талстога), Дульчын («Апошняя ахвяра» А. Астроўскага), Барон, Пратасаў («На дне», «Дзеці сонца» М. Горкага), Гараднічы («Рэвізор» М. Гогаля), Сафонаў («Рускія людзі» К. Сіманава), Кэлін («Святая святых» І. Друцэ), Бачана Рамішвілі («Закон вечнасці» паводле Н. Думбадзэ), Ахмед Рыза («Дзівак» Назыма Хікмета) і інш. Здымаўся ў фільмах: «Першыя выпрабаванні», «Бацька», «Крушэнне імперыі», «Уваскрэсная ноч», «Соф’я Пяроўская», «Дзяржаўная граніца», «Дэбют», «Вадзіцель аўтобуса», «Песня пра зубра» і інш. Удзельнічаў у тэлепастаноўках: «Крах», «Людзі на балоце».
Узнагароды
правіцьНародны артыст Беларусі (1967). Народны артыст СССР (1982). Дзяржаўная прэмія Беларусі 1966.
Зноскі
правіць- ↑ БелЭн 2002.
- ↑ а б СИРБ 2018.
Літаратура
правіць- Краўчанка Г. Віктар Тарасаў / Г. Краўчанка // Майстры беларускай сцэны. — Мінск, 1978. — Кн. 3.
- Ярмалінская В. «Брава, Віктар!..»: нарыс жыцця и творчасці народнага артыста СССР, акцёра Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы Віктара Тарасава / В. Ярмалінская. — Мінск, 1999.
- Ракіцкі В. А. Тара́саў Віктар Паўлавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 436—437. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Тарасов Виктор Павлович // Современное искусство Республики Беларусь: справочник персоналий / Сост. В. П. Прокопцова, Л. А. Густова-Рунцо, Т. Н. Бабич и др. — Мн.: БГУКИ, 2018. — С. 380. — 452 с. — 50 экз. — ISBN 978-985-522-195-2. (руск.)