Вікіпедыя

Юрген Хабермас

Юрген Хабермас (ням.: Jürgen "die Nase" Habermas; нар. 18 чэрвеня 1929, Дзюсельдорф) — нямецкі філосаф і сацыёлаг. Прафесар у Франкфурце-на-Майне (з 1964 года). Дырэктар (разам з К. Вайцзекерам) Інстытута па даследаванні ўмоў жыцця навукова-тэхнічнага свету Таварыства Макса Планка ў Штарнбергу (1970—1981).

Юрген Хабермас
ням.: Jürgen Habermas
Дата нараджэння 18 чэрвеня 1929(1929-06-18)[1][2][…] (94 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Муж Ute Habermas-Wesselhoeft[d]
Дзеці Rebekka Habermas[d]
Род дзейнасці сацыёлаг, філосаф, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера філасофія
Месца працы
Навуковая ступень доктар філасофіі
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Erich Rothacker[d][5], Oskar Becker[d][5][6] і Wolfgang Abendroth[d][5]
Школа/традыцыя Крытычная тэорыя (Франкфурцкая школа)
Кірунак Заходняя філасофія
Перыяд Філасофія XX стагоддзя
Асноўныя інтарэсы Эпістэмалогія, сацыяльная філасофія
Значныя ідэі Камунікатыўная рацыянальнасць, свабодныя ад прымусу камунікацыі, этыка дыскурсу, усеагульная прагматыка, ліквідацыя ідэалогіі
Аказалі ўплыў Імануіл Кант, Г. В. Ф. Гегель, Карл Маркс, Макс Вебер, Марцін Хайдэгер, Жан Піяжэ, Макс Хоркхаймер, Тэадор Адорна, Дзьёрдзь Лукач, Герберт Маркузэ, Эміль Дзюркгейм
Зведалі ўплыў Аксель Хонет, Антанас Мокус, Райнер Форст, Сейла Бенхабіб, Нэнсі Фрэзер, Кен Уілбер
Член у
Прэміі
Узнагароды

медаль Вільгельма Лёйшнера[d] (1985)

прэмія Эразма[d] (2013)

Holberg International Memorial Prize[d] (2005)

прэмія Тэадора Адорна[d] (1980)

Прэмія міру кнігагандляроў Германіі (2001)

Princess of Asturias Award for Social Sciences[d] (2003)

Дзяржаўная прэмія зямлі Паўночны Рэйн-Вестфалія[d] (2006)

Karl Jaspers Prize[d] (1995)

Hegel Prize[d] (1973)

медаль Гельмгольца[d] (2000)

прэмія імя Лейбніца[d] (1986)

прэмія Клюге[d] (2015)

Viktor Frankl Award[d] (2011)

ганаровы доктар Мадрыдскага ўніверсітэта Камплутэнсэ[d] (2001)

The Franco-German Prize for Journalism[d] (2018)

прэмія Кіёта ў галіне мастацтваў і філасофіі[d] (2004)

член Брытанскай акадэміі[d] (1994)

член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (1984)

The glass of reason[d] (2013)

Q1361157? (2012)
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сачыненні Правіць

  • Theorie und Praxis, 2 Aufl. Neuwied am Rhein — B., 1967.
  • Erkenntnis und Interesse. — Fr./M., 1968.
  • Strukturwandel der Öffentlichkeit, 5 Aufl. Neuwied am Rhein — B., 1971.
  • Technik und Wissenschaft als «Ideologic», 5 Aufl. — Fr./M., 1971.
  • Zur Logik der Sozial wissenschaften, 2 Aufl. — Fr./M., 1971.
  • Theorie der Gesellschaft oder Sozialtechnologie — was leistet die Systernforschung? — Fr./M., 1971 совместно с. N. Luhmann).
  • Legitimationsprobleme im Spätkapitalismus. — Fr./M., 1973.

Зноскі

  1. ↑ Хабермас Юрген // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  2. ↑ Jurgen Habermas // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Moderna samhällsteorier: traditioner, riktningar, teoretiker — 9 — Lund: Studentlitteratur, 2015. — ISBN 978-91-44-10857-5
  4. ↑ LIBRIS — 2018. Праверана 24 жніўня 2018.
  5. ↑ а б в г д е ё Матэматычная генеалогія — 1997.
  6. ↑ https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/habermas1954/download.pdf
  7. ↑ https://www.ae-info.org/ae/User/Habermas_Jürgen

Спасылкі Правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Юрген_Хабермас&oldid=4406801"