Спадарожнікі планет

Спадарожнікі планет (у дужках азначаны год адкрыцця; спісы адсартаваны па даце адкрыцця).

Параўнальныя памеры некаторых спадарожнікаў і Землі. Уверсе — назвы планет, вакол якіх паказаныя спадарожнікі абарачаюцца.

МеркурыйПравіць

Спадарожнікаў у Меркурыя, па сучасных даных, няма.

ВенераПравіць

У мінулым мелі месца шматлікія заявы пра назіранне спадарожнікаў Венеры, але па сучасных даных, натуральных спадарожнікаў у Венеры няма, а астэроід 2002 VE68 з'яўляецца толькі квазіспадарожнікам.

ЗямляПравіць

У Землі усяго адзін «паўнавартасны» спадарожнік — Месяц, але цэлыя 4 квазіспадарожнікі: (3753) Круітні, 2003 YN₁₀₇ і (164207) 2004 GU₉,^[1] а таксама 2010 SO16.^[2]

МарсПравіць

У Марса вядома ўсяго два спадарожніка:

Дэймас (1877)
Фобас (1877)

ЮпітэрПравіць

У Юпітэра вядома 63 спадарожніка, у тым ліку, адкрытыя да палёту «Вояджэраў»:

Чатыры найбуйнейшых спадарожніка — Іо, Еўропа, Ганімед і Каліста — завуцца Галілеевымі спадарожнікамі.

Таксама ў Юпітэра маецца сістэма кольцаў (1979).

СатурнПравіць

У Сатурна вядома 62 спадарожніка, у тым ліку, адкрытыя да палёту «Вояджэраў»:

Таксама Сатурн мае магутную сістэму кольцаў, адкрытую Галілеем у 1609 годзе.

УранПравіць

Ва Урана вядома 27 спадарожнікаў:

Таксама ва Урана маецца сістэма кольцаў (1977).

НептунПравіць

У Нептуна вядома 13 спадарожнікаў:

Таксама ў Нептуна маецца сістэма кольцаў (1989).

Карлікавыя планетыПравіць

ПлутонПравіць

У Плутона вядома тры спадарожніка:

Існуе меркаванне, што, паколькі барыцэнтр сістэмы Плутон—Харон знаходзіцца па-за паверхняй Плутона, Харон з'яўляецца не спадарожнікам Плутона, а кампанентам падвойнай планетнай сістэмы.